Μαριάμ

Η πτώση του προπάτορος δεν ματαίωσε τη θεία βουλή για τη δημιουργία του λογικού πλάσματος. Ο Θεός για αιώνες κατόπτευε από τον ουρανό να δεί, αν υπήρχε κάποιος άνθρωπος “εργαζόμενος δικαιοσύνην”, που θα συνεργούσε μαζί Του ως θεράπων Του στο μέγα έργο της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους. Ο Θεός χρειαζόταν κάποιον, του οποίου η πνευματική κατάσταση να αντιστοιχεί όσο το δυνατόν περισσότερο στη θεία κατάσταση, κάτι που συνιστά προϋπόθεση για να ενοικήσει η χάρη στην καρδιά του ανθρώπου. Αυτή ήταν η κατάσταση της Θεοτόκου. Η τέλεια αγνεία και η ανιδιοτελής αγάπη Της για τον Θεό ήταν ανάλογες με το άμετρο. Μέτρο χάριτος που επρόκειτο να ενοικήσει μέσα Της. Όταν ο Θεός διέκρινε τη θεσπέσια ταπείνωση και την καθαρότητα της θεόπαιδος Μαριάμ “έκλινεν ουρανούς και κατέβη”.