Ο Ιερομόναχος Μεθόδιος γεννήθηκε στο Αϊδίνιο της Μικράς Ασίας το έτος 1841. Μετά τις εγκυκλίους σπουδές του και μικρή παραμονή στους Αγίους Τόπους, εκάρη μοναχός το 1862 στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας. Λόγω της ευστροφίας και ικανότητός του διηκόνησε ως γραμματέας της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους, αντιπρόσωπος της Μονής Σίμωνος Πέτρας και διεκπεραίωσε διοικητικές υποθέσεις της Μονής του, εκτός Αγίου Όρους. Για περισσότερη ησυχία το 1885 εγκαταβίωσε στην Καλύβη της Μεταμορφώσεως στη Σκήτη των Καυσοκαλυβίων και από κει, μετά από παράκληση της Μονής Μεγίστης Λαύρας, εγκαταβίωσε στο σπήλαιον του αγίου Αθανασίου, όπου και εκοιμήθη το 1917. Διακρίθηκε στην εκκλησιαστική υμνογραφία, στη σύνθεση ακολουθιών και στη μελοποίηση ύμνων. Το κυριότερων έργον του ωστόσο είναι το «Τυπικόν».