Περί προσευχής και της Προσευχής του Ιησού
Το βιβλίο είναι η προσφορά του Επισκόπου Ιγνατίου (Μπριαντσανίνωφ) στους “αγαπημένους του αδελφούς”, όπως τόσο συχνά τους αποκαλεί στις σελίδες που ακολουθούν – η συμβολή του στη μοναστική ζωή των ημερών του. Ας μη μας κάνει δε εντύπωση ότι ένα βιβλίο, το οποίο αρχικά γράφτηκε για μοναχούς, ισχύει εξίσου και για τους υπόλοιπους Χριστιανούς, αφού μοναχοί και λαϊκοί ακολουθούν την ίδια “στενή οδό” και πρέπει να ανταποκριθούν στον ίδιο ασκητικό αγώνα.
“Η προσευχή είναι η θυγατέρα της τήρησης των ευαγγελικών εντολών και ταυτόχρονα είναι μητέρα όλων των αρετών, σύμφωνα με την κοινή άποψη των αγίων Πατέρων. Η προσευχή παράγει αρετές από την ένωση του πνεύματος του ανθρώπου με το Πνεύμα του Θεού” Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 80
Α΄ έκδοση: 04/2017
Περί προσευχής. Λόγοι ΣΤ΄
Δημοσίευση των λόγων του μακαριστού γέροντος Παϊσίου, από τα πνευματικά του τέκνα, μοναχές της Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, Σουρωτής Θεσσαλονίκης.
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες:312
Περί της “Ώρας του Κυρίου”, της “Εβδόμης και Ογδόης ημέρας”
Θεολογική προσέγγιση
Δικαιολογημένα πλέον ο άνθρωπος θα ελπίζει και θα προσδοκά την Όγδοη και εσχατολογική ημέρα της αιωνίας αγάπης του Θεού προς όλους μας. Δηλαδή, της τελείωσης, της θέωσης και δοξοποίησης του ανθρώπου. Όχι με μιά έννοια μελλοντική, αλλά παροντική. Γιατί ο Χριστός είναι η αρχή, το μέσον και το τέλος της ιστορίας. Είναι ο άξονας της ιστορίας, γιατί είναι αναλλοίωτος. Γιατί είναι “χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας” (Εβρ. 13,8).
Περί της εν Χριστώ Ζωής. Λόγοι Επτά
Περί της εν Χριστώ ζωής. Λόγοι επτά
Εισαγωγή, Κείμενο, Μετάφραση, Σχόλια, Ευρετήρια
3η Ανατύπωσις 2012
Περιμένοντας τον Μαέστρο – Ταξίδια με ξένα λόγια
Το βιβλίο «Περιμένοντας τον Μαέστρο» είναι μια συλλογή δοκιμίων με σκέψεις και στοχασμούς του συγγραφέα, με αφορμή κείμενα από γνωστά και διαχρονικά βιβλία. Αποτελεί μία ξεχωριστή εμπειρία ανάγνωσης και σκέψης: λόγια μεστά, συχνά κλασικά, γίνονται δίοδοι επικοινωνίας ανάμεσα στη σκέψη του καθενός συγγραφέα τους, τη σκέψη του Μάριου Μιχαηλίδη και τη σκέψη τη δική μας. Σελίδα τη σελίδα το βιβλίο αυτό διατρανώνει το κάθε ανάγνωσμα ως γεγονός κοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, χωρίς τον παραμικρό περιορισμό σε χρόνο ή σε τόπο.
Περιπέτεια στην Ιερουσαλήμ
Μια ιστορία για το Πάσχα
Ένα σημείωμα που η Άννα βρίσκει μέσα στο σημειωματάριο του παππού της θα γίνει η αφορμή να ταξιδέψει με τους γονείς της στην Ιερουσαλήμ για το Πάσχα. Στο ταξίδι στους Αγίους Τόπους, η Άννα, μέσα από τις διηγήσεις του Ευαγγελίου, θα βιώσει τη Μεγάλη Εβδομάδα και το θείο Πάθος στα ιερά προσκυνήματα, θα κατανοήσει τις αρχαίες ρίζες του χριστιανισμού και, μέσα από μια περιπέτεια αναζήτησης, θα διδαχθεί το νόημα της έμπρακτης αλληλεγγύης, της πραγματικής φιλίας και της ανιδιοτελούς αγάπης.
Εικονογράφηση: Μελίτα Αντωνιάδου
Περνώντας το κατώφλι
Πρόκειται για 23 ιστορίες που γράφτηκαν σε μια μακρά χρονική περίοδο και αφηγούνται ότι ο άνθρωπος, όπου και αν πάει, συναντά κάποιο κατώφλι. Ορισμένα κατώφλια είναι γεμάτα χαρά, ενώ κάποια άλλα είναι φοβερά και ανυπόφορα. Από εμάς εξαρτάται το πώς θα διαβούμε το κατώφλι που θα συναντήσουμε κάθε φορά.
Πες μου έναν λόγο για να ζω
Αναζητώντας τον σκοπό της ζωής
Ζούμε χωρίς ιδέα για το πού πάμε. Είμαστε σαν καράβια ακυβέρνητα. Tο πνεύμα της σύγχρονης εποχής θέλει να είναι αυτοσκοπός το ταξίδι: «Ζήσε τη ζωή σου», σου λένε. «Ρούφα την κάθε της στιγμή, αυτό έχει αξία».
Θέλω να φανταστείς ένα καράβι με τις καλύτερες προδιαγραφές. Φτιάχτηκε στα καλύτερα ναυπηγεία. Έχει τα πιο σύγχρονα όργανα ναυσιπλοΐας και τους πιο ενημερωμένους χάρτες. Διαθέτει το πιο άξιο προσωπικό. Αν, όμως δε δώσουμε προορισμό στο καράβι αυτό, είναι καταδικασμένο να βουλιάξει.
Δεν μπορεί ένα καράβι να μην έχει προορισμό… Ο προορισμός τού δίνει ασφάλεια. Ο προορισμός τού δίνει νόημα. Ο προορισμός είναι αυτός που κάνει τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου. Ο προορισμός είναι ανάγκη.
Ο Ελευθέριος Γ. Ελευθεριάδης μέσα από παραδείγματα σύγχρονων ανθρώπων αλλά και προσωπικά του βιώματα διανύει μαζί μας ένα ταξίδι ωρίμασης και αναζήτησης του αληθινού σκοπού της ύπαρξης.
Πετκάνα
Ιστορικό μυθιστόρημα για την ζωή της Οσίας Παρασκευής της Επιβατηνής.
“Πρώτη φορά που πλησίασα στην όαση και ήρθε κατευθείαν στη σκηνή μου, σαν να είχε έρθει σε μας αμέτρητες φορές. Κουβαλούσε ένα βιβλίο, δυο εικόνες, με τη μορφή του Κυρίου της και της Μητέρας Του, κι ένα μικρό ασκί με νερό. Της πρόσφερα ψωμί. Και καινούργιο φόρεμα.
Μεγαλώσαμε φίλες. Ανταλλάξαμε λίγα λόγια. Εγώ περιτριγυρισμένη από τα εγγόνια των γιων μου, που εκείνη τα ονόμασε με τα ονόματα των τριών μάγων από την ανατολή. Εκείνη μόνη. Και οι δυό μας κλαίγαμε. Εγώ για εκείνη. Εκείνη για την έρημο και ίσως λίγο για μένα.
“Μικρή μου κουκουβάγια!”, μου είπε όταν αποχωριζόμασταν. Ούτε σήμερα γνωρίζω γιατί.
Την συνόδευσαν οι γιοι μου. Και οι γιοι των γιων μου. Μέχρι τον Ιορδάνη.
“Παρακάτω θα πάω μόνη”, τους είπε. Και σταμάτησαν τις καμήλες. Κατέβηκε. Κοίταξε τον καθένα τους ξεχωριστά. “Ας σας ευλογεί ο Κύριος”, τους είπε. Κι έφυγε. Χωρίς να κοιτάξει πίσω.
Την είδαν να σημειώνει στην όχθη τον ποταμού το σημείο του σταυρού και να διασχίζει το νερό με ήρεμα βήματα, όπως λένε ότι έκανε ο Κύριός της.
Αυτό είναι το τελευταίο που ξέρουμε γι αυτή. Και ότι την αγαπούσα πολύ. Την αγαπούσα πάρα πολύ. Την Πετκάνα μου.”
Η διακεκριμένη Σερβίδα συγγραφέας μάς ταξιδεύει στα χρόνια του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου και μας παρουσιάζει την Πετκάνα, μια όμορφη νεαρή γυναίκα που από το παλάτι και το πλευρό τού αυτοκράτορα προτιμάει την άσκηση στην έρημο της Παλαιστίνης με απίστευτα παλαίσματα σε ένα κόσμο απόμακρο και διαφορετικό, σε ένα κόσμο πνευματικό.
Από τους δρόμους της Βασιλεύουσας, στην έρημο των πειρασμών γινόμαστε μάρτυρες μιας άνισης πάλης που ωστόσο έχει νικηφόρο αποτέλεσμα. Η νεαρή καλλονή Πέτκα, η Παρασκευή από το λιμάνι της Ανατολικής Θράκης, τους Επιβάτες, η Αγία Παρασκευή από την Καλλικράτεια, όχι πολύ γνωστή ακόμη στην Ελλάδα, αλλά λατρεμένη προστάτης και συμπαραστάτης Σέρβων, Βουλγάρων και Ρουμάνων μάς προσκαλεί σε ένα ταξίδι νοσταλγίας μιας άλλης πατρίδας… Αιώνιας και θεϊκής.
Πέτρα κι ουρανός
Αφουγκράσματα κι απόηχοι γης ελληνικής
Δύο φίλοι, ο Κωνσταντίνος και ο Δημήτρης, διακατέχονται από αληθινό σεβασμό προς την παράδοση του τόπου τους, και μάλιστα τη μουσική. Ο έρωτάς τους γι’ αυτήν γίνεται το όχημα για να διεισδύσουν και στις υπόλοιπες γεμάτες ζωή διαστάσεις της παράδοσης της πατρίδας τους.
Η βιωματική προσέγγισή της – η επιτόπια παρουσία τους στους τόπους που ζει και εκφράζεται η παράδοση – τους κάνει να νιώσουν από κοντά τους ντόπιους ανασασμούς. Μέσα απ’ το παραμύθι που λέει μια γιαγιά. Μέσα απ’ το τραγούδι ενός παππού καραβοκύρη. Μέσα απ’ τους τρανταγμούς του χορού σε μια χωριάτικη πλατεία.
Ένα λαογραφικό περιδιάβασμα σε μέρη που χτυπάει η καρδιά της παράδοσης… Μία φανταστική ιστορία βγαλμένη από τις ρίζες του τόπου μας… Ένα παραμύθι γεμάτο ήχους κι αρώματα από Ελλάδα…
Εικονογράφηση: Χριστίνα Παπαθέου-Δουληγέρη
Πηγή ιαμάτων ακένωτος Άγιος Παρθένιος Επίσκοπος Λαμψάκου Ο προστάτης των καρκινοπαθών
Ο Βίος και η Ιερά Ακολουθία του Αγίου
Ο άνθρωπος, λοιπόν, που βρίσκεται βυθισμένος στο σκοτάδι, δεν μπορεί να κοιτάξει και πέρα από το αισθητό, το ορατό. Αγνοεί προκλητικά ή απορρίπτει πεισματικά όσα συμβαίνουν έξω από τη φυσική νομοτέλεια. Συνεπώς, το θαύμα, αλλά και η Εκκλησία του Χριστού, που είναι ένα συνεχές θαύμα στη ζωή των χριστιανών, αποτελούν σκάνδαλο για τη λογική του.
Το θαύμα, όμως, όπως φυσικά και η αγιότητα, δεν είναι ή μάλλον, καλύτερα, δεν μπορεί να είναι υπόθεση του νου, αλλά της ταπεινής καρδιάς. Σε αυτό το εγχείρημα έρχεται να μας βοηθήσει η γνωριμία μας με τον θεολαμπή αστέρα της Εκκλησίας μας, τον ταπεινό στην καρδιά και αξιοθαύμαστο ποιμένα της Αγάπης, τον Άγιο Παρθένιο επίσκοπο Λαμψάκου.
Παρατίθεται ο βίος του Αγίου και η ιστορική θεώρηση της εποχής και του τόπου του. Οι διδαχές και τα θαύματά του μέχρι σήμερα, καθώς και οι Ακολουθίες του συντεθειμένες από τον δρ Χ. Μ. Μπούσια, μέγα υμνογράφο της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας. Συνοδεύεται από παράρτημα φωτογραφιών, εικόνων και χαρτών σχετικών με τον βίο και τα θαύματα του Αγίου Παρθενίου.
Πηδάλιον
Πηδάλιον της νοητής νηός της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής των Ορθοδόξων Εκκλησίας ήτοι άπαντες οι ιεροί και θείοι κανόνες.
Προς κατάληψιν των απλουστέρων ερμηνευόμενοι παρά Αγαπίου Ιερομονάχου και Νικοδήμου Μοναχού.
Ακριβής ανατύπωσις της γ΄ εκδόσεως του 1864
Εισαγωγή: Αρχιμανδρίτου Ειρηναίου Δεληδήμου
Πλάθοντας ευτυχισμένα παιδιά
Γονιός από το Α έως το Ω
Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται και αναλύει με έναν απλό και κατανοητό τρόπο εικοσιτέσσερα σημαντικά θέματα που αφορούν τις σχέσεις γονιών-παιδιών βασιζόμενο στην ελληνική πραγματικότητα.
Ενθαρρύνει τους γονείς να δουλέψουν για τη δημιουργία σχέσεων που θα βασίζονται στην αγάπη, την αλληλοκατανόηση και τον αλληλοσεβασμό.
Συμβάλλει να διαχειρίζονται ποιοτικότερα και να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικότερα τα προβλήματα που προκύπτουν.
Είναι μοναδικό και πρωτότυπο στο είδος του.
Βοηθάει γονείς, παιδαγωγούς και εκπαιδευτικούς να δώσουν απαντήσεις ζωής σε πράγματα που τους απασχολούν και τους προβληματίζουν.
Συνδυάζει την τεκμηριωμένη παιδαγωγική άποψη, την επιστημονική γνώση με την πρακτική της εφαρμογή με παραδείγματα, χωρίς θεωρητική ορολογία.
Ένας πρακτικός “οδηγός” για το πως κτίζεις μια υγιή σχέση με τα παιδιά σου και -γιατί όχι;- πως μπορείς να πλάσεις ευτυχισμένα παιδιά!
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 392
Α΄ έκδοση: 11/2016
Πληγές από νόημα
Κάτω από τις έννοιες ανασαίνει η ζωή
Η πληγή και το τραύμα έχουν πάντα διπλή σημασία. Από τη μια, υποδηλώνουν οδύνη. Από την άλλη, φανερώνουν αγαπητική αιχμαλωσία: «η καρδιά μου είναι πληγωμένη από έρωτα»…
Το νόημα πληγώνει, το νόημα θεραπεύει!
Το βιβλίο ετούτο περιέχει πολλά σταυροδρόμια. Εκεί συναντώνται η Θεολογία, η Ψυχολογία και η Ψυχανάλυση, η Επιστήμη, η Ποιμαντική, η Λατρεία, χώροι δηλαδή που δεξιώνονται και τη διάνοια και την καρδιά. Και μπροστά μας βρίσκεται το στοίχημα της ενότητάς τους.
Θεωρία και Πράξη οφείλουν να κρατιούνται από το χέρι προκειμένου να θεραπεύσουν «το μέγα τραύμα, τον άνθρωπον». Κάνουμε Θεολογία επειδή είμαστε πληγωμένοι. Ασκούμε Ποιμαντική επειδή είμαστε συνασθενείς. Και μέσα από την ταπεινή διακονία τους γιατρεύεται ο πόνος μας. Άλλοτε διότι αποκτήσαμε πρόσβαση σε νοήματα λυτρωτικά. Άλλοτε επειδή ο ίδιος ο αδελφός μας γίνεται το νόημα…
Γεμίσαμε λέξεις χωρίς αντίκρισμα. Δυστυχώς αρκετές φορές θεολογικός στοχασμός και ποιμαντικές πρακτικές διεξάγονται αναίσθητα! Δεν υποψιαζόμαστε ότι κάτω από τις λέξεις και τις έννοιες σπαρταρούν ζωές άλλων. Πληγωμένες από νόημα, πληγωμένες για νόημα…
Ο υπότιτλος θα μπορούσε να είναι εξ ίσου δανεισμένος και από την Έμιλυ Ντίκινσον:
Οι χειρουργοί ας προσέχουν
όταν πιάνουν το νυστέρι!
Κάτω απ’ τις λεπτές τομές τους
ριγεί η Φταίχτρα –η Ζωή!
Πνεύμα, ψυχή και σώμα
Πνεύμα, ψυχή και σώμα, Άγιος Λουκάς ο Ιατρός
Αδημοσίευτα κείμενα του Αγίου Λουκά του Ιατρού, ενός επιστήμονα και Αρχιερέα της Ορθοδόξου εκκλησίας που με την σκέψη και το έργο του σημάδεψε την πνευματική πορεία του 20ου αι.
Μερικά από τα ερωτήματα στα οποία επιχειρεί να απαντήσει ο συγγραφέας
• Υπάρχει τριμέρεια στον άνθρωπο; Αν ναι, ποια στοιχεία την αποτελούν; Ποια είναι η σχέση μεταξύ τους;
• Υπάρχει κάποιο μέρος αθάνατο στον άνθρωπο κι αν ναι ποιο;
• Είναι ο εγκέφαλος όργανο των σκέψεων και των συναισθημάτων ή όχι;
• Μπορεί η καρδιά να αποτελεί όργανο και κέντρο της γνώσης;
• Υπάρχουν επιστημονικές, φιλοσοφικές ή άλλες αποδείξεις;
• Μπορούν να ισχύουν οι Βιβλικές θέσεις για τα παραπάνω ή ήδη έχουν ξεπεραστεί;
Ο μεγάλος θεολόγος χρησιμοποιεί τις επιστημονικές, φιλοσοφικές και ψυχολογικές τοποθετήσεις της εποχής του για να στηρίξει τα επιχειρήματά του. Ταυτόχρονα επαναφέρει στο προσκήνιο παλαιά, αλλά πάντα επίκαιρα ερωτήματα για τον άνθρωπο. Η ορθόδοξη θεολογία κατά το διάβα των αιώνων διαμόρφωσε την δική της ανθρωπολογία που έχει πάντοτε ως αρχέτυπο και πρότυπο τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. Έχει δώσει τις δικές της απαντήσεις – μαρτυρίες κι αυτές ακριβώς επαναφέρει στην επικαιρότητα ο Άγιος Λουκάς ο ιατρός.
Πρόλογος: Ηλίας Σαραγούδας
Μτφ: Σβετλάνα Πετσίν και Ηλίας Σαραγούδας
Επιμέλεια: Φιλιώ Καραστάθη