Συναξάρι των Νέων Αγίων
Η Ορθόδοξος ευσέβεια αποδίδει εις τους Αγίους μέγαν σεβασμόν και υψίστην τιμήν και προβάλλει τον βίον και τους χριστοτερπείς άθλους αυτών ως υπόδειγμα χριστιανικής ζωής. Οι ναοί και τα εξωκκλήσιά των, αι εορταί και αι πανηγύρεις των, αι ιεραί εικόνες και τα τίμια λείψανά των, οι βίοι, τα συναξάρια και αι κατανυκτικαί ακολουθίαι των Αγίων, είναι πηγή πνευματικού πλουτισμού, ιάσεων παντοδαπών και θαυμαστών βιωμάτων και αποκαλύψεων δια τους πιστούς, κρατούν ανοικτή την πύλην του ουρανού. Οι Άγιοι διδάσκουν τον λαόν του Θεού με το παράδειγμά των, εμπνέουν, ενισχύουν και καθοδηγούν τους πιστούς, μεσιτεύουν προς τον φιλάνθρωπον Κύριον δι’ αυτούς, ενσταλάζουν εις την ζωήν των την γεύσιν των Εσχάτων και αποκαλύπτουν εναργέστατα εις αυτούς τον εν Χριστώ αιώνιον προορισμό των. […] (Απόσπασμα από τον χαιρετισμό του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου)
Συναξάρια της μικρής Πατρίδας
“Άραγε θα ξεχάσουμε ποτέ; Θα γιατρευτούμε απ’ τις πληγές;” “Παρακαλώ να μην ξεχάσω. Τούτος ο αγώνας από τον νου και την καρδιά μου να μη σβηστεί. Τόσες θυσίες, τόσες αδικοχαμένες ψυχές, ούτε μια να μη λησμονηθεί…”
Πήρε το βλέμμα της από πάνω του και κοίταξε με μάτια βουρκωμένα τη Θεσσαλονίκη που έσβηνε αργά στην πρωινή ομίχλη.
“Έχεις δίκιο…” ψιθύρισε στο τέλος. ” Ο μόνος τάφος των νεκρών είναι οι καρδιές των ζωντανών…”
Ο Μήλιος, η Ανθή, η μικρούλα Βάσιλκα, λιανοκέρια της σκλάβας Μακεδονίας. Μια χούφτα χρόνια μόνο η ζωή τους, στεριωμένα σε φωτιά και πόλεμο.
Η Αρετή και η Φωτεινή, γυναίκες της μικρής πατρίδας, ταγμένες σε αγώνα αντρειωμένο για το γένος και τη λευτεριά. Θέριεψαν οι ψυχές τους κι έκλαψαν συνάμα. Για το παιδί που έχασε τόσο άδικα η μία. Για τον άντρα που αγάπησε παράφορα και σκότωσε με τα ίδια της τα χέρια η άλλη.
Σιμά τους ο Παύλος Μελάς, ο Τέλλος Άγρας, ο καπετάν Κώστας, ο καπετάν Γαρέφης. Κείνοι που θυσιάστηκαν κι αναπαύτηκαν αιώνια στα σπλάχνα της μακεδονικής γης, αντάμα με χιλιάδες άλλους άνδρες και γυναίκες του λαού μας. Συναξάρια της μικρής πατρίδας.
Μαρτύρων και ηρώων αίμα.
Αυτή είναι η ιστορία τους.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 624
Α΄ έκδοση: 03/2019
Συναξαριστής Τριωδίου και Πεντηκοσταρίου
Συντεθείς υπό Νικηφόρου Ξανθοπούλου. Μεταφρασθείς υπό Αγίου Αθανασίου Παρίου
Συναξάρια όλων των Κυριακών και των επίσημων ημερών Τριωδίου και του Πεντηκοσταρίου συντεθέντα υπό Νικηφόρου Καλλίστου του Ξανθοπούλου, μεταφρασθέντα δε εις την απλήν ημών διάλεκτον υπό του εν ιερομονάχοις ελεχίστου Αθανασίου του Παρίου, αξιώσει και προτροπή του πανιερωτάτου και Σεβασμιωτάτου Αγίου Κορίνθου κυρίου Μακαρίου του Νοταρά.
Απόδοσις στην Νεοελληνική υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου
Συνοπτική ιστορία του Χριστιανισμού – τόμος Α΄
Τόμος Α΄ Η πρώτη χιλιετία
Μια ιστορία του Χριστιανισμού μας φέρνει αναγκαστικά αντιμέτωπους μ’ ένα παλιό αλλά κρίσιμο ερώτημα: μπορεί αυτή η ιστορία μέσα από τα κριτήρια που χρησιμοποιεί ο ίδιος ο Χριστιανισμός για τον εαυτό του, να αποτελέσει ένα βασικό πεδίο απολογητικής ή, αντίθετα, καταλήγει να υποδεικνύει την πλήρη ιστορική αποτυχία του; Το ερώτημα γίνεται ακόμη πιο βασανιστικό ανάμεσα στους Χριστιανούς γιατί και σ’ αυτούς η ιστοριογράφηση του Χριστιανισμού εντάχθηκε σε ποικίλες προσπάθειες για επιχειρηματολογία υπέρ μίας ή άλλης θεολογικής άποψης ή υπέρ των ιστορικών δικαίων του ενός ή του άλλου θεσμού.
Εισερχόμενοι στην περιπέτεια μιας ακόμη, έστω και σύντομης, ιστορίας του Χριστιανισμού, ζούμε τη σύνθετη δυσκολία όχι απλά της τεκμηρίωσης των ιστορικών δεδομένων, αλλά και της ερμηνείας τους μέσα από την οπτική γωνία της χριστιανικής θεολογίας και μάλιστα της ορθόδοξης, μιας ερμηνείας που δεν μπορεί παρά να βρίσκεται σε διάλογο με όλα τα ιστοριογραφικά ρεύματα της καθαυτό αλλά και της ύστερης νεωτερικότητας (κοινωνικές θεωρίες, πολιτιστικές σπουδές κλπ.). Ο στόχος, όμως, είναι ακριβώς αυτό το δύσκολο άθλημα να αποτελέσει ένα γόνιμο ερέθισμα για τον κάθε αναγνώστη (και ειδικά το φοιτητή) να συνεχίσει την έρευνα μόνος του αναστοχαζόμενος την ιστορική πορεία του Χριστιανισμού σήμερα, με πρόσθετο οπλισμό το ιστορικό διάγραμμα, τα κείμενα και τη βιβλιογραφία αυτού του βιβλίου.
Συνοπτική ιστορία του Χριστιανισμού – τόμος Β΄
Τόμος Β΄ Από το σχίσμα έως τους νεώτερους χρόνους
Προχωρώντας στον δεύτερο αυτό τόμο στη συνέχεια της συνοπτικής ιστορίας του Χριστιανισμού, βλέπουμε ότι αυτός κατά τη δεύτερη χιλιετία του βίου του σημαδεύεται από μια επώδυνη εσωτερική διάσπαση πού καθιστά τη μυστηριακή ενότητά του, όπως κατανοούνταν στην πρώτη χιλιετία, μια άπιαστη πραγματικότητα. Μέσα από κατακλυσμιαίες αλλαγές στην ιστορία του πολιτισμού (Μεσαίωνας, Νεώτεροι Χρόνοι) η χριστιανική Εκκλησία πρέπει να εργασθεί για να εγγυηθεί στα μέλη της τη σωτηρία από το θάνατο (κάθε είδους), δρώντας σε μια κοινωνία πού δεν φαίνεται να έχει καμμία γέφυρα επικοινωνίας με τίς έννοιες αυτές κι ούτε ενδιαφέρεται ν’ αποκτήσει.
Αν υπάρχει κάποιος λόγος να προσπαθεί κανείς ακόμη να ευαγγελισθεί αυτό το μήνυμα, είναι η πίστη ότι η Εκκλησία διασώζει ακόμη το έργο του Αγίου Πνεύματος, πίστη πού μεγεθύνει την ευθύνη του ορθόδοξου θεολόγου πού κηρύττει την απόλυτη συνέχεια με την αρχαία Εκκλησία και επομένως τη συνεχιζόμενη πληρότητα του Πνεύματος σ’ αυτήν. Αυτό εμπεριέχει απαραίτητα και την απροκατάληπτη και ενδελεχή μελέτη της Ιστορικής πορείας της μέσα στο σύνολο του ιστορικού φαινομένου Χριστιανισμός και αυτού μέσα στην παγκόσμια Ιστορία. Στην αποπειρώμενη μελέτη ο αναγνώστης θα χρησιμοποιήσει ως πυξίδα το κείμενο αλλά και θα ανατρέξει σε πολλές περιπτώσεις στην ειδικότερη βιβλιογραφία, πού παρατίθεται για να μπορέσει ο ίδιος να σπουδάσει και να κατανοήσει την πορεία αυτή.
Σχέσεις Εκκλησίας – Κράτους
Τι συμβαίνει στην Ευρώπη.
Τι συμβαίνει στην Ελλάδα.
•μισθοδοσία
•περιουσία
•φορολογία
•θρησκευτικά
Mε σκοπό να καλύψει ένα εμφανές κενό στη φερέγγυα αποτύπωση των ισχυόντων στοιχείων σε Ελλάδα και Ευρώπη ως προς τις σχέσεις εκκλησίας-κράτους, η μελέτη αυτή εξετάζει ζητήματα όπως το μάθημα των θρησκευτικών, η χρηματοδότηση και φορολόγηση των θρησκευτικών κοινοτήτων σε Ελλάδα και Ευρώπη, η μισθοδοσία του κλήρου και οι δυνατότητες μετεξέλιξής της, η ιστορία των σχέσεων εκκλησίας και κράτους στην Ελλάδα, ο διοικητικός κατακερματισμός της εκκλησίας στην Ελλάδα και η πολιτική χρήση των πολώσεων γύρω από το θέμα των σχέσεων εκκλησίας-κράτους (και του ενδεχομένου χωρισμού τους) στον ελληνικό δημόσιο λόγο. Αντί να στοχεύει στην κατάθεση μιας συνεισφοράς στο δημόσιο διάλογο για το θέμα, η παρούσα μελέτη εγείρει μια ακόμα πιο φιλόδοξη αξίωση: να συγκροτήσει την προϋπόθεση που θα καταστήσει έναν τέτοιο διάλογο εφικτό, καθ’ ότι σήμερα κάθε σχετική συζήτηση μάλλον εξαντλείται σε μια εκατέρωθεν μάχη συμβόλων, σημαιών και αξιών αντί για να αφορά το ζήτημα που υποτίθεται πως εξετάζει. Στην εδώ μελέτη τον πρώτο λόγο έχουν τα στοιχεία.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 214
Α΄ Έκδοση: 02/2019
Σχέση Ελληνισμού – Χριστιανισμού κατά τον Ιωάννη Χρυσόστομο
Συνοπτική επιστημονική μελέτη στην οποία παρουσιάζεται η διδασκαλία του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και η οριοθέτηση που υιοθετεί για τις σχέσεις μεταξύ των δύο κόσμων, του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού.
Σχέση και Σχέσεις
Γάμος, Συζυγία, Οικογένεια
Στο ανηλεές σφυροκόπημα που δέχεται ο θεσμός της οικογένειας στους καιρούς μας, η πιο αποτελεσματική αντίδραση είναι η προβολή των υγιών στοιχείων της, εκείνων μάλιστα που από πλευράς χριστιανικής παραπέμπουν σ’ αυτό που χαρακτηρίζεται από την Αγία Γραφή «κατ’ οίκον Εκκλησία». Κι αυτό γιατί η αλήθεια της – αλήθεια που επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός σε τέτοια παραδοσιακή οικογένεια μεγάλωσε και ανδρώθηκε – αποτελεί τη μεγαλύτερη δύναμη που από μόνη της υπερβαίνει κάθε άλλη παρεκκλίνουσα κατανόησή της. Όπως δηλαδή η αλήθεια του Ευαγγελίου ως φως αιώνιο σβήνει κάθε σκοτάδι πλάνης και αίρεσης, έτσι και ο θεοΐδρυτος θεσμός της οικογένειας, παρ’ όλες τις υπάρχουσες εποχιακές διαταράξεις της, εξίσου σβήνει και θα σβήσει κάθε άλλη μη ευλογημένη από τον Θεό μορφή της. Στην προβολή του αγίου θεσμού του γάμου, της συζυγίας, της οικογένειας στοχεύουν και τα κείμενα του μετά χείρας βιβλίου, που βελτιώνουν και επαυξάνουν την πολλαπλώς ανατυπωθείσα πρώτη έκδοσή του (2008).
Σχόλια στην Αποκάλυψη του Ιωάννη
Tο βιβλίο αυτό αποτελεί επεξεργασμένη καταγραφή μιας ενιαίας σειράς εικοσιπέντε περίπου μαθημάτων που έγιναν σε ένα άτυπο «θεολογικό εργαστήρι», περισσότερες από μία φορές. Τα μαθήματα αυτά ξεκίνησαν το 1987 στο Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν και επαναλήφθηκαν κατά καιρούς είτε στην πολιτιστική εταιρεία Άλσος Γραμμάτων και Τεχνών, είτε στην πολιτιστική εταιρεία Αίνος. Τελευταία ανάπτυξη αυτών των μαθημάτων έγινε το 2018-2019 στον χώρο Βιβλίου και Πολιτισμού των εκδόσεων Εν Πλω, και αυτή η σειρά αποτελεί τη βάση του παρόντος βιβλίου. Η μέθοδος προσεγγίσεως του κειμένου της Αποκάλυψης έχει έναν συγκεκριμένο στόχο: να αποτελέσει ένα διαρκές μάθημα κατήχησης για ενηλίκους μέσω της Ιωάννειας θεολογίας. Άλλωστε, το ίδιο το κείμενο αποτελεί μια μυσταγωγική κατήχηση για βαπτισμένους πιστούς, οι οποίοι έχουν σφραγιστεί με τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος κατά τη βάπτισή τους.
Η ερμηνευτική προσέγγιση και ο σχολιασμός του βιβλίου της Αποκάλυψης επιχειρείται με βάση τον θεολογικό λόγο των Πατέρων της Εκκλησίας και, κυρίως, με βάση τη βιούμενη εκκλησιαστική εμπειρία. Οι ερμηνευτές αυτοί μας λένε ότι ο καιρός της Αποκάλυψης δεν είναι ούτε του παρελθόντος, ούτε του παρόντος, ούτε του μέλλοντος. Είναι ο καιρός της Εκκλησίας, της πάντοτε παρούσης Εκκλησίας. Κατά τούτο, το περιεχόμενο της Αποκάλυψης μας εισάγει στην ιστορία της Εκκλησίας και τελικά μας περιγράφει ποια είναι η διαρκής ιστορία της. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ένας καιρός των εσχάτων, αυτό που συνηθίζουμε να λέμε Β’ Παρουσία. Αυτός όμως ο καιρός δεν μετράει με τους χρονικούς προσδιορισμούς που μετράμε εμείς τη φθορά μας και τον θάνατό μας. Δεν είναι ο καιρός του κόσμου τούτου. Το μέρος, ή μάλλον ο τόπος στον οποίο ψηλαφούμε αυτή την πραγματικότητα της Εκκλησίας είναι η θεία Λειτουργία. Η θεία Λειτουργία μας βοηθάει, όπως μας την εκτυλίσσουν οι Πατέρες μας, να καταλάβουμε τί σημαίνει αυτό το «εδώ και τώρα και όχι ακόμα». Αυτή η Β’ Παρουσία του Κυρίου συμβαίνει τώρα, αλλά επίσης δεν έχει συμβεί ακόμα. Αυτό ψηλαφούμε σε κάθε θεία Λειτουργία. Τελικά η Αποκάλυψη θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε μια επανεύρεση της ευχαριστιακής διάστασης του εκκλησιαστικού μας βίου, δηλαδή της ευχαριστιακής διάστασης του κατ’ αλήθειαν βίου μας.
Επιμέλεια: Δημήτρης Μαυρόπουλος
Διορθώσεις: Λαμπρινή Τριανταφυλλοπούλου
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Εισαγωγή
Σημείωμα για τον αναγνώστη
Κεφάλαια Α΄-ΚΒ΄
Ανακεφαλαίωση και συμπεράσματα
Ενδεικτική βιβλιογραφία
Ευρετήριο αγιογραφικών χωρίων
Ευρετήριο ονομάτων και όρων
Τα “αγρίμια” του Θεού
Αληθινές ιστορίες πίστεως
«Είναι ένα μικρό γεροντικό που μπορεί να δει κανείς αληθινές ιστορίες ανθρώπων μέσα από τον δρόμο της πίστης και της αγάπης στο πρόσωπο του Χριστού. Ζωντανό και βαθιά συγκινητικό.»
Τι είναι, άραγε, αυτό που φτιάχνει τους ανθρώπους; Ποια είναι τα υλικά της ψυχής και πώς γίνεται να είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί; Ακούς ιστορίες ανθρώπων, που δεν τις φαντάστηκε ούτε ο καλύτερος παραμυθάς. Ιστορίες με πόνο που πλακώνουν την καρδιά, και αλλού ιστορίες περίεργες με πράγματα στριμμένα και λοξά. Και μέσα σε όλα τούτα, και ιστορίες που μιλάνε για τα εσώψυχα του ανθρώπου, για την τρέλα του μυαλού να γευτεί τον Θεό…
…Άμα δεις τις ζωές των ανθρώπων, μοιάζουν τόσο ξένες η μία με την άλλη, αλλά ταυτόχρονα και τόσο ίδιες στη βάση τους. Κυρίαρχο στοιχείο το «εγώ» του καθενός, και μαζί μ’ αυτό πόνος πολύς, φόβος τραχύς, ψέμα με παντιέρα. Ποιο αγρίμι θα οσμιστεί το αίμα και δεν θα σταθεί; Πόσοι βρίσκουν τη χαρά; Καλά, στον κόσμο τούτο δεν ονειρεύεται κανείς;
Κι όμως, υπάρχουν «αγρίμια», που ονειρεύονται πως δεν τρέφονται από τις σάρκες των αδελφών τους, που βρήκαν τη χαρά μέσα από τον αβάσταχτο πόνο και μαρτυρούν γι’ αυτή τη χαρά με το στίγμα της ζωής τους. Αγρίμια, που όχι μόνο ονειρεύονται, αλλά κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Αγρίμια, που, ενώ τσακίστηκαν στα βράχια της ζωής, απέκτησαν φτερά, έγιναν πουλιά και ανέβηκαν ψηλά.
Πρόλογος: π. Σπυρίδων Βασιλάκου
Τα ακριβά δώρα της Ελλάδος
Αφηγηματική βιογραφία των αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, των Ελλήνων ιεραποστόλων.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 302
Τα δάκρυα των αγγέλων
Η πρώτη φωτιά άναψε ύστερα από την ολοκληρωτική νίκη του Στρατού στον Εμφύλιο, το βράδυ της 30ής Αυγούστου του 1949, στο ύψωμα Κάμενικ, έπειτα στην Κιάφα, στο Τσάρνο, στην Αλεβίτσα. Όλη η πατρίδα μια φωτιά, ίδια ρομφαία των αγγέλων και των δακρύων. Όλη η πατρίδα μια παράλογη θυσία χωρίς θύτες και θύματα. Φαντάροι κι αντάρτες ρημαγμένες ψυχές, γονατισμένες, λιανισμένες από τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα.
Αγγέλα, Μέλπω, Αριάδνη.
Έτσι απόμειναν να κοιτάνε τις φωτιές ανήμπορες και ν’ αποχαιρετούν βουβά˙ μορφές και μοίρες του λαού μας αδικοχαμένες. Έτσι απόμειναν να σκέφτονται αυτούς που έφυγαν κι έσβησαν˙ τη Γιάννα από την Καστοριά, τη Φανή από τη Σαλονίκη, την Κατερίνα από την Αθήνα, τον Νίκο από την Ήπειρο, τον Θάνο από τη Θράκη.
Έτσι απόμειναν οι δόλιες μάνες να συλλογιούνται και να πεθυμούν απελπισμένα, να στραγγίζουν το μέσα τους για το λειψό που τους απόμεινε˙ μια εικόνα, ένα χαμόγελο, μια λέξη έστω. Έτσι απόμειναν να καρτεράνε μια επιστροφή…
Μετά τις Κόρες της λησμονιάς και τις Μάνες της άδειας αγκαλιάς, η τρίτη πράξη στην τραγωδία του λαού μας. Μια τραγωδία δίχως «από μηχανής θεό». Δίχως κανένα Θεό. Χωρίς κανένα Έλεος.
Τα θαύματα της πίστεως στον Πειραιά
Όπως καταγράφηκαν και αποτυπώθηκαν από εφημερίδες και έντυπα.
Στην παρούσα πρωτότυπη έρευνα του γνωστού ερευνητή της Πειραϊκής ιστορίας Στέφανου Μίλεση, καταγράφονται γεγονότα ή πράξεις που οι ίδιες οι εφημερίδες πανελλήνιας εμβέλειας, απέδωσαν ή χαρακτήρισαν ως θαύματα που έγιναν στον Πειραιά τα παλιά χρόνια (18ο, 19ο και 20o αιώνα).
Τα κάλαντα του γκρινιάρη
Ξημέρωσε παραμονή Χριστουγέννων. Από νωρίς τα παιδιά ξεχύθηκαν στους δρόμους με τα τρίγωνα στο χέρι. Εκείνος έμεινε κλεισμένος στο δωμάτιο του να παίξει. Τα παιχνίδια του όμως τα έχει βαρεθεί όλα. Εφέτος ήθελε ένα καινούργιο ηλεκτρονικό, αλλά ήταν πολύ ακριβό. Ούτε οι γονείς του ούτε οι παππούδες του μπορούσαν να του το αγοράσουν. Αλλά και το χαρτζιλίκι που του έδωσαν, δεν φτάνει. Για να περάσει η ώρα μπαινοβγαίνει μέσα στο σπίτι, ψάλλοντας τα δικά του κάλαντα – τα κάλαντα του γκρινιάρη Χάρη. Σ’ αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε όλα, όλα με νευριάζουν κι ενώ έχω πάντα δίκιο γκρίνια, γκρινιάρη με φωνάζουν και ξανά, και ξανά με νευριάζουν και του χρόνου… Γιατί άραγε τον Χάρη τον φωνάζουν γκρινιάρη και πώς θα καταφέρει να γίνει χαρούμενος; Ελάτε να πάμε όλοι μαζί μια βόλτα μαζί με τον Χάρη και τη φίλη του την Κατερίνα και να ανακαλύψουμε τη χαρά που βρίσκεται στα απλά πράγματα.
Εικονογράφηση: Αγγελική Δελεχά
Τα λόγια σου σαν μέλι
Σύγχρονες αναγνώσεις στους Ψαλμούς
Ο άνθρωπος πρώτα αισθάνθηκε και μετά συλλογίσθηκε, πρώτα προσευχήθηκε και κατόπιν θεολόγησε. Η αποκάλυψη του ζώντος Θεού σεβάστηκε αυτή την ανθρωπολογική σταθερά. Και φιλανθρώπως ποιούσα, παραχώρησε την θεολογούσα διάνοια ως συνοδοιπόρο στη φλεγόμενη καρδία. Για να μη χαθεί στον δρόμο του αχανούς και πολυεπίπεδου αισθήματος.
Οι Ψαλμοί λειτουργούν ως μια τέτοια πυξίδα…
Η ποίηση προορίζεται ανέκαθεν για τα μη συμβατικά, για τα ουσιώδη, για τα “ενώπιον του Θεού πολύτιμα” (Α’ Πέτρου 3: 4). Και όταν δεχθεί την ευλογία να εκφέρεται συλλογικά στα πλαίσια της Λατρείας, “εν ενί στόματι και μια καρδία”, τότε επιτελεί το αναντικατάστατο έργο να ενώνει τα “πολύτιμα” των πιστών σε ένα, τους εκπαιδεύει να συμφωνούν στις καίριες προτεραιότητες, προσανατολίζει την κοινότητα της ζωής τους προς τα θεανθρωπίνως ουσιώδη. Προς “τα θυσιαστήρια Κυρίου των δυνάμεων” (Ψαλμ. 83: 4).
Ένα βιβλίο αφιερωμένο σ’ εκείνους που παλεύουν στη ζωή τους σε κλίματα παρόμοια και πλέουν σε νερά σαν εκείνα που χαρτογραφούν οι Ψαλμοί, είτε εντός είτε εκτός της Εκκλησίας.