Οι Άγιοι Πρίσκιλλα και Ακύλας μαζί για πάντα
Η Πρίσκιλλα και ο Ακύλας είναι ένα ζευγάρι που έζησε τα αποστολικά χρόνια. Σκηνοποιοί το επάγγελμα τους, βιοπαλαιστές.
Συμπαραστέκονται στο έργο του Αποστόλου Παύλου, απειλούνται γι’ αυτό, κινδυνεύουν, αλλά δεν λιγοψυχούν.
Αντιμετωπίζουν με γενναιότητα τους κινδύνους και παραμένουν μέχρις εσχάτων μαζί του. Τα ονόματα τους γράφονται με χρυσά γράμματα στο βιβλίο της αιώνιας ζωής.
Το βιβλίο περιλαμβάνει Ασματική ακολουθία.
Οι βίοι των Αγίων
Τα συναξάρια όλων των αγίων και των εορτών, που περιλαμβάνονται στα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας μας.
Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε τρία μέρη:
1) Το Μηνολόγιο, με τις ακίνητες εορτές, δηλαδή αυτές που έχουν ωρισμένη ημερομηνία
2) Το Τριώδιο και
3) Το Πεντηκοστάριο
Οι γκουρού, ο νέος και ο γέροντας Παΐσιος
Το βιβλίο είναι αυτοβιογραφικό. Τα γεγονότα που περιγράφονται συνέβησαν σε διάστημα δέκα περίπου χρόνων, και παρουσιάζονται «συμπυκνωμένα». Είναι σαν να τραβάω «φωτογραφίες» στα σημαντικά γεγονότα μόνο, να τα βάζω σε κάποια χρονική σειρά και να σας τα παρουσιάζω με μια κάπως χαλαρή σύνδεση μεταξύ τους. Έτσι αποκτάτε μια συνολική ματιά της ιστορίας και εμβαθύνετε σε επιμέρους ιστορίες… Στο έκτο μέρος του βιβλίου που είναι και το τελευταίο, επιχειρώ μια κριτική ματιά των διαφόρων απόψεων που κυκλοφορούν στη θρησκευτική αγορά του εικοστού αιώνα… Όπως γνωρίζετε, ζούμε στην εποχή της διαφήμισης και όχι της ποιότητας των προϊόντων. Εγώ προσπαθώ να λειτουργήσω ως σκεπτόμενος άνθρωπος απέναντι στα θρησκευτικά προϊόντα, οπωσδήποτε όμως σκέφτομαι κάτω από το φως των εμπειριών που έζησα… (από τον πρόλογο του συγγραφέα).
Έκδοση 21η: 06/2024
Οι Κέλτες Άγιοι στο παρεκκλήσι της Οσίας Ξένης
Οι Κέλτες Άγιοι στο παρεκκλήσι της Οσίας Ξένης, Ιερό Μετόχιον Αγίου Νικολάου Σύρου
Άγιοι της μίας αδιαίρετης Εκκλησίας του Χριστού, από τον 1ο κιόλας μ.Χ. αιώνα, με λαμπρά συναξάρια, με ιδιαίτερη αγάπη στη φύση, στα ζώα και στα πουλιά, κυνηγημένοι τόσο από τους ειδωλολάτρες του Νότου όσο και του Βορρά, οι Κέλτες Άγιοι φανερώνουν την οικουμενικότητα και την ενότητα της Εκκλησίας μας και έρχονται να βρουν “το σπίτι” τους, να ζήσουν ανάμεσά μας, πραγματοποιώντας την προτροπή του Αγίου Αρσενίου, που έγινε και του Αγίου Πορφυρίου: “Όταν οι Έλληνες ανακαλύψουν τους Κέλτες Αγίους οι Αγγλικανοί θα γίνουν Ορθόδοξοι.”
Η αγιογράφηση του Ιερού Παρεκκλησίου των Κελτών Αγίων είναι έργο της Αδελφότητας του Ιερού Ησυχαστηρίου Παναγίας των Βρυούλων, στο Μήλεσι Ωρωπού, με ηγουμένη την Γερόντισσα Φιλοθέη Μοναχή.
Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας
Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα.
Όλα τα πράγματα εδώ σ’ αυτό τον κόσμο, κάθε καλό και κάθε κακό, προέρχονται απ’ τους λογισμούς μας. Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας. Εάν είναι ήσυχοι, πράοι και απλοί, η ζωή μας θα είναι ίδια και θα έχουμε ειρήνη μέσα μας. Ειρήνη που θα εκπέμπεται έσωθεν και θα επηρεάζει τα πάντα γύρω μας – τους ανθρώπους, τα ζώα, ακόμα και τα φυτά. Τέτοιος είναι ο «μηχανισμός των λογισμών», που παράγει λογισμούς δια των οποίων επηρεάζουμε όλους τους άλλους ανθρώπους. Και όλοι περιμένουν από εμάς ειρήνη, παρηγοριά, αγάπη και σεβασμό. Συχνά μάς βρίσκουν πολλές συμφορές και όλες οφείλονται στο γεγονός ότι δεν έχουμε ακόμα ταπεινώσει τον εαυτό μας. Όταν η ψυχή μας ταπεινωθεί και υποκλιθεί ενώπιον του θελήματος του Θεού. Τα βάσανα και οι συμφορές μας θα πάψουν. Διότι τότε. οι συμφορές και τα βάσανα θα μας γίνουν κατά κάποιο τρόπο προσφιλή. Θα φτάσουμε να έχουμε μια ολότελα διαφορετική αντίληψη της ζωής. Δεν θα σκεφτόμαστε πια με βάση τους νόμους αυτού του κόσμου. Θα βλέπουμε τα πάντα μέσα από διαφορετικό φως. ‘Ο,τι κι αν κοιτάζουμε, θα μας φαίνεται κατά κάποιο τρόπο λαμπρότερο, γεμάτο αγάπη. Τα πάντα θα είναι καλά επειδή είναι ευάρεστα στον Θεό… Ο βίος και η διδασκαλία του γέροντα Θαδδαίου για τους λογισμούς, την οικογενειακή ζωή, την ταπείνωση, την υπηρεσία προς τον συνάνθρωπο, τον μοναχισμό, τη μετάνοια, την προσευχή, την αγάπη, τα πεπτωκότα πλάσματα, τον πνευματικό αγώνα, την πίστη, την εσωτερική ειρήνη, τον πνευματικό κόσμο.
Μετάφραση-επιμέλεια έκδοσης: Βασίλης Αργυριάδης
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 288
Α΄ έκδοση: 10/2012
Οι Τρεις Ιεράρχες προστάτες της παιδείας
Μπορεί να πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, αλλά το παράδειγμά τους είναι διαχρονικό, πάντα φωτεινό, σαν πυξίδα στη διαδρομή μας. Η προσφορά των Αγίων Τριών Ιεραρχών στην ανθρωπότητα είναι ανεκτίμητης αξίας. Αγάπησαν τον Θεό και τα γράμματα και έγιναν οι Προστάτες της Παιδείας.
Όποιον σκέπτεσαι, σ’ εκείνον ανήκεις
Στο βιβλίο αυτό ο αναγνώστης θα ανακαλύψει αρκετές διδαχές που θα τον βοηθήσουν τόσο στις σχέσεις του με τους άλλους, όσο και στην πνευματική του ανέλιξη, αφού ο γέρων Θαδδαίος μέσα από την πλούσια παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας προσφέρει χείρα βοηθείας σ’ όποιον την αναζητεί. Η γνωστή φράση του «όποιες οι σκέψεις μας, τέτοια και η ζωή μας» συμπυκνώνει μέσα της μια σειρά από προσπάθειες στο να αντιληφθούμε τη μεγάλη σημασία που έχουν οι σκέψεις στη ζωή μας. Δεν γίνεται να έχεις αρνητικές και μοχθηρές σκέψεις για τους άλλους και να ελπίζεις σε αγαθές και ειρηνικές σχέσεις ή σε εσωτερική ησυχία και ειρήνη. Γιατί, όπως υπογραμμίζει ο Γέροντας, «ο φθόνος καταστρέφει την εσωτερική γαλήνη και ησυχία της ψυχής».
Ορθόδοξοι Κληρικοί στην Επανάσταση (Νο2)
Δέκα μεγάλες μορφές της Ορθοδοξίας στον Αγώνα για την Ανερξαρτησία: Παλαιών Πατρών Γερμανός, Αθανάσιος Διάκος, Γρηγόριος Δικαίος Παπαφλέσσας, Κοσμάς Αιτωλός, Γρηγόριος Ε΄, Κυπριανός Κύπρου, Άνθιμος Γαζής, Ιγνάτιος Ουγγροβλαχίας, Ρωγών Ιωσήφ, Σαλώνων Ησαΐας. Κοινό χαρακτηριστικό τους, ότι ήταν κληρικοί. Κατείχαν δηλαδή εκκλησιαστικό αξίωμα ως επίσκοποι ή αρχιμανδρίτες ή διάκονοι. Ταυτίστηκαν όμως με τις αγωνίες τού λαού και πρωτοστάτησαν στην αποτίναξη του αλλόθρησκου τυράννου.
Στη διάσωση του Γένους πρωτοστάτησε η Ορθόδοξη Εκκλησία, ο πατριάρχης, οι επίσκοποι, οι ιερείς, οι μοναχοί της. Αυτοί διαφύλαξαν την Πίστη, την ελληνική γλώσσα, την Παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα. Όπως είπε ο βυζαντινολόγος Στήβεν Ράνσιμαν, «η Εκκλησία κατόρθωσε να επιβιώσει στη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Και όσο η Εκκλησία επιβίωνε, το Έθνος δεν μπορούσε να πεθάνει». Διαβάστε για τη συμβολή στην Επανάσταση των δέκα αυτών Κληρικών, όπως την εκθέτει ο γνωστός συγγραφέας Ευάγγελος Π, Λέκκος, θεολόγος, νομικός και τ. διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας.
Σειρά: Στον Αγώνα για την λευτεριά Νο 2
Ηλικία: από 10 ετών
Οσία Μαρία η Αιγυπτία
Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία αποτελεί εξέχουσα ασκητική μορφή στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά και ύψιστο παράδειγμα μετανοίας προς μίμηση. Αφού έζησε μία ελεύθερη, αχαλίνωτη, γεμάτη πάθη ζωή, αγγίζοντας τις πύλες του ολέθριου πνευματικού θανάτου, μετά από ένα σημαντικό στη ζωή της περιστατικό που της συνέβη, μετανοιώνει και ζητώντας το έλεος του Θεού, αποτραβιέται στα βάθη της ερήμου προσπαθώντας αν είναι δυνατόν με τα δάκρυά της, να καλύψει όλη αυτή την έρημο που την φιλοξενεί.
Μόνη εντελώς μακριά απ’ τον απόηχο του πλάνου κόσμου και συγχρόνως μαζί με τον Θεό που παρακολουθεί την ματωμένη της καρδιά, έζησε υπεράνθρωπα και απέκτησε υπόσταση αγγελική.
Περπατούσε πάνω από τα νερά, τους γκρεμούς, τα ποτάμια, χωρίς να πέφτει να καταβυθίζεται.
Ο Θεός, του ελέους και της συγγνώμης, την συγχώρεσε και την αντάμειψε με χαρίσματα πάνω από τα ανθρώπινα μέτρα. Εκείνη, όμως, ταπεινή μέχρι την ημέρα του θανάτου της, συνεχίζει τον ασκητικό αγώνα της μετανοίας και της προσευχής τόσο που ακόμα και τα άγρια θηρία να υποτάσσονται μπροστά της.
Περιέχει Ασματική Ακολουθία.
Οσιομάρτυρες της Όπτινα
Οσιομάρτυρες της Όπτινα οι Μάρτυρες της Ανάστασης
Το μίσος των αθέων ενάντια στην Εκκλησία του Χριστού και τους πιστούς ήταν τόσο δυνατό, ώστε δεν έσβησε ούτε και μετά την κατάρρευση του αθεΐστικού καθεστώτος στη Ρωσία. Έτσι κάποιοι απ’ αυτούς βρήκαν την ευκαιρία κατά τη μεγάλη εορτή των εορτών στο μοναστήρι της Όπτινα, τη νύχτα της Ανάστασης, την ώρα που οι καμπάνες διαλαλούσαν παντού τη δόξα του Αναστάντος Χριστού να επιτεθούν κρυφά και να δολοφονήσουν τρεις από τους πατέρες, που μετά το πέρας της ακολουθίας συνέχισαν την κωδωνοκρουσία από χαρά για τον εορτασμό της Ανάστασης. Οι πατέρες αυτοί είχαν διακριθεί για την αγία ζωή τους στο σύντομο σχετικά διάστημα που έζησαν στο μοναστήρι, όπου και αξιώθηκαν να λάβουν το στέφανο του μαρτυρίου.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 160
Α΄ Έκδοση: 05/2017
Όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός
Ο όσιος Ανδρέας σε ηλικία 36 χρονών, ύστερα από θεία κλήση, άρχισε να προσποιείται τον τρελό. Ως δια Χριστόν σαλός έζησε τα υπόλοιπα τριάντα χρόνια της ζωής του, χρόνια γεμάτα παθήματα, κακουχίες και εξευτελισμούς, αλλά και θεία οράματα, προφητείες, αποκαλύψεις, θεολογικές και συμβουλευτικές συζητήσεις, αγώνες για τη σωτηρία του πλησίον.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 302
Όσιος Βασιλίσκος της Σιβηρίας
Βιογραφικό – Πνευματικές θεωρίες
Ο όσιος Βασιλίσκος ήταν ένα εκλεκτό σκεύος του Αγίου Πνεύματος. Αρχικά εγκαταστάθηκε στα δάση του Μπριάνσκ και της Σιβηρίας, όπου επιδόθηκε με μεγάλο ζήλο στην καρδιακή προσευχή. Ο ζήλος κι η επιμέλειά του στο ιερό αυτό έργο είχαν θαυμαστά αποτελέσματα στο φλογερό ασκητή.
Με την πάροδο του χρόνου άρχισε να γεύεται τους καρπούς και τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος με διάφορους τρόπους. Ζούσε μια θεοχαρίτωτη κατάσταση, ένιωθε τη λειτουργία και τα ανοίγματα της χάρης του Θεού επάνω του, δεν τα έκρυβε όμως από τον πνευματικό του φίλο και μαθητή, τον π. Ζωσιμά. Κι ο π. Ζωσιμάς κατέγραφε με ζήλο όλες τις θεόσδοτες εμπειρίες του Γέροντά του σε ένα ειδικό σημειωματάριο, από το οποίο γνωρίζουμε κι εμείς τ’ ασκητικά του παλαίσματα, τις μυστικές θεωρίες και τις δωρεές που δέχτηκε από το Θεό, ως επιβράβευση του ένθερμου ζήλου και των αγώνων του.
Ο βίος του είναι πραγματικά συναρπαστικός και συγκινεί κάθε ψυχή που αγωνίζεται για να ταξιδέψει ανεμπόδιστα προς τη Βασιλεία των Ουρανών.
Όσιος Δαβίδ, ο “Γέρων”, ο εν Ευβοία, ο θαυματουργός
Ο Βίος, τα θαύματα, η Ακολουθία, η Παράκληση και οι Χαιρετισμοί του Οσίου Δαβίδ.
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Σελίδες: 192
Έκδοση1996
Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς. Η ζωή και το έργο του
Με εισαγωγικά κείμενα των π. Σταμάτη και Διονύση Σκλήρη
Ο πατήρ Ιουστίνος με την αγία του ζωή προέβαλε τον αγιασμό ως προοπτική και δυνατότητα, που ανατάσσει οντολογικά τη φθαρμένη ανθρώπινη ύπαρξη και την κατευθύνει στη ριζική απάλειψη των συνεπειών της αμαρτητικής εκδηλώσεως.
Η ανάταξη της ανθρώπινης υπάρξεως στην πρότερη κατάσταση δεν είναι έργο του ανθρώπου αλλά έργο της δικαιοσύνης του Θεού και των αγίων Του και συντελείται εντός του σώματος της Εκκλησίας. Άλλωστε ολόκληρη η βιοτή του αγίου μέσα σ΄αυτόν τον κόσμο ήταν πεινασμένη και διψασμένη για την αθανασία και την αιωνια ζωή και γι΄αυτό αισθανόταν ότι η ζωή του βρισκόταν στους ουρανούς, πέραν όλων των θανάτων.
Όλοι έχουμε κληθεί από τον άγιο Απόστολο Παύλο στην αγιότητα. Όμως τη χριστιανική ζωή μας δεν μπορούμε να τη ζήσουμε μόνοι μας. Δίιπλα μας βρίσκονται οι άγιοί μας με τη βοήθεια και την καθοδήγησή τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τον βίο του αγίου Ιουστίνου.
Όσιος Κορνήλιος του Κόμελ
Ο Όσιος Κορνήλιος του Κόμελ γεννήθηκε στην πόλη Ροστώβ της Ρωσίας το 1455 μ.Χ. και καταγόταν από την ευγενή οικογένεια Κριούκωφ των βογιάρων. Ο αδελφός του Λουκιανός υπηρετούσε στο δικαστήριο του μεγάλου πρίγκιπα της Μόσχας Βασιλείου Βασίλεβιτς Τέμνυϊ. Όταν ο Λουκιανός αποφάσισε να αποσυρθεί στη μονή του Αγίου Κυρίλλου της Λευκής Λίμνης, αυτό επηρέασε και τον Κορνήλιο, ο οποίος αγαπούσε πολύ το μοναχικό βίο. Τον ακολούθησε, λοιπόν, στη μονή, όπου άρχισε την αυστηρή άσκηση. Ακόμη και στο αρτοποιείο της μονής, όπου διακονούσε, φορούσε βαριές αλυσίδες, για να ασκείται περισσότερο, ενώ ησχολείτο και με την αντιγραφή εκκλησιαστικών βιβλίων. Λίγο αργότερα ο Όσιος Κορνήλιος κατέφυγε στη μονή του Οσίου Γενναδίου στο Νόβγκοροντ, αλλά προτιμώντας να ζήσει τον ησυχαστικό βίο κατέφυγε τελικά στο δάσος του Κομέλ το 1497 μ.Χ. Εδώ, το 1501 μ.Χ., ανήγειρε ένα ξύλινο ναό πρός τιμήν της Θεοτόκου και λίγο αργότερα ο Μητροπολίτης Σίμων τον όρισε ως ιερομόναχο της μονής. Σιγά – σιγά ο αριθμός των μοναχών αυξήθηκε και ο Όσιος Κορνήλιος οικοδόμησε και νέο ναό και συνέγραψε μοναχικό Κανόνα με βάση το Τυπικόν του Οσίου Ιωσήφ Βολοκολάμσκ και του Οσίου Νείλου της Σόρα.
Ο Όσιος διακρίθηκε για την φιλανθρωπία και την αγάπη πρός τους πάσχοντες, τους φτωχούς και τα ορφανά. Επίσης, έκτισε ναό πρός τιμήν Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου, πρός τον οποίο έτρεφε ίδιαίτερο σεβασμό και τον οποίο αξιώθηκε να βλέπει σε οράματα.
Ο Όσιος Κορνήλιος κοιμήθηκε με ειρήνη το 1537 μ.Χ.