Άγιος Ευμένιος. Ο ποιμήν ο καλός και θαυματουργός
Ο πατήρ Ευμένιος (Σαριδάκης) διέλαμψε στην ζωή του με ένα πλήθος αρετών, την ακάματο εργατικότητά του και την απέραντη αγάπη του στον Θεό και στους ανθρώπους. Δεν πίστευε απλώς στον Θεό, αλλά αγαπούσε τον Θεό, Είχε όντως τον θείο έρωτα.
Ο πατήρ Ευμένιος, στο πέρασμα του από αυτόν τον κόσμο, καλλιέργησε ανθρώπους καλούς και άφησε σωστούς χριστιανούς στην κοινωνία μας. Επιθυμία του ήταν να κάνη, ει δυνατόν, όλους τους ανθρώπους “οικιστάς του Παραδείσου”, με την βοήθεια του Θεού και της Παναγίας μας.
Ζ΄ Έκδοση, Μάϊος 2022
Η μνήμη του επιτελείται την 23ην Μαΐου
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Η ζωή του – Η δράση του – Οι συγγραφές του – Η σκέψη του – Η προσφορά του – Η μεγαλοσύνη του
Επιμελημένη επανέκδοση του έργου του διακεκριμένου Πατρολόγου Καθηγητού, μακαριστού Στ. Παπαδόπουλου, στο οποίο αναδεικνύεται η προσωπικότητα, η θεολογία και το πλούσιο ποιμαντικό έργο του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου. Ως Πατέρας της Εκκλησίας μας και οικουμενικός διδάσκαλος κατέστη διαχρονικός πνευματικός καθοδηγητής, ο οποίος συνεχίζει να ακτινοβολεί και να μας προσκαλεί στο συμπόσιο της εν Χριστώ πίστεως. Η παρούσα έκδοση φιλοδοξεί στην ευρύτερη προβολή του ορθοδόξου βιωματικού φρονήματος του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου στο χριστεπώνυμο πλήρωμα.
Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής Βίος – Διδασκαλία
Ο Γέροντάς μας έλεγε ότι σε όποιον προσεύχεται αληθινά αποκαλύπτεται η αίσθηση της αγάπης προς τον πλησίον και πιο συγκεκριμένα, “όταν η Χάρις ενεργήσει στην ψυχή του ευχόμενου, τότε τον πλημμυρίζει η αγάπη του Θεού, ώστε να μην μπορεί άλλο να αντέξει αυτό που αισθάνεται. Στην συνέχεια, στρέφεται η αγάπη αυτή προς τον κόσμο και τον άνθρωπο, τον οποίο αγαπά τόσο, ώστε θέλει να πάρει επάνω του όλο τον ανθρώπινο πόνο και την δυστυχία για να απαλλαγούν οι άλλοι. Συμπάσχει με κάθε θλίψη και δυσκολία, ακόμα και γι΄ αυτά τα άλογα ζώα, ώστε να κλαίει, όταν σκεφθεί οτί πάσχουν! Αυτά είναι χαρακτηριστικά της αγάπης, που τα προκαλεί και τα δραστηριοποιεί η προσευχή. Γι’ αυτό και όσοι πρόκοψαν στην προσευχή δεν παύουν να εύχονται υπέρ του κόσμόυ. Σε αυτούς ανήκει ακόμα και η παράταση της ζωής του – όσο και αν αυτό φαίνεται παράδοξο και τολμηρό – και να ξέρετε ότι, αν αυτοί εκλείψουν, τότε θα έρθει το τέλος αυτού του κόσμου”.
Ψυχοφελή Βατοπαιδινά – 1
Άγιος Νικηφόρος ο λεπρός
Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου, κάθε καλοκαίρι στις 27 Ιουλίου, να πηγαίνουμε με τους γονείς μου στην Σπιναλόγκα, σε αυτό το νησί του πόνου, της απομόνωσης, της εξορίας – εκεί που η λέξη ζωή δεν είχε κανένα απολύτως νόημα, καθώς όποιος εισερχόταν σε αυτό το νησί έπρεπε να έχει απολέσει «κάθε ελπίδα». Άκουγα ιστορίες γι’ αυτούς τους ανθρώπους, για το πώς ζούσαν, για το πώς βίωναν την αρρώστια τους, αλλά και για την αντιμετώπιση που είχαν από τον κόσμο, και ορισμένες φορές αναρωτιόμουν πως δεν έχασαν και την πίστη τους στον Τριαδικό Θεό… Τελικά, βρέθηκε το φάρμακο, για να ξεπεραστεί πλέον η νόσος του Χάνσεν.
Σίγουρα, στην πατρίδα μας υπήρχαν πολλά μέρη όπου ζούσαν σαν λεπροί, τα οποία αποκαλούσαν «Μεσκινιές». Βέβαια, στην σημερινή εποχή ο όρος αυτός δεν χρησιμοποιείται, αλλά μπορούμε να καταλάβουμε σε ποια τοπία ζούσαν οι λεπροί, καθώς κάθε τέτοιο μέρος αργότερα μετονομάστηκε (από Μεσκινιά) σε «Χρυσοπηγή».
Σε αυτά, λοιπόν, τα μέρη, όπως ονομάστηκαν/ονομάζονται ανά την Ελλάδα, ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι, οι λεπροί που τους είχε «ξεγράψει», τους είχε ξεχάσει ο κόσμος, αλλά, ωστόσο, δεν τους είχε «ξεγράψει» ούτε ξεχάσει ο Θεός. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους είχαν ως μόνο στήριγμά τους την πίστη τους στον Θεό και πολλοί εξ αυτών θα έχουν καρπωθεί και θα γεύονται τα κάλλη της τρυφής του Παραδείσου.
Μία τέτοια ψυχή, πλήρους χάριτος του τριαδικού Θεού, είναι και ο Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός. Μί μορφή οικεία, γλυκύτατη, αγιασμένη. Παρηγορητής των πονεμένων ψυχών, των ανθρώπων που υποφέρουν από αρρώστιες και κακουχίες, αλλά και όλων όσοι τον επικαλούνται με πίστη και ευλάβεια. […]
(Απόσπασμα από το αφιερωματικό κείμενο του συγγραφέα που περιέχεται στο βιβλίο)
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς. Εκτενής βίος και ανθολόγιο λόγων
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Βιογραφία, Θαύματα, Προφητείες
Παιδί, άντρας, μοναχός, καλόγερος, Γέροντας, Παππούλης… Άγιος.
Τα ονόματά του Αρσένιος, Αβέρκιος, Παΐσιος. Αφιέρωσε τον εαυτό του στην άσκηση και την προσευχή. Υπηρέτησε με υπακοή και προσήλωση τον Μεγαλοδύναμο. Απέκτησε με ταπείνωση κι απλότητα, με υπομονή κι επιμονή όλα τα χαρίσματα που τον έκαμαν τον αγαπημένο Άγιο του σύγχρονου ανθρώπου.
Μα και ο ίδιος αγάπησε ολοκληρωτικά Θεό και άνθρωπο. Αγκάλιασε την ανθρώπινη ψυχή και την ανάπαυσε με τα λόγια του. Όταν γνωρίσουμε πιότερο τη ζωή του, τότε ίσως να μπορέσουμε αληθινά να καταλάβουμε το μεγαλείο της προσφοράς του.
Τότε, ίσως αλλάξουμε κι εμείς…
Άγιος Φανούριος – Ο μεγαλομάρτυρας και θαυματουργός
Η Μαρτυρική πορεία και ο Παρακλητικός Κανόνας του Αγίου
(Βασισμένο σε αυθεντικές ιστορικές μαρτυρίες)
Tο εγχείρημα της σύνταξης ενός έργου σχετικά με το βίο του Αγίου Φανουρίου, ιδιαιτέρως λόγω της κατά καιρούς πρόσμιξης πολλών ανακριβών στοιχείων γύρω από το πρόσωπο του Αγίου, δεν θα ήταν κάτι εύκολο. Γι’ αυτό αποτελεί σημαντική προσφορά η αγωνιώδης προσπάθεια του συγγραφέα για τη συλλογή διασταυρωμένων ιστορικών πληροφοριών, πέρα από αυτές που περιλαμβάνονται στις ήδη υπάρχουσες δημοσιευμένες εκδόσεις, τις οποίες με κριτική προσέγγιση και κοπιώδη προσπάθεια αξιοποίησε ο π. Ιωάννης, για να μας προσφέρει αυτή την έκδοση.
Αγίων Αντάμωση στη Σεβάστεια
Ο Άγιος Βλάσιος και οι Άγιοι πέντε Μάρτυρες
Ένας γιατρός που ήταν και επίσκοπος…
Νέα παιδιά που έγιναν ήρωες…
Απλοί άνθρωποι που έγιναν μάρτυρες και άγιο….
Ένα ταξίδι στην καρδιά του αρχαίου κόσμου, μέσα από παράξενες
πολιτείες, κάτω από τη μύτη των εχθρών, για τη μεταφορά
του πιο πολύτιμου θησαυρού!
Όταν η Ιστορία γίνεται Λογοτεχνία, ανοίγουν οι καστρόπορτες της Αλήθειας και τα όνειρα των παιδιών μας φωτίζονται με τα γιορτινά χρώματα της Αγάπης και της Ελπίδας. Δεν μαθαίνουμε μόνο το χθες, αλλά το ζούμε. Οι πρωταγωνιστές του γίνονται φίλοι μας. Και, ακόμη και χωρίς να έχουν την πρόθεση να μας διδάξουν, εμείς αντλούμε από τη συναναστροφή τους το Μέλι και το Γάλα της προκοπής μας.
Και το ταξίδι συνεχίζεται, αιώνιο, απελευθερωτικό και λυτρωτικό…
Για την επιστροφή μας στον Ουρανό και στην Καρδιά μας.
Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης,
θεολόγος – συγγραφέας
Αλέξιος ο άνθρωπος του Θεού
Αφηγηματική βιογραφία του Αγίου Αλεξίου του ανθρώπου του Θεού.
Ο νεαρός Αλέξιος ήταν κάτι διαφορετικό. Πατούσε κάθε μέρα το χώμα όπως όλοι, βάδιζε κανονικά εδώ στη Ρώμη ανάμεσα στους συνανθρώπους του, αλλά το πνεύμα του πετούσε σε άγνωστους κόσμους. Βυθιζόταν σε πέλαγα, όπου οι χοϊκοί δεν κατάφερναν να αισθανθούν, να ψηλαφίσουν.
Σύντομα θα εγκαταλείψει τη Ρώμη και θα περιπλανηθεί στη Λαοδικεία της Συρίας, όπου πένης και ανέστιος θ’αρχίσει τον πνευματικό του αγώνα.
Μετά δεκαεπτά χρόνια στερήσεων, νηστειών, κακουχιών και θλίψεων θα επιστρέψει στη Ρώμη και θα ζητήσει φιλοξενία στην αυλή του άρχοντα πατέρα του, άγνωστος χωρίς να δώσει ούτε καν σημάδι της ταυτότητάς του. Εκεί συνεχίζονται οι καθημερινές ταπεινώσεις και τα βάσανα.
Άλλα δεκαεπτά χρόνια θλίψεων πέρασαν και μια Κυριακή την ώρα της Θείας Λειτουργίας … σε στιγμή γονυκλισίας, παρουσία του Πατριάρχου, του Βασιλέως και όλων των αρχών της πολιτείας των Καισάρων, παράδοξη λαλιά αντήχησε πάνω από την κόγχη του ιερού Θυσιαστηρίου … η φωνή ερχόταν από ψηλά, δεν ήταν ανθρώπινη, συνηθισμένη. Πέσανε όλοι στα γόνατα, ακολούθησε ταραχή.
“Την προσεχή Παρασκευή παραλαμβάνει ο Αρχιστράτηγος τον Αλέξιο τον άνθρωπο του Θεού μετά λεγεώνας αγγέλων.”
Περιέχει Ασματική ακολουθία.
Αν έχουμε Θεό, δεν θα καταρρεύσουμε από τον πόνο αυτού του κόσμου
π. Γεώργιος Κάλτσιου
Ένας Ρουμάνος ομολογητής
Ο συγκλονιστικός, μαρτυρικός βίος του π. Γεωργίου Κάλτσιου, του σύγχρονου Ρουμάνου ομολογητή (1925-2006).
Τα γεγονότα της ζωής ενός ιερέα που κυνηγήθηκε ανελέητα από το αθεϊστικό καθεστώς και μέσα από τη ζωή του έδειξε πως, έχοντας κοντά του τον Θεό, δεν κατέρρευσε από τον πόνο αυτού του κόσμου.
Μ’ έλιωσε στο ξύλο. Δεν ήξερα πια να διαβάζω, δεν γνώριζα τα γράμματα, ξέχασα ακόμη και το «Πάτερ ημών». Χωρίς καμιά διανοητική προσπάθεια αισθανόμουν από την καρδιά να αχνοφέγγει η προσευχή του Ιησού. Σ’ εκείνη την απελπισία υποσχέθηκα στον Θεό, όταν βγω από τη φυλακή, να γίνω ιερέας. Οι άλλοι κρατούμενοι με θεωρούσαν άγγελο… ναι, έναν άγγελο. Ναι, αλλά ένας άγγελος ξεπεσμένος.
Νομίζω ότι πολλές φορές, εξαιτίας του τρόμου και του φόβου, οι καρδιές μας είχαν δώσει στον διάβολο το πάνω χέρι. Αλλά στο τέλος, ο Θεός μας γύρισε όλους πίσω. Μας έδωσε κάθε ευκαιρία να πολεμήσουμε την τελευταία μάχη. Επειδή η τελευταία μάχη δεν ήταν στο Πιτέστι. Η τελευταία μάχη ήταν στις καρδιές μας, όταν φύγαμε από το Πιτέστι. Και στις καρδιές των περισσοτέρων, την τελευταία μάχη κέρδισε ο Θεός.
Ανθολόγιο Συμβουλών
Ο Γέρων Πορφύριος εμπνέει, διδάσκει, παρηγορεί, συμβουλεύει.
Πνευματική συμβουλευτική για θέματα καθημερινής ζωής από έναν σύγχρονο άγιο της Εκκλησία μας. Το βιβλίο παρουσιάζει με εύχρηστη θεματική ταξινόμηση τις συμβουλές, του επί έξι δεκαετίες πνευματικού, αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, σε πολλούς ανθρώπους που τον επισκέφθηκαν για διάφορα ζητήματα της ζωής τους-άγχος, κατάθλιψη, οικογένεια, παιδιά, αγάπη κά.
Θ΄ έκδοσις: 11/2018
Ανθολόγιο Συμβουλών Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
Οι λόγοι του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου μας εισάγουν στο περιβάλλον της νηπτικής θεολογίας, ήτοι την συνεχή πνευματική εγρήγορση του ανθρώπου, και υπενθυμίζουν στον ευρισκόμενο σε σύγχυση σύγχρονο άνθρωπο τον σκοπό της υπάρξεώς του, την αγιότητα και την ομοίωση με τον Τριαδικό Θεό.
Ο Άγιος δίδει απαντήσεις σε πολλά εκκλησιαστικά θέματα και συμβουλές σε πτυχές που αφορούν την καθημερινή ζωή του χριστεπωνύμου πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Την επιμέλεια της παρούσας έκδοσης ανέλαβε η Ιερά Αδελφότητα των Καρτσωναίων της Ιεράς Σκήτης Αγίας Άννης του Αγιωνύμου Όρους του Άθω.
Ανθολόγιον θαυμάτων
Το θαύμα είναι μέρος της ζωής της Εκκλησίας. Ο Ιησούς Χριστός πέρασε την επίγεια ζωή του ευεργετώντας και θεραπεύοντας. Ο άγιος Πορφύριος επιβεβαίωνε συχνά ότι και σήμερα γίνονται θαύματα. Κάθε μέρα. Η μελέτη των θαυμάτων είναι ωφελιμοτάτη γιατί το θαύμα φανερώνει την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο και την πατρική φροντίδα του γι΄ αυτόν. Είναι ακτίνα αγάπης.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 464
Α΄ έκδοση: 02/2017
Άνθρωπος που δεν είναι ταπεινός δεν μπορεί να αγαπήσει
Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης όπως τον έζησα
«Πρωτοσυνάντησα τον π. Ιάκωβο όταν ήμουν παιδί, μαθητής του κατηχητικού. Τότε πηγαίναμε εκδρομή με το κατηχητικό από τη Χαλκίδα.
Ανεβαίναμε στο μοναστήρι με τα πόδια από τις Ροβιές – δεν υπήρχε δρόμος. Για κάποιους που ίσως δυσκολευόντουσαν έστελναν οι πατέρες κάνα δυο μουλάρια.
Αυτό που έχει μείνει στη μνήμη μου είναι ότι καθώς ανεβαίναμε στο μοναστήρι ψάλλαμε ή τραγουδούσαμε. Μας άκουγε λοιπόν ένας καλόγερος και έβγαινε να μας προϋπαντήσει. Είχε τόσο λεπτό περπάτημα που νόμιζες ότι περπατάει στις μύτες των ποδιών του.
Ψηλός, ασκητικός μάς υποδεχόταν ψάλλοντας κι αυτός: «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου!». Ήταν ο π. Ιάκωβος!
Έψελνε για μας αλλά και για τους πατέρες που μας συνόδευαν. Μου έχει μείνει αυτή η εικόνα από την παιδική μου ηλικία: ένας άνθρωπος να προχωρά σαν να μην πατά στο έδαφος και συνάμα πολύ αδύνατος πολύ ασκητικός λιπόσαρκος σε σημείο που νομίζεις ανά πάσα στιγμή ότι θα πέσει με το φύσημα του ανέμου…
…Όταν αναπολώ τα περασμένα, σκέφτομαι καμιά φορά ότι, όπως εγώ έζησα τον Άγιο Ιάκωβο, έτσι και σήμερα υπάρχουν και ζουν ανάμεσά μας άλλοι άνθρωποι, είτε μοναχοί, είτε ιερείς ή απλοί λαϊκοί, που φαίνονται σαν κοινοί άνθρωποι, αλλά είναι Άγιοι.
Όταν μάλιστα βλέπεις κάποιους ανθρώπους να ζουν ιδιαίτερα προσεκτική ζωή και να είναι ταπεινοί. Πιστεύω πως η ταπείνωση είναι το κατ’ εξοχήν γνώρισμα των Αγίων. Κι είναι αυτή ακριβώς η ταπείνωση που τους κάνει να κόβουν το θέλημά τους και να γεμίζουν αγάπη για τον διπλανό τους. Όποιος δεν είναι ταπεινός, δεν μπορεί να αγαπήσει…».
Η μορφή ενός σύγχρονου αγίου, του Αγίου Ιακώβου (Τσαλίκη) του εν Ευβοία, μέσα από την περιγραφή του Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου (Ιωάννου).
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 176
Α΄ Έκδοση: 06/2018
Από το Θιβέτ στο Άγιον Όρος στον γέροντα Παΐσιο
Η αληθινή ιστορία του μικρού Γιωργάκη μέσα από μια ευλαβική περιπλάνηση στο Περιβόλι της Παναγιάς.
«Άθελά του και σε πολύ μικρή ηλικία ο μικρός Γιωργάκης, βρίσκεται στο Θιβέτ. “Αφιερώνεται” , από τον καπετάνιο παππού του σε βουδιστικό μοναστήρι. Για δεκατέσσερα χρόνια υπηρετεί την ευσέβεια του σατανά. Στα δεκάξι του και μετά από συγκυρίες, βρίσκεται στο Άγιον Όρος, στο Γέροντα Παΐσιο. Εδώ αναμετρούνται οι δυνάμεις του Φωτός και του Σκότους. Ο Γιωργάκης μαθαίνει… και μας μαθαίνει… αλήθειες».
Έκδοση 10η: 03/2019