Μένουμε σπίτι! Καὶ μποροῦμε νὰ κάνουμε τὸ σπίτι μας σὰν τὸ σπίτι τῶν πρώτων χριστιανῶν, δηλαδή, «κατ’ οἶκον ἐκκλησία».

Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

Ἔγινε τὸ «σλόγκαν» τῶν τελευταίων μηνῶν: «Μένουμε σπίτι». Ἆραγε ἔχουν ὅλοι σπίτι; Ἀρκετοὶ ὁπωσδήποτε εἶναι ἄστεγοι. Καὶ γι’ αὐτοὺς ὀφείλουμε νὰ φροντίζουμε κατὰ τὸ «ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετε με» (Ματθ. κε 35). Ἀλλὰ καὶ τὰ σπίτια εἶναι κατὰ περίπτωσι διαφορετικά. Ὑπάρχουν σπίτια πολυτελέστατα, μὲ πολλὰ δωμάτια καὶ πολλοὺς χώρους. Ὑπάρχουν καὶ σπιτάκια φτωχικά, ποὺ μετὰ βίας στριμώχνονται οἱ ἔνοικοι, ὅταν μάλιστα συμβαίνη νὰ ἔχουν καὶ πολλὰ παιδιά.

Πάντως τὸ «Μένουμε σπίτι» δὲν εἶναι ἁπλῶς μιὰ συμβουλή. Κάτω άπό τὶς συνθῆκες τοῦ θανατηφόρου ἰοῦ, τοῦ κορωνοϊοῦ, τοῦ covid -19, τὸ «Μένουμε σπίτι» εἶναι προσταγή. Εἶναι κυβερνητικὴ διαταγή. Καὶ ὀφείλουμε νὰ πειθαρχήσουμε, ἂν θέλουμε νὰ περιορίσουμε τὴν ἐξάπλωσι τοῦ ἰοῦ καὶ ν’ ἀπαλλαγοῦμε τελείως ἀπό τὴν ἀνεπιθύμητη ἐπίσκεψί του. Ὅ,τι κι ἂν λένε οἱ διάφοροι ἀνεύθυνοι, τὸν λόγο ἐν προκειμένῳ τὸν ἔχει ἡ Ἰατρικὴ ἐπιστήμη, ἡ ὁποία παγκοσμίως ἐργάζεται γιὰ τὴν καταπολέμησι τοῦ ὁρατοῦ-ἀοράτου ἐχθροῦ.

• Οἱ χριστιανοὶ λαχταροῦν νὰ βρίσκωνται καὶ στὸ κοινό τους σπίτι, στὴν Ἐκκλησία. Ὅταν ἡ Παρθένος Μητέρα καὶ ὁ προστάτης τῆς Παρθένου καὶ τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Ἰωσήφ, Τὸν ἔχασαν δωδεκαετῆ καὶ ἐπιστρέφοντας στὴν Ἱερουσαλὴμ Τὸν βρῆκαν στὸ Ναό, Τὸν ρώτησαν: «Γιατί μᾶς τὄκανες αὐτό, παιδί μου; Ψάχνουμε μὲ κόπο νὰ Σέ βροῦμε». Καὶ ὁ Κύριος τοὺς ἀπάντησε: «Τί ὅτι ἐζητεῖτε με; Γιατί μὲ ζητᾶτε; Δὲν ξέρετε, ὅτι πρέπει νὰ βρίσκωμαι στὸ σπίτι τοῦ Πατέρα μου;» (Λουκ. β’ 48-49).

‘Ὁπωσδήποτε λαχταροῦν, «προσκαρτεροῦν» (Πράξ. β’ 42) οἱ χριστιανοὶ νὰ βρίσκωνται στὸ Ναὸ γιὰ τὴν κοινὴ λατρεία καὶ τὴ μετοχὴ στὸ μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας. Μὰ γιὰ πολὺ καιρὸ βρίσκονται ἔξω ἀπό τό Ναό, γιατί ὑποχρεώθηκαν νὰ παραμένουν στὸ σπίτι. Πολλοὶ ἔνιωσαν σὰν φυλακὴ τὸ σπίτι.

• «Μένουμε σπίτι»! Τόσα μποροῦμε νὰ κάνουμε στὸ σπίτι! Νὰ τακτοποιήσουμε «τὰ τοῦ οἴκου μας», τὰ πράγματα τοῦ σπιτιοῦ, τὰ βιβλία μας, τὰ ἀρχεῖά μας, ἀλλά κυρίως νὰ τακτοποιήσουμε τὰ τοῦ ἐσωτερικοῦ οἴκου, τὰ τῆς ψυχῆς μας. Καιρὸς γιὰ αὐτογνωσία, γιὰ περίσκεψι, γιὰ μελέτη, γιὰ περισυλλογή.

• «Μένουμε σπίτι»!  Νὰ θυμηθοῦμε, τί στὸ σπίτι μᾶς περιμένει ἕνα εἰκονοστάσι. Ὁ Χριστὸς μᾶς βλέπει καὶ μᾶς θέλει νὰ Τοῦ μιλήσουμε. Νὰ Τὸν προσκυνήσουμε. Νὰ Τὸν εὐχαριστήσουμε γιὰ ὅλα, γιὰ ὅσα θεωροῦμε εὐεργεσίες, ἄλλα καὶ γιὰ ὅσα θεωροῦμε δοκιμασίες, πού πίσω τους ὅμως κρύβουν τὴ χαρὰ καὶ τὴ σωτηρία. Ἡ Παναγία μᾶς θέλει, γιὰ νὰ τῆς ποῦμε τοὺς πόνους μας, ἀλλά καὶ γιὰ νὰ μᾶς κατευθύνη στὸν Υἱὸ καὶ Θεό της. Οἱ φίλοι μας, οἱ ἅγιοι, κι αὐτοὶ μας περιμένουν. Πόσες θλίψεις ὑπέμειναν ἐκεῖνοι γιὰ τὸν Χριστό! Μικρὲς οἱ δικές μας θλίψεις.

• «Μένουμε σπίτι»!  Μᾶς περιμένει ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ἐπικοινωνία τῶν δικῶν μας. Ἐπὶ τέλους τὸ ἀντρόγυνο ἔχει χρόνο νὰ ἰδωθοῦν, νὰ δεθοῦν καὶ νὰ δοθοῦν ὁ ἕνας στὸν ἄλλον. Νὰ κουβεντιάσουν.

• «Μένουμε σπίτι»! Μαζὶ μὲ τὰ παιδιά. Μὲ τὰ μικρὰ θὰ παίζουμε, ἀλλά καὶ θὰ διαβάζουμε. Τὰ μεγαλύτερα θὰ τὰ χαροῦμε, γιατί ἐπί τέλους βρῆκαν τὸ σπίτι τους. Ὃ κόσμος καὶ οἱ παρέες τὰ εἶχαν ξεσπιτώσει. Καὶ τὰ ἀκόμα μεγαλύτερα πιθανὸν νὰ συζοῦσαν μακριὰ ἀπό το σπίτι, μέσα στὴ βρώμικη ἀγάπη προγαμιαίων σχέσεων.

• «Μένουμε σπίτι»!  Καὶ μποροῦμε νὰ κάνουμε τὸ σπίτι μας σὰν τὸ σπίτι τῶν πρώτων χριστιανῶν, δηλαδή, «κατ’ οἶκον ἐκκλησία».

• Ἀλλά! Ὑπάρχει ἕνα μεγάλο «ἀλλὰ» καὶ ἕνα «γιατί;».

—Γιατί ἐμένα δὲν μ’ ἀφήνουν νὰ μείνω στὸ σπίτι μου;

— Γιατί παραβιάζουν τὸ ἄσυλο τοῦ δικοῦ μου σπιτιοῦ καὶ μὲ κακοποιοῦν;

— Γιατί μοῦ κάνουν ἔξωσι;

Ποιὸς ρωτάει; Δὲν καταλάβατε; Μιλάει τὸ παιδί, τὸ ἀγέννητο παιδί. Δικό μας εἶναι καὶ τὸ διώχνουμε. Ὁ ἰός, ὁ κορωνοϊός, ἔκανε ἢ καὶ θὰ κάνη ἀκόμα ἔξωσι ἀπό τὴ ζωὴ σὲ μερικὲς δεκάδες συμπολίτες μας. Ἀλλ’ ἡ ἔκτρωσις μέσα σὲ μιὰ μέρα (κάθε μέρα) κάνει ἔξωσι θανατική, μαρτυρική, σὲ 800 περίπου παιδιά! Γιατί; Γιατί; Γιατί; Αὐτὸ τὸ γιατί τοῦ βρέφους, πού δὲν βλέπει τὴ στοργὴ γιὰ ζωή, ἀλλ’ ἀντιμετωπίζει τὸ φονικὸ ἰατρικὸ ἐργαλεῖο τοῦ φρικτοῦ θανάτου, αὐτὸ τὸ «Γιατί;», φοβᾶμαι, πώς θὰ εἶναι ἢ θηλιά μας.

• «Μένουμε σπίτι»! Κανένας νὰ μὴ πεθάνη ἀπό τὸν ἰό. Ἀλλὰ καὶ κανένα παιδὶ νὰ μὴ δολοφονηθῆ ἀπό τὴ μανία τῆς ἐκτρώσεως.

• «Μένουμε σπίτι»! Καθένας σπίτι του. Τὴν ὥρα ποῦ διαβάζετε τὸ παρὸν θὰ ἔχη ἀνοίξει τὸ πιὸ ὡραῖο σπίτι μας, ἡ ἐκκλησιά μας; Τὸ λαχταρᾶμε. «Ἐξελεξάμην παραρριπτεῖσθαι ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ μου μᾶλλον ἢ οἰκεῖν με ἐν σκηνώμασιν ἁμαρτωλῶν» (Ψαλμ. 83,10). Καὶ ἡ πιὸ βαθειὰ λαχτάρα μας: Ὅλοι νὰ βρεθοῦμε στὸ ἄλλο σπίτι, πού ἄνοιξε ὃ Χριστὸς μὲ τὸ Σταυρὸ καὶ τὴν Ἀναστασί Του.

Πρόκειται γιὰ τὴν «ἀχειροποίητον οἴκιαν» (Μάρκ. ιδ’ 58). Πρόκειται γιὰ τὴ βασιλεία Τοῦ τὴν αἰώνια. Βεβαίωσε ὁ Χριστός: «Ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου μοναὶ πολλαὶ εἰσιν» (Ἴωάν. ιδ’ 2). Μικρὸ κελλάκι δός μας, Κύριε. Τὸ πιὸ μικρὸ κελλάκι τῆς οὐράνιας κατοικίας εἶναι ἀπείρως πιὸ ὄμορφο ἀπό τά παλάτια τῆς γῆς.