Πόσο μας έλειψε
Βαδίζοντας στα δάση της Ρωσίας αναζητώντας τον δρόμο της καρδιάς
Ο Νικολάι, ένα επιτυχημένο στέλεχος μιας τράπεζας, μετά από μια λαμπρή σταδιοδρομία, αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα. Μια ηλικιωμένη γυναίκα, η θεία Αλιόνα, που τον ανέθρεψε από τη στιγμή που έμεινε ορφανός και από τους δύο γονείς του, του προτείνει να συμμετάσχει σε μια πορεία 170 χιλιομέτρων μέσα στα αφιλόξενα πελώρια δάση, στους βάλτους και στα ποτάμια της Ρωσίας που γίνεται κάθε χρόνο από τον 13ο αιώνα. Με δισταγμό αρχικά και από αγάπη προς την θεία Αλιόνα, την απλή αυτή χωρική που λόγω μιας αναπηρίας δεν μπόρεσε ποτέ να συμμετέχει σ’ αυτή τη μακρά λιτανεία, ο Νικολάι αποδέχεται την πρόταση. Θα τα καταφέρει να φτάσει ως το τέλος; Τι αλλάζει μέσα του καθώς βλέπει ανθρώπους από όλη τη Ρωσία να μεταφέρουν την εικόνα του αγίου Νικολάου στα χέρια τους αλλά και όταν μαθαίνει την κρυφή περιπέτεια του παππού του που ως τότε αγνοούσε.
Το βιβλίο διανθίζεται με πολύ εκφραστικές φωτογραφίες του Ρώσου φωτογράφου Αλεξέϊ Μιάκισεφ.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 94
Α΄ Έκδοση: 03/2017
Πότε και πως να εκκλησιάζεσαι
Για να καταλάβουμε και να νιώσουμε ότι ο εκκλησιασμός, δεν είναι μία τυπική μας υποχρέωση, αλλά μια ουσιαστική συμμετοχή και κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό, αλλά και με το σώμα της Εκκλησίας.
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Σελίδες: 112
Έκδοση Ζ΄
Πότε και πως να εξομολογήσαι
Η μετάνοια του ανθρώπου και η αγάπη του Θεού. Η μετάνοια είναι χάρισμα της φιλανθρωπίας του Θεού. Πρόκειται για ευκαιριακό δώρο. Μόνο, δηλαδή, σε τούτη τη ζωή αξιοποιείται η μετάνοια του αμαρτωλού και μεταβάλλεται το πικρό σε γλυκό.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες:128
ΙΒ΄ Έκδοση: 02/2019
Πότε και πως να κοινωνής
Τι λένε η Γραφή και οι Πατέρες για τη συχνή και σωστή θεία Μετάληψη.
Κάθε φορά, που τελείται η θεία Λειτουργία, ουράνιο γεύμα και δείπνο ετοιμάζεται. Καλεσμένοι όλοι οι πιστοί. Ακούμε τα ίδια λόγια του Χριστού να μας προσκαλούν: “Λάβετε φάγετε. Τούτό μου εστί το σώμα το υπέρ υμών κλώμενον… Πίετε εξ αυτού πάντες. Τούτο εστί το αίμα μου…” (Λουκ. 22,17-20. Α’ Κορ. 11,24-26).
Αμφιβάλλει κανείς, ότι οι λέξεις αυτές μας παρακινούν να λαμβάνουμε όλοι τη θεία Κοινωνία σε κάθε θεία Λειτουργία; Στην αρχαία Εκκλησία μόνο οι αβάπτιστοι, οι ανήκοντες στην ταξί των κατηχουμένων και οι λεγόμενοι μετανοούντες ή “προσκλαίοντες”, που είχαν αποκλεισθεί για κάποιο διάστημα από τη θεία Κοινωνία, λόγω μεγάλων αμαρτημάτων, μόνο αυτοί δεν συμμετείχαν στα Τίμια Δώρα. Άλλωστε αυτοί δεν άκουγαν καν την πρόσκληση του Χριστού, αφού είχαν αναχωρήσει προτού ν’ αρχίσει η Λειτουργία των Πιστών.
Στην αρχαία Εκκλησία ήταν λαχτάρα να μετέχουν της θείας Κοινωνίας όλοι όσοι παρέμεναν στη Λειτουργία των Πιστών.
Σταδιακά, με την ψύξη της χριστιανικής αγάπης, με τη μείωση της πνευματικότητας, με την απομάκρυνση από τη γνησιότητα και την παρθενικότητα των πρώτων ημερών της ζωής της Εκκλησίας, επικράτησε η κάκιστη συνήθεια, να κοινωνούν, οι περισσότεροι χριστιανοί, ωρισμένες μόνο φορές το χρόνο, και τότε όχι κατάλληλα προετοιμασμένοι. Σε πολλές περιπτώσεις στο Τραπέζι της θείας Λειτουργίας μετέχουν μόνο μερικά βρέφη ή νήπια, ελάχιστοι μεγαλύτερης ηλικίας, κάποτε δε μόνο ο λειτουργός ιερεύς!
Οι τελευταίες δεκαετίες διακρίνονται και για την αναζήτηση της παλαιάς γνησιότητας. Η στροφή στην Παράδοση, στις αρχαίες ρίζες, έδωσε τη δυνατότητα να επανεύρουν οι πιστοί τον “κεκρυμμένον θησαυρόν”, τη συχνή θεία Κοινωνία. Ο πόθος προς επάνοδο στην αρχαία, την Αποστολική Παράδοση οδήγησε υποχρεωτικά στην αναβίωση της αρχαίας χριστιανικής πρακτικής, δηλαδή, της κανονικής θείας Κοινωνίας.
Οι πρώτοι χριστιανοί, κατά την Καινή Διαθήκη, κοινωνούσαν καθημερινά. Αν σήμερα δεν μπορούμε να φθάσουμε σ’ αυτό το σημείο, είναι όμως εφικτή η μετοχή στο Ποτήριο της Ζωής τουλάχιστον κατά την Κυριακή, που είναι η ημέρα του Κυρίου· η ημέρα της Αναστάσεως. Κατ’ αυτήν τελείται η Λειτουργία σε όλους τους Ναούς, όπου διακονούν πρεσβύτεροι της Εκκλησίας. Τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται ικανό να μας εμποδίζει την ημέρα αυτή στο να λαμβάνουμε το Σώμα και το Αίμα του Θεανθρώπου Κυρίου μας. Μετέχουμε του μυστηρίου της απολυτρώσεως σαν μία οικογένεια, στη Λειτουργία της Ημέρας του Κυρίου.
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Σελίδες: 112
Έκδοσις δέκατη τέταρτη
Πότε και πως να μελετάς τη Γραφή
Ο λόγος του Θεού είναι καθημερινή τροφή. Ποιος μπορεί να σωθεί χωρίς την μελέτη της Αγίας Γραφής;
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 128
Γ΄ Έκδοση: 2008
Πού πάμε;
Για όλους ας οι δρόμοι της ζωής είναι πάντοτε δύο: της αρετής και της κακίας, της αγάπης και του μίσους, του θελήματος του Θεού και της αποστασίας, της εν Χριστώ δημιουργίας και της αυτοκαταστροφής, της πίστεως και της απιστίας, αθεΐας, θεομαχίας, του Χριστού και του αντιχρίστου.
Στο τέλος του πρώτου υπάρχει η δόξα, το αιώνιον φως και η Βασιλεία του Θεού. Το τέλος του άλλου ευρίσκεται εκεί όπου “το πυρ ου σβέννυται” (Μαρκ. 9,44), εκεί όπου “ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων” (Ματθ. 8,12).
Εσύ, ποιον δρόμο επιλέγεις;
Που σου θάνατε το κέντρον;
Λογισμοί της καρδιάς για τις ώρες του πόνου.
Κάτι εντελώς αφύσικο για την εικόνα του Θεού -της πηγής της ζωής – ο θάνατος είναι απόρροια της πτώσης του ανθρώπου. Τον επέτρεψε ο Θεός «φιλανθρώπως, … ἵνα μή τό κακόν ἀθάνατον γένηται» – και μαζί μ’ αυτόν, το κεντρί του πόνου, της σύγχυσης και της αβεβαιότητας. Το καίριο μήνυμα του Ορθόδοξου Χριστιανισμού, η Ανάσταση, καταργεί θεραπευτικά το κεντρί του θανάτου. Τον μετατρέπει σε «κοίμησιν» και τον αναδεικνύει ως «φοβερώτατον μυστήριον».
Πρεσβυτέρα
Η ζωή, η αποστολή και η διακονία της συζύγου του ιερέα.
Η ζωή της πρεσβυτέρας είναι ζωή πλήρης, γεμάτη ικανοποιήσεις. Ενόσω προσπαθεί καθημερινά να την απολαμβάνει, μπορεί να γεύεται πολύτιμες στιγμές με τον σύζυγο και τα παιδιά της, και να χαίρεται όλες τις ευκαιρίες και τις ευλογίες που της χαρίζει ο Θεός. Το σημαντικότερο όλων, ας μην ξεχνά να Τον δοξάζει για όλα. Η πρεσβυτέρα, λόγω της θέσης της, μεταμορφώνει την κοινωνία γύρω της. Αποτελεί θετικό παράγοντα και στην οικογένειά της και στην ενορία. Στο πλευρό του ιερέα, η πρεσβυτέρα καλείται να γίνει η σύντροφός του στην προσευχή, στη διακονία, στον ευαγγελικό τρόπο ζωής. Ποιο είναι το έργο της, ο ρόλος της, τα απαραίτητα προσόντα της; Ποια είναι εν τέλει η δύναμή της;
Η μαρτυρία μιας πρεσβυτέρας που διακόνησε στο πλευρό του συζύγου της επί πολλές δεκαετίες φωτίζει κάθε πτυχή της ζωής αυτής που καλείται να είναι η «μητέρα» της ενορίας.
Πριν γίνουν πρόσφυγες τα παραμύθια
Δυτική Μικρά Ασία, Καππαδοκία, Πόντος
Λόγιες και Επιστημονικές καταγραφές 1850-1921
Ογδόντα μία ιστορίες του συλλογικού φαντασιακού απαγκιάζουν σε τούτη τη συλλογή μνήμης. Είναι γεννημένες σε χώματα μικρασιάτικα και ειπωμένες στον τόπο τους στην περίοδο 1850-1921, πριν γίνουν πρόσφυγες τα παραμύθια, όταν ακόμα ακούγονταν στα ανταμώματα των μακρινών μας αδερφών, γνωστών και αγνώστων συγγενών με την κοινή μοίρα κι ανάσα.
Παραμύθια λαϊκά ταξιδεμένα από τους παραμυθάδες και τις αφηγήτριες, αλλά και πληροφορητές από τη Δυτική Μικρά Ασία των παραλίων, την ευρύτερη ηπειρωτική ενδοχώρα της Καππαδοκίας και του ακριτικού Πόντου, ένα προσφάι πολιτισμού, κατά τα εννιά δέκατά τους, άγνωστα, σπάνια, δυσεύρετα και αδημοσίευτα μέχρι σήμερα στη νεοελληνική γλώσσα και στο παραμυθόφιλο κοινό. Ξετυλίγοντας τη μυθοπλαστική προφορική παράδοση από γενιά σε γενιά, μας αποκαλύπτουν έναν καλά κρυμμένο κόσμο στα φανερά, ένα ψηφιδωτό αντιλήψεων, ηθοεθιμικών αρχών και πρακτικών, πολιτισμικών επιρροών και συνηθειών αλλά και αποτυπώσεις εθνικής ταυτότητας και συνέχειας. Αποτελούν μιαν ιδιότυπη σκυταλοδρομία προφορικότητας των Μικρασιατών Ελλήνων, μέσα από την ανθρώπινη ανάσα του μαγικού και πολλαπλά δυνητικού παραμυθιακού λόγου, που μπορεί να δημιουργεί και να ελπίζει μέσα στο άθωρο…
Μια σημαντική παραμυθολογική παρακαταθήκη, συμβολή στο ορόσημο των εκατό χρόνων απ’ τον τραυματικό ξεριζωμό μέρους του Ελληνισμού από τις πατρογονικές του εστίες στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου.
Πριν νυχτώσει
Κείμενα για το καθημερινό και το αιώνιο
Δεν ξέρεις πότε ήταν η τελευταία φορά που κατάφερες να χαλαρώσεις. Δεν ξέρεις πότε ήταν η τελευταία φορά που χρόνος υπήρξε για σένα.
Δουλειά, πληρωμές, σπίτι, οικογένεια, παιδιά, μαγειρέματα και καθαριότητες, αρρώστιες, διαβάσματα, γιατροί… Είναι μόνο ελάχιστα από αυτά τα οποία καλείσαι να ολοκληρώσεις κάθε μέρα…
Θα σου πω μια ιστορία όμως, Άνθρωπε…
Ήταν κάποτε μια κανάτα, που πολύ αγαπούσε τα ποτήρια της… Και φρόντιζε πάντα, πάντα να τα έχει γεμάτα με νερό…
Έκανε όμως ένα λάθος η κανάτα. Ξέχασε κάποια στιγμή να πάει η ίδια να ξαναγεμίσει. Και άδειασε η κανάτα… Άδειασε προσπαθώντας να στάξει και την τελευταία της σταγόνα στα ποτήρια της εκείνα…
Αν δεν έχεις χρόνο, Άνθρωπε, δημιούργησε… Και ας μείνει και κάτι τις για λίγο πίσω… Μη νιώθεις τύψεις γι’ αυτό. Το έχεις ανάγκη για να συνεχίσεις να προσφέρεις.
Ειδάλλως θα έρθει η στιγμή, εκείνη η στιγμή, Άνθρωπε… που καμιά δουλειά δεν θα ξανατελειώσει, καμιά πληρωμή δεν θα καλυφθεί, κανένα σπίτι δεν θα είναι πια τακτοποιημένο…
Θα έρθει η στιγμή που κανείς δεν θα ‘ναι εκεί, τα παιδιά σου να φροντίσει..
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 168
Α΄ Έκδοση: 12/2017
Προβλήματα Αγωγής
Ο συγγραφέας καταγράφει γεγονότα της ζωής του ζευγαριού, ηθικά διλήμματα, κάποιες εκτροπές, πρώιμες λύπες, οικονομικά αδιέξοδα. Καταγράφει τον πόνο του συζύγου, την ιώβειο υπομονή της συζύγου, την δύσκολη επιστήμη της διαπαιδαγωγήσεως των παιδιών, την ορθή συμπεριφορά προς τους παππούδες. Οι αναγνώστες στις σελίδες του βιβλίου αυτού, ίσως, να συναντήσουν “οικίες” περιπτώσεις ή περιστατικά ζωής ως αντανάκλαση προσωπικών τους προβλημάτων που αντιμετώπισαν, ευρισκόμενοι σε α-πορία διεξόδου.
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Σελίδες: 254
Α΄ έκδοση: 02/2016
Προβλήματα στη σύγχρονη οικογένεια
Στην εποχή μας οι άνθρωποι προχωρούν επιπόλαια και απερίσκεπτα σε σύναψη δεσμών που είναι εύθραυστοι και παροδικοί. Επιλέγουν μορφές συμβίωσης που δεν έχουν την ευλογία του Θεού και γι’ αυτό διαλύονται εύκολα και τους αφήνουν πικραμένους και αθεράπευτα τραυματισμένους.
Σ’ αυτή την εποχή η ανάγκη είναι επιτακτική: να μείνουμε σταθεροί στην πίστη μας και στις άγιες παραδόσεις μας. Να εμπιστευθούμε το τιμόνι της ζωής μας σ’ Αυτόν που κυβερνά τα σύμπαντα. Για να κρατηθεί και το σκάφος της οικογένειάς μας πάνω από τα ταραγμένα κύματα των δίσεκτων καιρών μας. Και με κυβερνήτη τον αιώνιο νόμο του Θεού και με την πνοή της παντοδύναμης Χάρης Του να οδηγηθεί στην αντίπερα ακτή, στην τρισμακάρια βασιλεία του Θεού, στην κοινωνία της αιώνιας και ανερμήνευτης αγάπης Του, που κρατεί στην ύπαρξη τον κόσμο όλο και τον κάθε άνθρωπο χωριστά.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 272
Α΄ έκδοση: 2015
Προεορτάσωμεν λαοί Χριστού τα Γενέθλια
Διπλός ψηφιακός δίσκος με βυζαντινούς ύμνους των Χριστουγέννων.
Ψάλλει ο πρωτοψάλτης Αθανάσιος Δασκαλοθανάσης με συνοδεία ισοκρατημάτων.
Αφηγήσεις: Παναγιώτης Τζιρίτης, Φώτιος Πίκουλας
Προεστωτικόν
Περιέχον άπαντα τα εν ταις ιεραίς ακολουθίαις τω προεστώτι ανήκοντα.
Συχνάκις εις τα λειτουργικά μας βιβλία συναντώμεν την προειδοποιητικήν σημείωσιν, η οποία έλαβε και παροιμιακήν σημασίαν, “ως δόξει τω προεστώτι”.
Υπό τον όρον “προεστώς”, εις την καθημερινήν λατρείαν της Εκκλησίας μας, νοείται ο έχων τα πρωτεία ή πρεσβεία τιμής, προερχομένης είτε εκ της διοικητικής του θέσεως, είτε εκ της προσωπικής του αξίας. Και εις μεν τας Ιεράς Μονάς κατ’ εξοχήν “προεστώς”, εξ οφφικίου, είναι ο εκάστοτε καθηγούμενος ή ο αναπληρωτής αυτού, εις δε τας ενοριακάς συνάξεις ο τοπικός επίσκοπος, είτε οιοσδήποτε έτερος λειτουργός του θυσιαστηρίου.
Ο ρόλος του τοιούτου “προεστώτος”, ως γνωρίζομεν, έγκειται εις την ανάγνωσιν επικαίρων και σημαντικών προσευχητικών κειμένων, ως εκ προσώπου του συνευχομένου λάου, άτινα θεωρούνται και τρόπον τινά “επίσημα”, παραχωρούμενα, ιδίως εις τας Ιεράς Μονάς, ενίοτε και εις επισήμους και υψηλούς φιλοξενουμένους προσκυνητάς και επισκέπτας “τιμής ένεκεν”.
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 192
Β΄ Έκδοση: 06/2006