Χριστιανική Κοσμολογία και Ανθρωπολογία

Με τη χάρη και την ευλογία του Αγίου Τριαδικού Θεού μας, η αδελφότητα της Ιεράς Μονής Κομνηνείου εκδίδει τον τρίτο τόμο των κατηχητικών μαθημάτων του μακαριστού Γέροντος π. Αθανασίου Μυτιληναίου, που αναφέρονται στη χριστιανική Κοσμολογία και χριστιανική Ανθρωπολογία και είχαν ως βάση τα τρία πρώτα κεφάλαια του βιβλίου της Γενέσεως. Τα μαθήματα αυτά έγιναν στο ανώτερο κατηχητικό θηλέων του Αγίου Χαραλάμπους Λαρίσης.

Τόμος Δ΄

Χριστιανική Κοσμολογία και Ανθρωπολογία

Η αδελφότητα της Ιεράς Μονής μας, με το γεγονός της εκδόσεως και του ανά χείρας Ε’ τόμου της σειράς των Κατηχητικών μαθημάτων του μακαριστού Γέροντός μας π. Αθανασίου, ευλογεί και δοξάζει τον Άγιο Τριαδικό Θεό μας και εύχεται, με την μελέτη του, να οικοδομηθεί πνευματικά ο λαός του Θεού και να εδραιώνεται στην ορθόδοξη πίστη και στο ευαγγελικό ήθος.
Τα Κατηχητικά μαθήματα, όπως έχει επισημανθεί και στους προλόγους των προηγουμένων τόμων, αναφέρονται στην χριστιανική Ανθρωπολογία και έχουν σαν βάση το Βιβλίο της Γενέσεως.
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο πλέον ότι ο μακαριστός Γέροντάς μας, με τον θεόπνευστο λόγο του, διδάσκει, φωτίζει, εμπνέει και καθοδηγεί πλήθος ανθρώπων ανά την οικουμένην. […]
(Απόσπασμα από το προλογικό σημείωμα της αδελφότητας της Ιεράς Μονής που περιέχεται στο βιβλίο)

Τόμος Ε΄

Χριστιανική Κοσμολογία και Ανθρωπολογία

Με την χάρη και την ευλογία του Αγίου Τριαδικού Θεού μας, η Ιερά Μονή μας εκδίδει τον ΣΤ’ τόμο των κατηχητικών μαθημάτων του μακαριστού Γεροντός μας π. Αθανασίου από το βιβλίο της Γενέσεως. Με τον ΣΤ’ αυτόν τόμο, συμπληρώνεται η σειρά των εβδομήντα ένα μαθημάτων που αναφέρονται στην χριστιανική κοσμολογία και ανθρωπολογία.
Στο πρώτο εισαγωγικό μάθημα ο μακαριστός Γέροντας τονίζει την ανάγκη της κατηχήσεως του λαού μας και επιμένει στην διά βίου κατήχηση των πιστών.
Δεν είναι πολυτέλεια η κατήχηση –λέει- ούτε κάτι το έκτακτο ή το προαιρετικό· η κατήχηση είναι αναγκαιοτάτη. Και, προκειμένου να αποκτήσει ο λαός μας την γνώση του περιεχομένου της πίστεώς μας, πρέπει διαρκώς να κατηχείται, και μάλιστα να κατηχείται σε ολόκληρη τη ζωή του.
Επειδή, ο σύγχρονος άνθρωπος θεοποίησε την επιστήμη, είναι ανάγκη ο χριστιανός να μάθει πολύ καλά το περιεχόμενο της πίστεώς του, διότι μόνο τότε θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να κρίνει ότι αυτά που κυκλοφορούν τάχα ως επιστημονικές αλήθειες δεν είναι παρά επιστημονικές θεωρίες, επιστημονικά πιστεύω, που μπορούν να αλλάζουν (είναι γνωστό ότι οι επιστημονικές αλήθειες είναι πολύ λίγες), και έτσι θα παρασύρεται, δεν θα κινδυνεύει να χάσει την πίστη του.
Η γνώση της χριστιανικής κοσμολογίας και ανθρωπολογίας ασφαλίζει τον χριστιανό από την πλάνη των ποικίλων θεωριών περί του κόσμου και του ανθρώπου. […]
(Απόσπασμα από το προλογικό σημείωμα της αδελφότητας της Ιεράς Μονής που περιέχεται στο βιβλίο)

Τόμος Στ΄

Ήταν μια από τις χειρότερες ώρες της παγκόσμιας ιστορίας σε βαρβαρότητα και αγριάδα. Δεν καταστράφηκε μόνο μια πόλη, έστω και η πιο μεγάλη και πιο πολιτισμένη. Συντρίφτηκε ένας ολόκληρος πολιτισμός, μια αυτοκρατορία που κράτησε στις πλάτες της, σαν νεώτερος άτλας, τον πολιτισμό της αληθινής Χριστιανοσύνης, όπου η Πίστη γίνεται Ζωή. Μετά την άλωση και την πτώση της Βασιλεύουσας όρμησε παντού ο μεσαίωνας, με την κακή του, τη σκοτεινή μορφή και κύλησαν οι αιώνες της αθεΐας, που ακόμα συνεχίζονται…
Σφάχτηκαν, πουλήθηκαν, καταστράφηκαν, διαλύθηκαν άνθρωποι και πράγματα στο Ορθόδοξο Βασίλειο της Ανατολής. Αλλά ο σπόρος έμεινε βαθειά μέσα στα αιματοποτισμένα χώματα, για να ξανανθίσει και βλαστήσει «πάλι με χρόνια, με καιρούς» και να δώσει την καλή μαρτυρία της μιας Πίστεως, κάτω από το φως της Πανάχραντης Προστάτισσάς μας Θεοτόκου και να συνεχιστεί ο Γολγοθάς της εν Χριστώ ζωής, που δεν έσβησε και μήτε θα σβήσει στους αιώνες…

Θεολογική προσέγγιση της οικολογικής πρό(σ)κλησης

Στο παρόν πόνημά του, ο π. Ιωάννης Χρυσαυγής διερευνά και αναδεικνύει την πνευματική διάσταση του φυσικού περιβάλλοντος, όπως αυτή αποτυπώνεται στα έργα των Πατέρων, αλλά και στην λειτουργική παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Προβάλλει ολοκληρωμένα την παραδοσιακή και συνάμα προοδευτική αυτή κοσμοθεωρία, υπογραμμίζοντας την ανάγκη της προσωπικής και κοινωνικής συμμόρφωσης και μεταμόρφωσης μέσω εκείνων των πολιτικών, ηθικών και οικονομικών επιλογών, που θα σέβονται και θα συντηρούν «την δημιουργία ως μυστήριο».

Εξαιρετικό βιβλίο, που δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο τώρα που αναζητούμε την πνευματικότητα που θα μεταμορφώσει ουσιαστικά την αμαρτωλή και απερίσκεπτη καταστροφή που επιφέρουμε στην δημιουργία του Θεού.
Rowan Williams,
πρώην Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι

Αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα βιβλία για τη σχέση θεολογίας και οικολογίας.
Andrew Torrance,
Καθηγητής Πανεπιστημίου του St. Andrews

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες πρωτοβουλιών από ακτιβιστές, εκπροσώπους ομάδων πίεσης και θεωρητικούς που ασχολούνται με την οικολογική κρίση, ο καθένας από τη δική του οπτική γωνία, ενίοτε δε ίσως και με τη δική του ατζέντα. Η κλιματική αλλαγή και η υπερθέρμανση του πλανήτη, η εξαφάνιση της χλωρίδας και της πανίδας, η διάβρωση του εδάφους και η αποψίλωση των δασών, η θαλάσσια και η χερσαία μόλυνση, η ηχορύπανση και η ατμοσφαιρική ρύπανση τυγχάνουν καθημερινά πλέον αυξανόμενης προσοχής και εντυπωσιακής δημοσιότητας σε διεθνές επίπεδο. Πράγματι, οι ανησυχίες αυτές απέκτησαν μία αυξανόμενη αίσθηση του επείγοντος, αν και η ένταση με την οποία συχνά αντιμετωπίζονται και επιλύονται απέχει πολύ από το να είναι εντυπωσιακή η πειστική. Με την έμφαση που δόθηκε τον εικοστό και τον εικοστό πρώτο αιώνα στο άτομο και τα ατομικά δικαιώματα, ποιος θα μπορούσε να προβλέψει ότι η εκμετάλλευση και η κακομεταχείριση –τελικά, ο «βιασμός» της φύσης– θα απέβαιναν, αν όχι περισσότερο, τουλάχιστον εξίσου σημαντικά με την αγωνία και τον φόβο για την επιβίωση του ίδιου του ανθρώπινου γένους; (Από την εισαγωγή του βιβλίου)