Ο άνθρωπος μπροστά στον Θάνατο
Η έννοια του θανάτου σε επιλεγμένα αυτοτελή έργα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Στις σελίδες του βιβλίου αυτού, διερευνάται η σχέση του θανάτου µε το προπατορικό αµάρτηµα, η έννοια του θανάτου πριν και µετά την έλευση του Ιησού Χριστού στον κόσµο, καθώς και η σχέση του θανάτου µε τη σταυρική θυσία και την κάθοδο του Χριστού στον Άδη.
Εξετάζεται ο θάνατος ως φυσικό γνώρισµα της ανθρώπινης φύσης, ο θάνατος του ανθρώπου ως δικαίωµα του Θεού, η υπακοή µέχρι το θάνατο στο θέληµα του Θεού, ο άδικος και ο δίκαιος θάνατος.
Επίσης, µελετάται ο ύπνος ως θάνατος, ο θάνατος ως το τέλος της πλεονεξίας, ο θάνατος ως ρυθµιστής των ανθρωπίνων πραγµάτων και σχέσεων.
Ακόµα θα ερευνηθεί αν ο άνθρωπος έχει εµπειρία θανάτου. Επίσης, εξετάζονται τα εξής θέµατα: Γιατί ο θάνατος έρχεται ξαφνικά; Γιατί ο άνθρωπος φοβάται το θάνατο; Ποια είναι η σχέση του θανάτου µε τη συντέλεια του κόσµου; Ποια είναι η έννοια του θανάτου ως δασκάλου; Ακολούθως, θα εξεταστεί αν ο θάνατος αποτελεί το τέλος της αµαρτίας, επίσης, θα διερευνηθεί η µετά θάνατον πορεία τόσο του αµαρτωλού και αµετανόητου όσο και του ενάρετου ανθρώπου και η τύχη του σώµατός του.
Ακόµα θα ερευνηθεί η τύχη της ψυχής των κεκοιµηµένων κατηχουµένων.
θα εξεταστούν ο θάνατος ως αιτία του µαρτυρίου, η τιμητική αξία του µαρτυρικού θανάτου και, τέλος, ο µαρτυρικός θάνατος ως µίµηση του θανάτου του Χριστού.
Ο αόρατος πόλεμος
Ένα από τα πλέον γνωστά έργα του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, το οποίο έχει βοηθήσει αμέτρητες ψυχές στον Αόρατο Πόλεμο, τον οποίο διεξάγουν κατά του αοράτου εχθρού.
Απόδοσις στη νεοελληνική υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου.
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 304
ΙΑ΄ έκδοση: 03/2015
Ο αόρατος πόλεμος
Επιλογές και χρήσιμες πνευματικές γνώσεις και συμβουλές, από το βιβλίο του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, “Ο Αόρατος Πόλεμος”.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 80
Α΄ Έκδοση: 04/2017
Ο βίος της Υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας
Αρχαίος και κατά πλάτος βίος της Υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας μεταφρασθείς στην γεωργιανήν γλώσσα τον 10ον αιώνα από τον άγιον Ευθύμιον τον Ιβηρίτην. Μετάφρασις από τα Γαλλικά-επιμέλεια : Ιερόν κελλίον Αγίου Νικολαόυ Μπουραζέρη.
Η πρόνοια του Τριαδικού Θεού για τους πιστούς της εποχής μας αλλά και για την δόξα της Αειπαρθένου Μαρίας οδήγησε στη γνωστοποίηση του αρχαιότερου και θεολογικότερου γραπτού βίου της υπεραγίας Θεοτόκου, της μοναδικής Παρθένου μεταξύ των μητέρων. Ο γνώστης των κειμένων αλλά και της θεολογικής σκέψεως του αγίου Μαξίμου δεν έχει καμία δυσκολία ν’ αναγνωρίσει στην όντως επιτυχημένη νεοελληνική απόδοση του Βίου της Θεομήτορος τον κορυφαίο χαρισματικό θεολόγο του Ζ’ αιώνα, άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή.
Το κείμενο του Βίου αποτυπώνει πλήρως την παραδοσιακή δογματική διδασκαλία για το πρόσωπο της Μητέρας του Θεανθρώπου. Δια του Βίου μας παραδίδεται ένα λαμπρό μνημείο πολιτισμού της Εκκλησίας με έντονο νηπτικό και φιλοκαλικό περιεχόμενο. Η χαρισματικώς εμπλουτισμένη Θεοτοκολογία του εκφερόμενη συχνά σε υμνητική και ποιητική γλώσσα πανηγυρικού θεολογικού λόγου συμπλέκεται ευφυώς με τη Χριστολογία, όπως υπαγορεύεται άλλωστε από την Παράδοση της Εκκλησίας.
Ο Γάμος
Ο Γάμος είναι ένα από τα μυστήρια της Εκκλησίας μας και όχι μια απλή και συνηθισμένη τελετή. Με το μυστήριο του γάμου παρέχεται στον άνδρα και στην γυναίκα η Θεία Χάρις, που θα αναδείξει τον φυσικό και ανθρώπινο δεσμό σε δεσμό θείο.”Και έσονται οι δύο εις σάρκα μία”. Οι τρεις καθηγητές της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, με την εργασία τους αυτή μας δίνουν το σχεδιάγραμμα της ακολουθίας του αρραβώνα και του στεφανώματος, καθώς και τη μετάφρασή του, αλλά και τα απαραίτητα θεολογικά σχόλια. Επίσης εξετάζουν τα υλικά στοιχεία του γάμου και τη σημασία τους. Έτσι, θα κατανοήσουμε καλύτερα τα τελούμενα κατά την ώρα του μυστηρίου.
Σειρά: Θεία Λατρεία και Παιδεία Νο 3
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 302
Α΄ Έκδοση: 1996
Ο Γάμος η οικογένεια και τα προβλήματα τους
Μόνον από τα θέματα αυτά μπορεί κανείς να καταλάβει ότι ο ιερός Χρυσόστομος δεν είναι μόνον ο διαπρύσιος κήρυκας της μετάνοιας και της ελεημοσύνης, αλλά είναι και ένας πολύτιμος οδηγός της οικογενειακής ζωής, η οποία σήμερα προσβάλλεται από τόσα ρεύματα. Αναγνωρίζει ο οικουμενικός διδάσκαλος ότι ο γάμος είναι ένα λιμάνι σωφροσύνης για όσους θέλουν να τον χρησιμοποιήσουν σωστά.
Απόδοσις στη νεοελληνική υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου.
Σειρά: Χρυσοστομικός Άμβων Γ΄
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 400
Έκδοση: 2017
Ο Γέροντας του Πειραιά π. Γεώργιος Κρητικός
Πρόκειται για μικρό σχετικά βιβλίο που σκοπό έχει την προβολή μίας μεγάλης προσωπικότητας που έζησε και έδρασε στον Πειραιά (Ι. Ναός Αγίων Αναργύρων Καραβά), σφραγίζοντας την πνευματική του ζωή κατά τα έτη 1951 έως το 2015.
Ξεχωριστό στοιχείο της ζωής του μακαριστού Γέροντα (Κερκυραίου την καταγωγή) ήταν η ιδιαίτερη σχέση του με τον όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, τον οποίο είχε πνευματικό από το έτος 1946 έως το τέλος του μεγάλου οσίου (1991).
Ο δερμάτινος χιτώνας
Η ζωή και η εν ζωή νεκρότητα είναι αυτά που απασχολούν τον Virgil Gheorghiu (Βιργκίλ Γκεοργκίου).
Ο ήρωάς του, ο Ρολάνδος Πανσέληνος ζει μια αλυσίδα από κάθε λογής προσβολές, ύβρεις, βασανιστήρια, καταδιώξεις και πλεκτάνες. Όλ’ αυτά επιφανειακά φαίνονται αναίτια, ακατανόητα για τον ήρωα και για τον αναγνώστη ακόμη, που συνεπαίρνεται από την πλοκή τους. Μαζί με την περιπέτεια του Ρολάνδου εξυφαίνεται, σχεδόν αριστοτεχνικά, το δίχτυ της ανθρώπινης ζωής όπως αυτό απλώνεται μετά την πτώση του ανθρώπου και την έξοδό του από τον παράδεισο.
Ένας προφητικός συγγραφέας; Η απάντηση ίσως δοθεί εάν διακρίνουμε τη σύνδεση της ύπαρξής μας με τα κορυφαία ερωτήματα που θέτει η απρόσκλητη ζωή και ο αναπόφευκτος θάνατος. Ερωτήματα, που ο σημερινός άνθρωπος συχνά αδυνατεί να απαντήσει, παραδέρνοντας στον κυκεώνα της σύγχρονης κοινωνίας.
Ο Δρόμος των Ασκητών
Αλήθεια, τι σημαίνει η λέξη «άσκηση» στον δικό μας κόσμο; Σε έναν κόσμο όπου μπορεί η καθημερινή σωματική άσκηση να είναι η βασική προϋπόθεση υγείας αλλά η πνευματική άσκηση φαντάζει ως κάτι το περιττό, το παλιομοδίτικο και εν τέλει αχρείαστο;
«Ασκητές δεν είναι μόνο όσοι βρίσκονται στην έρημο και στα μοναστήρια, αλλά κατά κύριο λόγο όσοι αισθάνονται ερημωμένοι από τα φτηνά ψιχία που του προσφέρει ο σύγχρονος τρόπος ζωής και τον αφήνει εντελώς ανικανοποίητο, διψασμένο και διαρκώς πεινώντα.
Ως βασικό εργαλείο της άσκησης προτείνει ο Κολλιάντερ τη στροφή προς τον εαυτό μας. Μέσα από αυτή τη στροφή δοκιμάζουμε τον εαυτό μας σε βασικά ερωτήματα που αφορούν τη σχέση μας με τον Θεό και τους αδελφούς μας. Ο συγγραφέας μάς βοηθά να εντοπίσουμε μέσα μας τα θέματα αυτά και να ψάξουμε για τις κατάλληλες λύσεις». (από την εισαγωγή του π. Αλέξανδρου Καριώτογλου).
Μετάφραση από τα Σουηδικά: Αρχιμανδρίτης Ευσέβιος Βίττης
Εισαγωγή: π. Αλέξανδρος Καριώτογλου
Ο εαυτός μας και ο άλλος
Στοχασμοί για τις ανθρώπινες σχέσεις.
Ποιοι είμαστε; Τι θέλουμε από τη ζωή; Τι πραγματικά μετράει για μας και για τους γύρω μας; Μια υπαρξιακή προσέγγιση από έναν άνθρωπο της Εκκλησίας αλλά και της επιστήμης. Απάνθισμα στοχασμών του Μητροπολίτη Αντωνίου του Σουρόζ (Anthony Bloom) που έζησε τη δίνη της εξορίας και του πολέμου. Προσωπικά βιώματα από την πολύχρονη δράση του ως γιατρός και κατόπιν ως ιερωμένος, αλλά και μαρτυρίες τρίτων. Το έργο του – όπως και ο ίδιος – λιτό, ζεστό, άμεσο, συνάμα πυκνό και βαθύ. Μέσα από τις σελίδες αυτές αναδεικνύεται η αξία της ζωής και η ομορφιά που κρύβει μέσα του ο κάθε άνθρωπος.
Ανθολόγηση και επιμέλεια κειμένων: Μαρία Φαφαλιού
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 160
Α΄ έκδοση: 10/2016
Ο έξω χρόνος και ο μέσα καιρός
Επαγρυπνώντας για τα καίρια
Χρόνος είναι αυτό που υφιστάμεθα. Καιρός είναι αυτό στο οποίο το μετατρέπουμε.
Κάποια από τα κείμενα του βιβλίου αυτού επεξεργάζονται πτυχές που μάς επιβάλλονται, που ξεδιπλώνονται παρά τη θέλησή μας, των οποίων δεν διατηρούμε τον έλεγχο. Είναι τα γεγονότα, οι τάσεις, τα ρεύματα. Η ιστορία του κόσμου.
Άλλα αναλύουν τις εσωτερικές μας διεργασίες, το πώς προσλαμβάνουμε τα ερεθίσματα, τα ψυχικά ποτάμια τα οποία εκβάλλουν στις εξελίξεις και ενίοτε τις επηρεάζουν. Με άλλα λόγια, την προσωπική μας πνευματική ιστορία.
Η διαλεκτική του ‘μέσα’ και του ‘έξω’ είναι αδιάκοπη και καλεί σε διπλή επαγρύπνηση. Ως πολίτες του κόσμου αξιολογούμε και τοποθετούμαστε. Ως ψυχικά όντα, πολλώ δε μάλλον ως πιστοί, βιώνουμε και μεταποιούμε. Αμφότερα είναι πεδία αγώνα και αγωνίας. Τα κεφάλαια που συγκεντρώθηκαν εδώ διαφέρουν στη θεματική, στην εποχή που πρωτοεμφανίσθηκαν, και στον βαθμό δυσκολίας. Τα ενώνει όμως η κοινή έγνοια για τη μετατροπή του χρόνου και κατάλληλο καιρό.
Ο έσχατος πειρασμός
Η χριστιανική πίστη σε καιρό πανδημίας
Ο ελλαδικός εκκλησιαστικός χώρος είναι ίσως ο μόνος θεσμικός χώρος στην ελληνική κοινωνία όπου αφενός δημιουργήθηκαν οι περισσότερες διαφοροποιήσεις ως προς την αφετηρία, το σκοπό εμφάνισης και την αντιμετώπιση της πανδημίας, και αφετέρου εκφράστηκαν οι περισσότερες διαμαρτυρίες κατά των μέτρων, με έμφαση βέβαια εκείνα που αφορούν τον ίδιο, και ιδιαίτερα τον τομέα του εκκλησιασμού και της κοινής λατρείας.
Αυτό και μόνο δείχνει ότι πράγματι η πανδημία λειτούργησε ως πειρασμός δοκιμασίας όχι μόνο της ενότητας του σώματος της Εκκλησίας αλλά του εκκλησιαστικού ήθους και της ίδιας της ορθόδοξης πίστης. Δοκιμάστηκαν επίσης η σχέση της Εκκλησίας προς την επιστήμη, την κοινωνία και την Πολιτεία, η σχέση των πιστών προς τους ποιμένες τους, η σχέση επιμέρους Ιεραρχών αλλά και άλλων κληρικών προς την επίσημη Διοίκηση της Εκκλησίας, αλλά και η σχέση των πιστών μεταξύ τους.
Υπό αυτές τις συνθήκες κρίνεται χρήσιμος ένας θεολογικός, εκκλησιολογικός και εκκλησιαστικός αναβαπτισμός με βάση την ορθόδοξη βιβλική και αγιοπατερική Παράδοση, απαντώντας κυρίως στο ερώτημα για το πώς οφείλει ένας ορθόδοξος χριστιανός να στέκεται επάξια στη σημερινή πανδημική κρίση.
Ο Θάνατος και η Πέραν του Τάφου Ζωή
Ο σημερινός άνθρωπος συνεπαρμένος από τις μεγάλες επιστημονικές και τεχνολογικές κατακτήσεις του αντιμετωπίζει με αλαζονεία και περιφρόνηση τα υπαρξιακά προβλήματά του. Δεν θέλει να ασχολείται και να θυμάται γεγονότα, που θέτουν τέρμα στην αυτονομημένη επιστημονική του γνώση. Έτσι, όταν αμείλικτα έρχεται ο θάνατος, μένει βουβός και ανήμπορος να εξηγήσει το φοβερό αυτό γεγονός…
Ο θάνατος αποτελεί αναμφίβολα το πλέον καταλυτικό γεγονός για την ζωή του ανθρώπου. Η παρουσία του πάντοτε γέμιζε την ψυχή του ανθρώπου με φόβο και έφερνε τη σκέψη του σε απορία και αδιέξοδο.
Κανένα άλλο γεγονός δεν προκαλεί και δεν συνοδεύεται από τόσα έντονα δυσάρεστα συναισθήματα.
Παρά το γεγονός όμως ότι αποτελεί μιαν αδιαμφισβήτητη και αναπότρεπτη πραγματικότητα στη ζωή μας, τραγική συνέπεια της αποστασίας μας από τον ζώντα και αληθινό Θεό, με τον θάνατο και την Ανάσταση του Κυρίου μας, ο θάνατος νικήθηκε. Έχασε τη δύναμη και την αποκρουστικότητά του. Γίνεται κατά τον Μ. Βασίλειο “ζωής αφορμή”, γέφυρα με την οποία: περνάμε από τα πρόσκαιρα στα αιώνια και από τα φθαρτά στα άφθαρτα. Το φως της Αναστάσεως του Χριστού μας διαλύει τη μαυρίλα του θανάτου. Και η ελπίδα της κοινής αναστάσεως και της αιώνιας ζωής μεταβάλλει τον θάνατο σε ύπνο.
Μέσα από τις σελίδες του ανά χείρας βιβλίου, ο συγγραφέας προσπαθεί να προσεγγίσει και να φωτίσει το μεγάλο θέμα του θανάτου και της πέραν του τάφου ζωής, έχοντας σαν οδηγό την Ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση.
Έχοντας σαν αποκλειστική βάση την διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, το πόνημα αυτό του π. Δημητρίου έρχεται να φωτίσει τα μυστηριώδη και πολλές φορές δυσερμήνευτα γεγονότα του θανάτου και της ζωής μετά απ’ αυτόν, προσφέροντας στον αναγνώστη ένα πλούσιο υλικό, ένα φιλοκαλικό απάνθισμα για το μυστήριο του θανάτου, που ο συγγραφέας σαν φιλόπονη μέλισσα μάζεψε από διάφορες πηγές, παλαιές αλλά και σύγχρονες. Το υλικό αυτό μπορεί να πείσει και ένα δύσπιστο ακόμα αναγνώστη για την σοβαρότητα του θέματος, αλλά και να τον προτρέψει να ετοιμάζεται για τη φοβερή στιγμή του θανάτου.
Ο Θεός δεν θέλει τον πόνο των ανθρώπων
Ο Χριστιανισμός, ιδιαίτερα στη Δύση, έχει εμφανιστεί κι εξακολουθεί να εμφανίζεται ακόμη και σήμερα, ως μια θρησκεία που υπερασπίζεται και αποτιμά θετικά τον πόνο. Μιας τέτοιας λογής υπεράσπιση οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος στο γεγονός ότι το προπατορικό αμάρτημα έχει παρουσιαστεί εκεί, ως ένα αμάρτημα χαραγμένο στη φύση των ανθρώπων – κάτι για το οποίο όλοι είναι ένοχοι και για το οποίο όλοι οφείλουν να πληρώσουν. Και η κύρια πληρωμή γι’ αυτό είναι ο πόνος και ο θάνατος…
Ο πόνος, αφού κατανοήθηκε ως ποινή για το αμάρτημα, έβρισκε στο σημείο αυτό και μια αντίστροφη και συμπληρωματική δικαίωση, ως μέσο αποφυγής της αμαρτίας. Η συγκεκριμένη αντίληψη και μορφή ευσέβειας οδήγησε σε διαστρεβλώσεις της χριστιανικής άσκησης…
Αυτός ο ίδιος ο χριστιανισμός συνιστά χωρίς αμφιβολία, στο βαθμό που οι προοπτικές του πόνου έχουν επανατοποθετηθεί ορθά, την πιο πετυχημένη απόπειρα για να κατανοήσει ο άνθρωπος τη σημασία του πόνου και να του επιτρέψει να τον αντιμετωπίσει και να τον υπερβεί πνευματικά. Πρέπει, για να ξαναβρούμε και πάλι αυτή τη σημασία και για να απαλλάξουμε το χριστιανισμό από μια ταυτόχρονα ψεύτικη και βλαπτική εικόνα, να επιστρέψουμε στις πηγές. Ορισμένοι Έλληνες Πατέρες ξεδίπλωσαν σχετικά με τούτο το θέμα κάποιες σκέψεις που επιτρέπουν να επιχειρήσουμε μια καινούργια προσέγγιση του πόνου.
Τούτη η μελέτη, σε μεγάλο βαθμό θεμελιώνεται στη σκέψη τους…
Προλογίζει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος.
Μετάφραση: Χρίστος Κούλας
Εικόνα εξωφύλλου: “Ανθισμένες κυψέλη” Χρήστος Μποκόρος
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 256
Α’ Έκδοση: 04/2016
Ο Θεός είναι… άπαιχτος
Ο Θεός κρύβεται πολύ. Τόσο πολύ που νομίζουμε ότι δεν υπάρχει. Κι εκεί που σιωπά και κρύβεται, εμφανίζεται αθόρυβα ή με έναν θαυμαστό τρόπο σε αυτούς που δεν τον περιμένουν…
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 144
Α΄ Έκδοση: 10/2018