Χριστιανισμός της Ανατολής

Η μελέτη η οποία ακολουθεί, ανήκει κυρίως στον συστηματικό κλάδο τής χριστιανικής Θεολογίας τής Ανατολής και συνυφαίνεται ιδιαιτέρως με μεθοδολογικές παραμέτρους. Επιχειρεί να εξετάσει το πώς ορισμένοι τρόποι αναγνώσεων της πραγματικότητας οι οποίοι αντλούνται από επιμέρους κλάδους τής Φιλοσοφίας αρθρώνονται εντός τού χριστιανικού περιβάλλοντος. Και αποτελούν εγγυητικό “εργαλείο” για την επεξεργασία και την κατηγοριακή αποκρυστάλλωση της διδασκαλίας του. Όπως θα διαπιστωθεί από τα όσα θα αναδείξουμε, η θεματολογία μας είναι γνωστή στον επιστημονικό κύκλο των θεολόγων και των φιλοσόφων. Και έχει αντιμετωπισθεί συστηματικά από την έρευνα, και μάλιστα με μελέτες εντυπωσιάζουσες για την συστηματικότητά τους και για τις επινοήσεις τους. Το οικείο μας λοιπόν ερευνητικό εγχείρημα δεν θα διαφύγει ούτε από ό,τι ορίζεται ως Βυζαντινή Πατερική παράδοση. Ούτε από την σύγχρονη έρευνα αναφορικά με τις επιδόσεις της. Ωστόσο, η στόχευσή μας –η οποία θεωρούμε ότι αιτιολογεί το ανά χείρας συγγραφικό εγχείρημά μας– θα στραφεί προς μία ιδιότυπη κατεύθυνση. Η οποία θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως ολιστική ή ως συνθετική. Θα επεξεργασθούμε σε ιδιαίτερα κεφάλαια βεβαίως τα ζητήματα που έχουμε θέσει προς έρευνα. Αλλά θα επιχειρήσουμε να αναδείξουμε το πώς εγγράφονται σε μία κοινή θεωρητική προοπτική, η οποία αρύεται τις αφορμές της από την Τριαδολογία, την Χριστολογία και την Πνευματολογία, τους κεφαλαιώδεις δηλαδή πυλώνες τού Χριστιανισμού. Η ανάγνωση των θεμάτων θα επικεντρωθεί στον Χριστιανισμό τής Ανατολής, το πολιτιστικό κέντρο τού οποίου ήταν η Κωνσταντινούπολη, το αρχαίο Βυζάντιο ή η νέα Ρώμη, με τις ακμαίες συμβολές που είχε από την υπερηχητική πνευματικότητα της Αλεξάνδρειας και της Καππαδοκίας.