Στης ψυχής τα βάθη
Ορθόδοξη διδασκαλία για τις ΑΡΕΤΕΣ και τα ΠΑΘΗ
Τελικά υπάρχει δρόμος για μια ζωή χαράς και ελπίδας;
Ναι! Με την απόκτηση των Αρετών και την καταπολέμηση των Παθών.
Ο Σεβασμιώτατος, γνωστός σε όλους μας και ως ιεροκήρυκας επί 15 χρόνια στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών, με λόγο απλό και κατανοητό, καλεί τον αναγνώστη σ’ ένα ταξίδι στα βάθη της ίδιας του της ψυχής και στην γνωριμία με τις αρετές του Ευαγγελίου των Αποστόλων, των Πατέρων και των Αγίων της Εκκλησίας μας.
Στιγμιότυπα από την εποχή των Πατέρων
Τα στιγμιότυπα ἀπό τήν ἐποχή τῶν Πατέρων ἀφοροῦν κυρίως άγνωστα περιστατικά ἀπό τή ζωή καί τή συμπεριφορά, τόσο τῶν ἐκκλησιαστικῶν προσώπων, ὅσο καί τοῦ λαοῦ. Ἐπειδή πολλά ἀπό τά ἀνέκδοτα διακρίνονται ἀπό κάποια ιδιαιτερότητα καί πρωτοτυπία, προσφέρουν στόν ἀναγνώστη τους τήν εὐκαιρία γιά μιά εὐχάριστη καί ἐνδιαφέρουσα ἀπασχόληση, ἐνῶ ταυτόχρονα τοῦ παρουσιάζουν μιά νέα διάσταση στήν ἱστορία τῆς τότε ἐποχῆς.
Επιπλέον εἶναι χρήσιμα σέ ὅσους διδάσκουν, ἤ μέ ὁποιον δήποτε τρόπο ἀναφέρονται στήν ἐποχή τῶν Πατέρων, ὅπως στούς καθηγητές τῆς μέσης καί τῆς στοιχειώδους ἐκπαίδευσης, στούς κατηχητές, στούς ὁμιλητές σέ ἐκκλησιαστικά άκροατήρια, καί σέ κάθε ἐνδιαφερόμενο. Ἡ ἀπό μέρους τους χρησιμοποίηση τῶν καταλλήλων ἀνεκδότων μπορεῖ νά συμβάλλει, ὥστε ὁ λόγος τους νά εἶναι πιό ζωντανός καί πιό
ἀποτελεσματικός.
Στο ίδιο σπίτι ζούμε… κι όμως μπορούμε!
Στο ίδιο σπίτι ζούμε… κι όμως μπορούμε.
Οι ενότητες και τα κείμενα αυτού του βιβλίου έχουν να κάνουν με τα βιώματα της οικογενειακής, της ενοριακής, της σχολικής, της κοινωνικής πραγματικότητας και την απόφαση, μέσα από την εκκλησιαστική εμπειρία, να μην σιωπήσουμε, να μην παραιτηθούμε, να μην αφεθούμε στο “δεν πειράζει” των καιρών. Να μοιραστούμε την ελπίδα που η αγάπη στον Χριστό και η αγάπη σε όλους, ξεκινώντας από τους οικείους μας, γεννά χαρά και δίνει νόημα στην ζωή μας. Όχι με εξιδανικεύσεις, αλλά με ρεαλισμό.
Γονείς και νέοι, αλλά και όσοι νοιάζονται για την οικογένεια, μπορούν να προσθέσουν τις δικές τους σκέψεις, τα δικά τους βιώματα, τις δικές τους ελπίδες, τις δικές τους χαρμολύπες. “Λύπη μαζί, λύπη μισή, χαρά μαζί, χαρά διπλή”, λέει ο λαός μας…
Στο κατώφλι της Μεγάλης Τεσσαρακοστής
Λειτουργικά και κατανυκτικά κείμενα
Έργο αφιερωμένο στην ιερά περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής που αποσκοπεί στην πνευματική προετοιμασία της όλης Εκκλησίας και κάθε μέλους της ξεχωριστά.
Στο πλάι ενός αθώου
Η δίκη του Χριστού και η δική μας
Τούτο το βιβλίο δεν είναι θεολογικό αλλά αγγίζει την καρδιά της θεολογίας. Δεν είναι <<πνευματικό>> αλλά μιλά για την ουσία της πνευματικής ζωής. Δεν έχει τίποτε να πει σε βολεμένους και επαναπαυμένους χριστιανούς• δεν έρχεται να επαληθεύσει βεβαιότητες, αλλά να τους κλονίσει. Πυρήνας του βιβλίου είναι ένα πρόσωπο και ένα γεγονός. Το πρόσωπο είναι ο Ιησούς ,το γεγονός είναι η δίκη Του.
Ο Rowan Williams, ένας από τους κορυφαίους Χριστιανούς στοχαστές σήμερα, ζωντανεύει τις αφηγήσεις των Ευαγγελίων για τη δίκη και την καταδίκη ενός Αθώου, επιχειρώντας απρόσμενες προεκτάσεις στις κρυμμένες γωνιές του κόσμου μας. Μας ξεβολεύει, διαλύοντας τις ψευδαισθήσεις της προστατευμένης ασφαλείας που τρέφουμε και που μας τρέφουν. Και μας υπενθυμίζει πως η θέση μας ως μαθητών του Ιησού είναι μία και μόνη: πλάι στον Χριστό την ώρα που δικάζεται. Από αυτή τη θέση και μόνο, μπορούμε να δούμε Εκείνον ως αυτό που όντως είναι• τον κόσμο ως αυτό που Εκείνος θέλησε• κι εμάς ως αυτό που Εκείνος με άφατη αγάπη ατενίζει…
Πρόλογος: π. Χαράλαμπος (Λίβυος) Παπαδόπουλος
Στο τελείωμα της ημέρας
Πόνος, μοναξιά. Κι όλα αυτά σε μικρή ηλικία.
Τι κάνεις όταν όλες σου οι ελπίδες σβήσουν;
Τι κάνεις όταν όλες οι δυνάμεις σου σε εγκαταλείψουν;
Περίμενε Ιόλη, περίμενε λίγο, όχι, μην το κάνεις αυτό, υπάρχει κι άλλος τρόπος. Υπάρχει κι άλλος ένας δρόμος που ως τώρα δεν τον φανταζόσουν, παρά μόνο σε κάποια τρελά παραμύθια όταν διάβαζες μικρή και κάπου, κάπως, μέσα σου ήξερες, ότι υπάρχει στ’ αλήθεια αυτός ο κόσμος… Τώρα είναι η στιγμή. Σήκωσε τα μάτια σου ψηλά και κάνε ένα βήμα πίσω.
Άλλωστε, ένα «περίμενε» η ζωή μας όλη, Ιόλη…
Θα ζήσεις, στο υπόσχομαι!
Ένα βιβλίο αφιερωμένο στα διαχρονικά προβλήματα μεταξύ των παιδιών και των γονέων. Μια αληθινή ιστορία μέσα στην οποία η χάρις του Οσίου Πατρός Παϊσίου του Αγιορείτου υπήρξε καταλυτική αλλάζοντας την ζωή μιας ακόμη νέας κοπέλας της σύγχρονης εποχής.
“Όταν φτάσεις στο τέρμα, δύο επιλογές έχεις: Ή να πέσεις, ή να σηκώσεις τα μάτια σου ψηλά στον ουρανό…”
Στο Χριστό στο Κάστρο – Χριστούγεννα με τους ναυαγούς
Ένα από τα ωραιότερα χριστουγεννιάτικα διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, παρουσιάζεται στην έκδοση αυτή μαζί με τη θεατροποιημένη απόδοσή του σε ηχητικό δίσκο με κεντρική αφηγήτρια τη Σοφία Χατζή και πρωταγωνιστή τον Κωνσταντίνο Μπίσαλα.
Την έκδοση εμπλουτίζουν κείμενα του φιλολόγου Κώστα Γανωτή και κοσμούν τα έργα του ζωγράφου Χρήστου Κεχαγιόγλου. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου περιλαμβάνονται κείμενα άλλων λογοτεχνών προς τιμήν του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, όπως του Κώστα Βάρναλη, του Ανδρέα Καρκαβίτσα και του Λάμπρου Πορφύρα. Ένα σύντομο χρονολόγιο της ζωής του κυρ Αλέξανδρου, καθώς και ένα γλωσσάρι σχετικό με το διήγημα, συμπληρώνουν την έκδοση.
Το διήγημα μας ταξιδεύει στη χειμωνιάτικη Σκιάθο, όπου μία παρέα τολμηρών χωρικών μαζί με τον ιερέα τους ετοιμάζονται να ταξιδέψουν παρά τον άσχημο καιρό για να σώσουν δύο συμπατριώτες τους, που αγνοούνται. Καλά Χριστούγεννα, λοιπόν, μαζί με τους ναυαγούς…
Επιμέλεια κειμένου: Γιώργος Μπάρλας
H μουσική είναι του Στέφανου Δορμπαράκη
Στον Θεό να με πας
Κυριακάτικες κατηχητικές συνάξεις στα ευαγγελικά αναγνώσματα
Είναι μεγάλη πρόκληση να απευθύνεσαι σε μια ζωντανή και ενεργό σύναξη νέων ανθρώπων, που αμφισβητούν και πολλές φορές απορρίπτουν όσα για σένα είναι δεδομένα. Το βιβλίο αυτό είναι το απόσταγμα έξι χρόνων κυριακάτικων συνάξεων με νέους αλλά και μεγαλύτερους αδελφούς στο Ενοριακό Στέκι του Ναού της Ζωοδόχου Πηγής Χατζηκυριακείου Πειραιώς. Τα κείμενά του είναι γραμμένα με σύγχρονο τρόπο, ώστε να είναι κατανοητά και από εκείνους που δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με την εκκλησιαστική ζωή, διψούν όμως να την γνωρίσουν. Ταυτόχρονα περιέχονται αγιογραφικές και πατερικές προεκτάσεις για όσους θέλουν να μη μείνουν σε μία επιφανειακή προσέγγιση, αλλά επιθυμούν να εμβαθύνουν στον ερμηνευτικό πλούτο της ορθόδοξης παράδοσής μας. Σημαντική προσθήκη είναι διάφορες ιστορίες, παραδείγματα, βίοι αγίων, θαυμαστά περιστατικά και ερανίσματα από την σοφία των Πατέρων και των Γερόντων. Ευχόμαστε τα κείμενα αυτά να γίνουν αφορμή για προβληματισμό και, γιατί όχι, για ένα καινούργιο, ενοριακό στέκι…
Αν πάμε σε ένα άγνωστο μέρος, ψάχνουμε να ρωτήσουμε έναν ντόπιο να μας κατευθύνει στον προορισμό μας. Να μας πει ότι «θα πάρεις αυτόν τον δρόμο και θα πας από αυτό» ή «από εκείνο το σημείο». Αυτό, λοιπόν πρωτίστως ζητάμε από τους αγίους, από τους Γέροντες, από όσους γνωρίζουν το δρομολόγιο του Θεού. Όπως το λέει και το τραγούδι: «Μη με πας απ’ το σπίτι! Ακούς; Στον Θεό να με πας!»
Κάθε φορά που απομακρυνόμαστε από την αγάπη του Θεού, ας μελετούμε την παραβολή του ασώτου. Τότε είναι που μας αγαπά περισσότερο, διότι γνωρίζει καλά πόσο περισσότερο ανάγκη Τον έχουμε, καθώς βρισκόμαστε σε «χώραν μακράν», πληγωμένοι από τα βέλη της αμαρτίας.
Στον ουρανό, όπως και στη γη
Ημερολόγιο σχολικής ζωής
Θεία Λειτουργία για το Σχολείο μας. Τα φώτα όλα αναμμένα. Ο ιεροψάλτης κατανυκτικά αποδίδει τους ύμνους.
Έφθασε η στιγμή που τα παιδιά μπαίνουν στον ναό. Ησυχία και λίγα λόγια από τις δασκάλες για την τακτοποίηση τους. Ακούστηκε το Ευαγγέλιο. Πραγματοποιήθηκε κι η Μεγάλη Είσοδος. Φθάσαμε στην Αγία αναφορά. Πήρα στα χέρια μου τα τίμια δώρα λέγοντας “Τα Σα εκ των Σων…”. Ο ψάλτης σιγόψελνε: “Σε υμνούμεν… σε ευλογούμεν…”.
Πρώτη φορά -είκοσι χρόνια ως ιερέας- κοίταξα προς το εκκλησίασμα αυτή τη στιγμή. Είδα τα παιδιά γονατισμένα. Πλάι τους οι δασκάλες. “Κατάπεμψον το Πνεύμα Σου το Άγιον εφ’ ημάς…”.
Δεν ήθελα να τελειώσει αυτή η στιγμή. Ψέλισα τα λόγια που λέγαμε και στις κατασκηνώσεις: “Θεέ μου, να ‘μαστε μαζί, στον Ουρανό όπως και στη γη”.
Τελείωσε η Λειτουργία. Κατά τη διανομή του αντιδώρου θυμάμαι την φράση που είπα στη διευθύντρια: “Μην φοβάσαι τίποτα!”.
Στου σπιτιού την αγκαλιά
To νέο βιβλίο της πολυγραφότατης συγγραφέως Κατερίνας Μουρίκη με την εικονογράφηση της Κωνσταντίνας Ζαφείρη απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας και μιλά για την ανεκτίμηση αξία των οικογενειακών σχέσεων.
Ο μικρός Ορέστης με χαρά και ενθουσιασμό παρουσιάζει την οικογένειά του, που τον αγαπά και τον φροντίζει. Μέσα από το έμμετρο κείμενο του βιβλίου κατανοούμε τον σπουδαίο ρόλο, που παίζει στον ψυχισμό κάθε παιδιού το ζεστό, οικογενειακό περιβάλλον. Ζώντας την θαλπωρή του σπιτιού, μπολιάζεται με τις απλές και συνάμα σπουδαίες αξίες της ζωής, όπως η αγάπη, η αποδοχή, η πίστη και η ευγνωμοσύνη για τις μικρές, καθημερινές ευλογίες.
Στους πρόποδες του Σινά
Παραδείγματα και εικόνες από την ΚΛΙΜΑΚΑ
• Όπως είναι αδύνατο να βαδίζει ο νεκρός, έτσι είναι αδύνατο να σωθεί ο απελπισμένος.
• Εκείνος που λέει ότι αγαπά τον Κύριο και συγχρόνως οργίζεται κατά του αδελφού του, μοιάζει μ’ εκείνον που τρέχει στον ύπνο του.
• Την ψυχή που συνηθίζει να εξομολογείται, η σκέψη της εξομολογήσεως τη συγκρατεί σαν χαλινάρι και δεν την αφήνει ν΄ αμαρτήσει. Αντίθετα, τις αμαρτίες που δεν σκέπτεται κανείς να εξομολογηθεί, συνεχώς σαν σε σκοτάδι τις διαπράττει άφοβα.
Ας δούμε, μέσα από μία συλλογή παραδειγμάτων και εικόνων της Κλίμακας, τα μονοπάτια του νου και της ψυχής έτσι όπως τα κατέγραψε ο όσιος Ιωάννης ο Σιναΐτης στους πρόποδες του Σινά αιώνες πριν, με τρόπο που θα ζήλευε σήμερα και ο πιο σύγχρονος ψυχολόγος.
Στους Χαιρετισμούς
Ομιλίες στον Ακάθιστο Ύμνο.
Η Μητέρα, η Θεοτόκος, έκανε στους ανθρώπους το μεγαλύτερο δώρο. Μας προσέφερε τον Ωραίο του κόσμου, το Σωτήρα των ψυχών μας. Πως να της ανταποδώσουμε το δώρο;
Το μεγάλο δώρο στην Παναγία της το έκανε ο Υιός της. Πήρε απ’ τη Μητέρα Του την ανθρώπινη φύση. Χωματένια ήταν. Της την επέστρεψε χρυσαφένια.
Αυτό που πήρε ο Χριστός απ’ την Παρθένο Μαρία ονομάζεται “πρόσλημμα”. Μας προσέλαβε όλους. Προσέλαβε την ανθρώπινη φύση και τη θέωσε. “Και Θεός ανθρώποις, εκ Παρθένου, πεφανέρωται, μορφωθείς το καθ’ ημάς και θεώσας το πρόσλημμα”.
Στον πρώτο άνθρωπο, που χάρισε το θεώμενο “πρόσλημμα”, τη θέωση, είναι η Μητέρα Του.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 272
Γ΄ έκδοση: 2004
Στοχασμοί και απόηχοι
Στοχάζομαι –που σημαίνει ότι «κατευθύνω τις σκέψεις μου σε συγκεκριμένο στόχο, σκέπτομαι βαθιά, συλλογίζομαι…»– είναι το ρήμα από το οποίο προκύπτει ο στοχασμός, ο οποίος μπορεί να πάρει διάφορες κατευθύνσεις. Αναφέρω μόνο κάποια σχετικά παραδείγματα.
Με αφορμή κάτι που μου συνέβη, κάτι που θυμήθηκα η κάτι που άκουσα και με τρόμαξε με τον κρότο του, η με γαλήνεψε με την γλυκιά μουσική του κι άφησε πίσω του έναν απόηχο, αρχίζουν να γνέθονται στο μυαλό μου κάτι πολύχρωμα νήματα σκέψεων, τα οποία θα επιθυμούσα να τα ταιριάξω και να τα συνδέσω, για να υλοποιήσω ένα υφαντό. Άλλοτε πάλι, μέσα από λεωφόρους, παράδρομες ατραπούς, μονοπάτια, ανηφοριές και τρίστρατα, φτάνω με τις σκέψεις σ’ ένα ξέφωτο, όπου με περιμένει μια ωραία θέα, την οποία θα ήθελα να οριοθετήσω και να την καταγράψω. Κι άλλοτε, ταξιδεύοντας στοχαστικά, σε φουρτουνιασμένα και μύχια συνειδησιακά νερά, αναζητώ έναν φάρο, που να μου δίνει σήμα ότι υπάρχει κάποιο λιμάνι, εκεί μακριά, στο βάθος του ορίζοντα. Κι αναρωτιέμαι, αν μπορώ άραγε να φτάσω ως εκεί και πως;
Τότε είναι που οι λέξεις γίνονται, άλλοτε, υφάντρες, άλλοτε, οδοδείκτες και, άλλοτε, πλοηγοί, για να με βοηθήσουν να πραγματοποιήσω τον εκάστοτε σκοπό μου. Πως είναι λοιπόν δυνατόν, να μην νιώθω την αντίστοιχη οφειλόμενη ευγνωμοσύνη;
Μ’ αυτήν την μικρή εισαγωγή, προσπάθησα να διευκρινίσω ότι, τα δεκαοκτώ κείμενα που ακολουθούν, έχουν μια ποικίλη θεματολογία, με διαφορετικά μηνύματα. Έφτασαν ν’ ακουμπήσουν στο χαρτί, άλλοτε, με αφορμή κάτι από την σύγχρονη επικαιρότητα και άλλοτε, με κάτι που, κατά την γνώμη μου, διατηρεί διαχρονικά την επικαιρότητά του. Αυτός είναι και ο λόγος που έχουν χωριστεί σε δύο μέρη, με τους αντίστοιχους διευκρινιστικούς υπότιτλους. Στο Πρώτο Μέρος, ο υπότιτλος αναφέρει ότι τα κείμενα έχουν «μηνύματα από τα γύρω», ενώ, στο Δεύτερο Μέρος, τα μηνύματα είναι «από την καρδιά».
Σύγχρονη αθεΐα και ορθόδοξη θεολογία
Προοπτικές και όρια ενός διαλόγου
Εισαγωγικές παρατηρήσεις
Η πίστη στη διαρκή εξέλιξη και πλήρη χειραφέτηση του ανθρώπινου υποκειμένου μέσω της επιστήμης, που διήρκησε περίπου τρεις αιώνες, δέχτηκε σοβαρότατα πλήγματα κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, οπότε διαμορφώνεται η συνείδηση ότι οι επιστημονικοί θρίαμβοι δεν οδηγούν στην ποιοτική εξέλιξη των κοινωνιών και του πολιτισμού, ούτε μπορούν να φωτίσουν όλες τις πτυχές της ανθρώπινης πραγματικότητας. Παρατηρεί καίρια ο Γιώργος Γραμματικάκης: «Από τη στιγμή που ο άνθρωπος διακηρύσσει τους επιστημονικούς του θριάμβους, είναι υποχρεωμένος να δεχτεί όχι μόνο την αλλοτρίωσή του από ένα επίπλαστο σύστημα αξιών, αλλά και το υπερβολικά κοντόθωρο και αλαζονικό της οράσεώς του». Αναδύεται, λοιπόν, μέσα από τις συντελούμενες διεργασίες ένας νέος άνθρωπος, «ο μετέωρος άνθρωπος, που υποπτεύεται ήδη ότι μόνο ένας κόσμος που ξεκινά από αυτόν και καταλήγει στον Άλλο –τους άλλους μετέωρους ανθρώπους– έχει κάποια λογική υπάρξεως ή δυνατοτήτων να επιβιώσει. Αυτή είναι η προσωπική ευθύνη, αλλά και η χάρις του: τον μετέωρο άνθρωπο θα ισορροπήσει μόνο το άπλωμα του χεριού στους άλλους κατοίκους του πλανήτη, και στη φύση ή τη θάλασσα». Το άπλωμα του χεριού στον Άλλο αποτελεί τον πυρήνα της ευαγγελικής και εκκλησιαστικής παράδοσης, το σημείο σύγκλισης με τον νέο ανθρωπισμό, προκειμένου να μην ματαιωθούν οι βαθύτερες προσδοκίες της ανθρωπότητας για το παρόν και το μέλλον της.
ISBN: 9789606156328
Σύγχρονοι άγιοι, όσιοι και χαρισματικοί γέροντες
Αγιότητα, κοινωνικότητα, πολιτισμός
Η προσέγγιση και μελέτη του βίου και του έργου των σύγχρονων Αγίων και Οσίων έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον των χριστιανών τις τελευταίες δεκαετίες για ποικίλους λόγους. Μία πιθανή εξήγηση θα μπορούσε να είναι η ανάγκη του πολύπαθου ανθρώπου να ανακουφιστεί από τις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας, τις κρίσεις που διαπιστώνονται σε κάθε επίπεδό της. Αυτές τον ωθούν να αναζητά «οάσεις» στην «έρημο» της καθημερινότητας, αντίβαρο στα βάρη του μόχθου, τον άδολο παρηγορητικό λόγο στη φωνή των Αγίων και των χαρισματικών Γερόντων, προκειμένου να απαλλαγεί από το ψεύδος των προσωπείων και να θεραπεύσει τα τραύματα της ψυχής του.
Το παρόν πόνημα αναδεικνύει άγνωστες, εν πολλοίς, πτυχές που συνδέονται με σύγχρονους Αγίους, Οσίους και χαρισματικούς Γέροντες, οι οποίοι έζησαν και έδρασαν κυρίως κατά τη διάρκεια του 19ου και του 20ού αιώνα. Διορθώνει εσφαλμένες απόψεις οι οποίες διατυπώθηκαν από ορισμένους κατά το παρελθόν. Συνοψίζει επίσης γνωστά στοιχεία και τα φωτίζει, από μια διαφορετική οπτική γωνία, στοιχίζοντάς τα στους ακόλουθους τρεις άξονες: εκείνον της Αγιότητας, της Κοινωνικότητας και του Πολιτισμού των Τεχνών.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 108
Α΄ Έκδοση: 2016