Η γιαγιά μου η Άλωση

Ήταν μια από τις χειρότερες ώρες της παγκόσμιας ιστορίας σε βαρβαρότητα και αγριάδα. Δεν καταστράφηκε μόνο μια πόλη, έστω και η πιο μεγάλη και πιο πολιτισμένη. Συντρίφτηκε ένας ολόκληρος πολιτισμός, μια αυτοκρατορία που κράτησε στις πλάτες της, σαν νεώτερος άτλας, τον πολιτισμό της αληθινής Χριστιανοσύνης, όπου η Πίστη γίνεται Ζωή. Μετά την άλωση και την πτώση της Βασιλεύουσας όρμησε παντού ο μεσαίωνας, με την κακή του, τη σκοτεινή μορφή και κύλησαν οι αιώνες της αθεΐας, που ακόμα συνεχίζονται…
Σφάχτηκαν, πουλήθηκαν, καταστράφηκαν, διαλύθηκαν άνθρωποι και πράγματα στο Ορθόδοξο Βασίλειο της Ανατολής. Αλλά ο σπόρος έμεινε βαθειά μέσα στα αιματοποτισμένα χώματα, για να ξανανθίσει και βλαστήσει «πάλι με χρόνια, με καιρούς» και να δώσει την καλή μαρτυρία της μιας Πίστεως, κάτω από το φως της Πανάχραντης Προστάτισσάς μας Θεοτόκου και να συνεχιστεί ο Γολγοθάς της εν Χριστώ ζωής, που δεν έσβησε και μήτε θα σβήσει στους αιώνες…