Παύλος Πατριάρχης Σερβίας – Ένας Άγιος των ημερών μας
Ο Πατριάρχης της Σερβίας Παύλος (1914-2009) με τις προσωπικές του αρετές έγινε γνωστός σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο και πέραν αυτού. Ήδη ενώ ακόμη ζούσε, τον ευλαβούνταν ως άγιο, και σήμερα βλέπουμε όλο και πιο συχνά στις εκκλησίες της Σερβίας την μορφή του σε τοιχογραφίες και φορητές εικόνες.
Το βιβλίο αυτό, το οποίο βασίζεται σε διάφορες γραπτές και προφορικές μαρτυρίες, παρουσιάζει την ζωή και την προσωπικότητα αυτού του «μικρού το δέμας» και αδύναμου ανθρώπου, ο οποίος παρέμεινε σε όλη του την ζωή ένας πτωχός μοναχός που τηρούσε παντού και πάντοτε μια αυστηρή ασκητική βιοτή· απλός, ταπεινός και γεμάτος αγάπη, παρέμεινε πάντα κοντά στο λαό, κάνοντας το Ευαγγέλιο μοναδικό πρόγραμμα της επισκοπικής και πατριαρχικής διακονίας του.
Tο πνευματικό πορτραίτο του, σχεδιασμένο με απλό και ζωντανό τρόπο, διανθίζεται με πολλές ανέκδοτες απολαυστικές διηγήσεις, καθώς και με λόγους του Πατριάρχη που αποκαλύπτουν την οξύνοια και ετοιμότητα του λόγου του, και συχνά θυμίζουν τα αποφθέγματα των Πατέρων της ερήμου.
Πετκάνα
Ιστορικό μυθιστόρημα για την ζωή της Οσίας Παρασκευής της Επιβατηνής.
“Πρώτη φορά που πλησίασα στην όαση και ήρθε κατευθείαν στη σκηνή μου, σαν να είχε έρθει σε μας αμέτρητες φορές. Κουβαλούσε ένα βιβλίο, δυο εικόνες, με τη μορφή του Κυρίου της και της Μητέρας Του, κι ένα μικρό ασκί με νερό. Της πρόσφερα ψωμί. Και καινούργιο φόρεμα.
Μεγαλώσαμε φίλες. Ανταλλάξαμε λίγα λόγια. Εγώ περιτριγυρισμένη από τα εγγόνια των γιων μου, που εκείνη τα ονόμασε με τα ονόματα των τριών μάγων από την ανατολή. Εκείνη μόνη. Και οι δυό μας κλαίγαμε. Εγώ για εκείνη. Εκείνη για την έρημο και ίσως λίγο για μένα.
“Μικρή μου κουκουβάγια!”, μου είπε όταν αποχωριζόμασταν. Ούτε σήμερα γνωρίζω γιατί.
Την συνόδευσαν οι γιοι μου. Και οι γιοι των γιων μου. Μέχρι τον Ιορδάνη.
“Παρακάτω θα πάω μόνη”, τους είπε. Και σταμάτησαν τις καμήλες. Κατέβηκε. Κοίταξε τον καθένα τους ξεχωριστά. “Ας σας ευλογεί ο Κύριος”, τους είπε. Κι έφυγε. Χωρίς να κοιτάξει πίσω.
Την είδαν να σημειώνει στην όχθη τον ποταμού το σημείο του σταυρού και να διασχίζει το νερό με ήρεμα βήματα, όπως λένε ότι έκανε ο Κύριός της.
Αυτό είναι το τελευταίο που ξέρουμε γι αυτή. Και ότι την αγαπούσα πολύ. Την αγαπούσα πάρα πολύ. Την Πετκάνα μου.”
Η διακεκριμένη Σερβίδα συγγραφέας μάς ταξιδεύει στα χρόνια του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου και μας παρουσιάζει την Πετκάνα, μια όμορφη νεαρή γυναίκα που από το παλάτι και το πλευρό τού αυτοκράτορα προτιμάει την άσκηση στην έρημο της Παλαιστίνης με απίστευτα παλαίσματα σε ένα κόσμο απόμακρο και διαφορετικό, σε ένα κόσμο πνευματικό.
Από τους δρόμους της Βασιλεύουσας, στην έρημο των πειρασμών γινόμαστε μάρτυρες μιας άνισης πάλης που ωστόσο έχει νικηφόρο αποτέλεσμα. Η νεαρή καλλονή Πέτκα, η Παρασκευή από το λιμάνι της Ανατολικής Θράκης, τους Επιβάτες, η Αγία Παρασκευή από την Καλλικράτεια, όχι πολύ γνωστή ακόμη στην Ελλάδα, αλλά λατρεμένη προστάτης και συμπαραστάτης Σέρβων, Βουλγάρων και Ρουμάνων μάς προσκαλεί σε ένα ταξίδι νοσταλγίας μιας άλλης πατρίδας… Αιώνιας και θεϊκής.
Πηγή ιαμάτων ακένωτος Άγιος Παρθένιος Επίσκοπος Λαμψάκου Ο προστάτης των καρκινοπαθών
Ο Βίος και η Ιερά Ακολουθία του Αγίου
Ο άνθρωπος, λοιπόν, που βρίσκεται βυθισμένος στο σκοτάδι, δεν μπορεί να κοιτάξει και πέρα από το αισθητό, το ορατό. Αγνοεί προκλητικά ή απορρίπτει πεισματικά όσα συμβαίνουν έξω από τη φυσική νομοτέλεια. Συνεπώς, το θαύμα, αλλά και η Εκκλησία του Χριστού, που είναι ένα συνεχές θαύμα στη ζωή των χριστιανών, αποτελούν σκάνδαλο για τη λογική του.
Το θαύμα, όμως, όπως φυσικά και η αγιότητα, δεν είναι ή μάλλον, καλύτερα, δεν μπορεί να είναι υπόθεση του νου, αλλά της ταπεινής καρδιάς. Σε αυτό το εγχείρημα έρχεται να μας βοηθήσει η γνωριμία μας με τον θεολαμπή αστέρα της Εκκλησίας μας, τον ταπεινό στην καρδιά και αξιοθαύμαστο ποιμένα της Αγάπης, τον Άγιο Παρθένιο επίσκοπο Λαμψάκου.
Παρατίθεται ο βίος του Αγίου και η ιστορική θεώρηση της εποχής και του τόπου του. Οι διδαχές και τα θαύματά του μέχρι σήμερα, καθώς και οι Ακολουθίες του συντεθειμένες από τον δρ Χ. Μ. Μπούσια, μέγα υμνογράφο της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας. Συνοδεύεται από παράρτημα φωτογραφιών, εικόνων και χαρτών σχετικών με τον βίο και τα θαύματα του Αγίου Παρθενίου.
Ρήματα Ζωής Αιωνίου – Αποφθέγματα Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού
Με ιδιαίτερη χαρά η Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού και οι Εκδόσεις Άθως παρουσιάζουν την έκδοση ενός μικρού εγκολπίου με τίτλο «Ρήματα Ζωής Αιωνίου». Το μικρό και καλαίσθητο αυτό βιβλίο περιέχει πρόλογο του Μητροπολίτου Λεμεσού κ. Αθανασίου, συνοπτικό βίο του οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού, καθώς και διδαχές και παραινέσεις του αγίου Γέροντος. Η αποσύνδεσή μας από την χάρη του Θεού αποτελεί πνευματική ασθένεια. Ο όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής, έχοντας βαδίσει με κόπους, ιδρώτες και δάκρυα την οδό του αγιασμού, μας παραδίδει δια των λόγων του τα μέσα για την θεραπεία αυτήν, ως ένα αληθινό βάλσαμο ψυχών και σωμάτων. Δρόσος χάριτος τα λόγια του Ιωσήφ του Ησυχαστού περί πειρασμών, περί θυμού, περί λογισμών, περί προσευχής, περί ταπεινώσεως, περί ματανοίας, περί της Κυρίας Θεοτόκου, περί της αγάπης του Χριστού μας, συνοδεία φωτογραφικού παραρτήματος. Το εγκόλπιο αποτελεί ένα ιδανικό ανάγνωσμα για την καθημερινή μας ζωή, μπορεί δε να μεταφέρεται πολύ εύκολα μαζί μας. Επίσης είναι ιδανικό για μητροπόλεις και κατηχητικά.
Ρώτησα τον Γέροντα Ευσέβιο Γιαννακάκη… Γιατί η γλώσσα έχει τη δύναμη να καταστρέφει σπίτια;
Ποιος θα ισχυριζόταν ότι ποτέ του δεν πλήγωσε λεκτικά κάποιον;
Ποιος θα υποστήριζε ότι ποτέ δεν έχει ακούσει «λόγια βαριά»;
Όλοι μας, κάποια στιγμή, υπήρξαμε θύτες ή θύματα.
Τα λόγια πονούν! Χαράσσονται στο μυαλό, συνοδεύουν τη σκέψη, σαν σκιά…
Σβήνουν φιλίες, καταστρέφουν γάμους, διαλύουν συνεταιρισμούς…
Ρώτησα τον χαρισματούχο Γέροντα Ευσέβιο Γιαννακάκη…
Τι να κάνω με τα καμώματα της γλώσσας;
Σε λευκό και μαύρο
Αληθινές ιστορίες για δίκαιους και αδίκους.
Είκοσι “Αληθινές ιστορίες για δικαίους και αδίκους”, μας ταξιδεύουν στην ευλογημένη ατμόσφαιρα του Γεροντικού, του Συναξαριστού, του Ευεργετινού και, βεβαίως, του πάντερπνου Λειμωναρίου. Αββάδες, ασκητές, επίσκοποι, άνθρωποι αρετής, άγιοι, ληστές, πόρνες, σκοτεινές ψυχές, θεομπαίκτες, λουλούδια, γαϊδουράγκαθα, ένας κόσμος ολόκληρος. ίσιος, στραβός, ουράνιος, καταχθόνιος, γήινος, ένας κόσμος περιβεβλημένος “δερματίνους χιτώνας”, φωτίζεται δυνατά από το φως της αγάπης του Θεού. Ένα φως που λαμπρύνει, θερμαίνει, ζωογονεί, αλλά και καίει…
…Ιστορίες αρχαίες αλλά και σύγχρονες. Σημερινές. Διαχρονικές. Δικές μας! Αληθινές πέρα για πέρα! Και μαστορικά καταστρωμένες σαν παραμύθι. Δηλαδή παραμυθία. Τουτέστιν, παρηγοριά!
Σημείον Μέγα
Τα θαύματα των αγίων της Θερμής (Μυτιλήνης), Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης.
Το πρώτο βιβλίο που γράφτηκε γι’ αυτούς τους νεοφανείς και θαυματουργούς αγίους.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 248
Έκδοσις Δέκατη Τρίτη
Σκεύος εκλογής
Γέρων Παΐσιος 1924-1994, τόμος β΄
Ο δεύτερος τόμος αφορά γεγονότα από την ζωή του μακαριστού γέροντα Παϊσίου.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 440
Έκδοση: 2013
Σπυρίδων ο Τριμυθούντος – Ορθοδόξων καύχημα
Μέσα σ’αυτό το βιβλίο περιγράφεται η ζωή του ταπεινού ολιγογράμματου βοσκού από την Τρεμετουσιά (Τριμυθούντα) της Κύπρου, του Επισκόπου Σπυρίδωνα.
Οι περιγραφές των θαυμάτων του Αγίου (στην Κύπρο, στη Νίκαια, στην Κέρκυρα και όπου αλλού ο Άγιος βρέθηκε σωματικά ή μετά την κοίμησή του) αληθινά συγκλονίζουν.
Το σεπτό σκήνωμα που η Αγία Χάρις του Παρακλήτου διατηρεί άφθορο επί αιώνες και βρίσκεται στην Κέρκυρα, αποτελεί κυματοθραύστη της Ορθοδοξίας μαζί με τα σκηνώματα των άλλων δύο Αγίων του Ιονίου Πελάγους.
Περιέχει Ασματική Ακολουθία και Παρακλητικό Κανόνα
Στα χνάρια τους
«Το ήθος της ταπεινής αγάπης, το ήθος του Κυρίου Ιησού Χριστού, ψαύουμε στα λόγια και τα περιστατικά των αγίων που παρατίθενται στο συγκεκριμένο βιβλίο. Και μάλιστα με έμφαση στους νεωτέρους αγίους και Γέροντες: Πορφύριο, Παΐσιο, Ιάκωβο, Εφραίμ, Σιλουανό, Σωφρόνιο, Ιωάννη της Κροστάνδης, ώστε να διατρανωθεί περίτρανα η αλήθεια ότι «Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αιῶνας». Η αγιότητα δηλαδή είναι το ακριβό δώρο που προσφέρει ο Θεός μας στον κόσμο Του μέσω των αγίων Του κάθε εποχής, που θα πει ότι στη ζωή και στον λόγο αυτών βρισκόμαστε κυριολεκτικά μέσα στη δική Του αγκαλιά και η χάρη Του μέσω αυτών λειτουργεί ως δροσιά και παρηγοριά στις ταλαιπωρημένες από τις αμαρτίες μας και τα αμαρτωλά στοιχεία του κόσμου ψυχές μας».
Τέθηκε σε κυκλοφορία από τις εκδόσεις ἀκολουθεῖν το νέο βιβλίο του π. Γεωργίου Δορμπαράκη με τίτλο: «Στα χνάρια τους».
Πρόκειται για σύντομα σχόλια λόγων και πράξεων μεγάλων και σπουδαίων αγίων της Εκκλησίας μας, παλαιοτέρων, κυρίως όμως νεωτέρων, όπως των οσίων Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Παϊσίου Αγιορείτου, Ιακώβου του εν Ευβοία, Εφραίμ Κατουνακιώτου, Ιωσήφ του Ησυχαστού, Ιωάννου της Κροστάνδης, Σιλουανού Αθωνίτου, Σωφρονίου του Έσσεξ κ.π.ά.
Στα χνάρια τους – 2
Η θετική ανταπόκριση του χριστιανικού κοινού στο προηγούμενο βιβλίο μας «Στα χνάρια τους» –
σχολιασμοί πάνω σε λόγια ή έργα οσίων ως επί το πλείστον αββάδων της Εκκλησίας μας, και δη των
νεωτέρων, όπως των οσίων Πορφυρίου, Παϊσίου, Ιακώβου, Εφραίμ Κατουνακιώτου κ.ά. – μας ώθησε και στην παρούσα έκδοση παρόμοιου χαρακτήρα. Διότι αυτό είναι το σημαντικότερο στοιχείο καθώς αναστρέφεται κανείς τους αγίους μας και τους συνεπείς πιστούς κάθε εποχής: μέσω αυτών αναπνέει την παρουσία του Τριαδικού Θεού μας και παίρνει τη δύναμη ώστε να βαδίζει και εκείνος, όσο του είναι δυνατόν, τον ίδιο δρόμο που βάδισαν και βαδίζουν κι εκείνοι.
Κι είναι ευνόητο ότι μία τέτοια πορεία, έστω και ως προοπτική, δίνει νόημα και χαρά στη μίζερη ζωή του κόσμου τούτου, διότι η αίσθηση της παρουσίας του Χριστού στα όρια της ψυχοσωματικής υπάρξεως του πιστού φέρνει το αποτέλεσμα που Εκείνος βεβαίωσε: τη χαρά και την αγαλλίαση…
Στάρετς Ζηνόβιος – Στη χαρά και στη λύπη δόξα τω Θεώ
Ο στάρετς Ζηνόβιος είναι μία μεγάλη πνευματική μορφή του 20ου αιώνα που από το 2010 συγκαταλέγεται ανάμεσα στους αγίους της σκήτης του Γκλινσκ. Η σκήτη ή έρημος του Γκλινσκ υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα πνευματικά κέντρα του 20ου αιώνα ανάμεσα στην Ουκρανία και στη Ρωσία. Ο στάρετς Ζηνόβιος παρά το γεγονός ότι ήταν ολιγογράμματος και ρώσος στην καταγωγή εκλέχθηκε από την εκκλησία της Γεωργίας μητροπολίτης και διακόνησε τον λαό της πολύπαθης αυτής χώρας με μεγάλη αυταπάρνηση. Ο συγγραφέας του βιβλίου Ζηνόβιος Τσεσνοκώφ εμπνεύστηκε την αγάπη και το ενδιαφέρον για τον στάρετς Ζηνόβιο από τον πατέρα του πρωτοπρεσβύτερο Αλέξανδρο Τσεσνοκόφ, ο οποίος έζησε κοντά του. Με ιδιαίτερη επιμέλεια και συστηματική έρευνα συγκέντρωσε και μας παραδίδει μαρτυρίες από όσους γνώρισαν τον στάρετς Ζηνόβιο. Για το έργο του τιμήθηκε το 2015 με το πανρωσικό βιβλίο ορθόδοξης γραμματείας. Ο στάρετς Ζηνόβιος (μητροπολίτης Σεραφείμ) έζησε πολύπαθη ζωή σε μια περίοδο εξαιρετικά δύσκολη για τις εκκλησίες της Σοβιετικής Ένωσης. Ο ίδιος έζησε εξόριστος επί πέντε χρόνια. Όμως, ακόμη και τα πιο δύσκολα γεγονότα της ζωής του τα αφηγείτο με ιλαρή διάθεση, προς οικοδομήν των άλλων. Ποτέ κανέναν δεν κατηγορούσε και κανέναν δεν επέπληττε. Ό,τι και να του συνέβαινε έλεγε: Είναι Πρόνοια του Θεού. Με το παράδειγμα της ζωής του δίδασκε στους ανθρώπους τα καλά έργα και για όλα προσέφερε αίνο στον Θεό, όπως ο στάρετς στο λαϊκό τραγούδι: Ζούσε κάποτε μακριά στάρετς έμπειρος, σοφός, που όλο διαλαλούσε: Δόξα τω Θεώ στη λύπη, στη χαρά! Δόξα τω Θεώ για όλα! Δόξα τω Θεώ για όλα! Δόξα τω Θεώ στη λύπη, στη χαρά!….
Στάρετς Σάββας ο παρηγορητής
Ο βίος του μακαριστού Στάρετς Σάββα της Ρωσίας ελκύει ευθύς τον αναγνώστη. Όλη η ζωή του, από την αρχή μέχρι το τέλος ήταν μια στροφή στον ουρανό.
Ο π. Σάββας θέρμαινε τις παγωμένες καρδιές, ενίσχυε τα παραλελυμένα χέρια, εμφυσούσε το πνεύμα της πίστεως στο Θεό, κυριολεκτικά ανύψωνε τους πεσόντας. Από τη ζωντανή πηγή, που ήταν η καθαρή και παραδομένη στο Θεό καρδιά του, ο μπάτουσκα αντλούσε δυνάμεις για τους μεγάλους κόπους του. Πάντοτε ζωηρός, χαρούμενος, φιλάνθρωπος, έτοιμος να ανταποκριθεί σε κάθε θλίψη και με αγάπη να συγκαταβεί στους πεσόντας αμαρτωλούς.
Εξ αιτίας της συνεχούς φροντίδας του να παρηγορεί, να ενθαρρύνει, να αποδιώχνει το πνεύμα της αθυμίας, τα πνευματικά του τέκνα αποκαλούσαν τον μπάτουσκα “στάρετς-παρηγορητή”.
Ο Κύριος ήταν πάντοτε μαζί του και δι’ αυτού είναι πάντοτε μεθ’ ημών!
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 340
Γ΄ Έκδοση: 06/2018
Στερέμνιος Ένστασις άχρι θανάτου
Αφηγηματική βιογραφία του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού.
Ο τίτλος Στερέμνιος σημαίνει στερεός, σκληρός, σταθερός, έμπεδος, ισχυρός. Ένστασις σημαίνει αντίσταση. Η φράση “Στερέμνιος Ένστασις” συναντάται συχνά στην υμνογραφία, για να δείξει την ισχυρή και σταθερή αντίσταση των θεοφόρων Πατέρων κατά των αιρέσεων.
Όλος ο βίος του Αγίου Μαξίμου ήταν μια Στερέμνιος Ένστασις κατά της αιρέσεως άχρι θανάτου
Στέφανος ο των Μαρτύρων πρώτος
Αγιολογική και πατερική προσέγγιση
Αναλύοντας κανείς την αγιολογική προσωπογραφία του Πρωτομάρτυρα Στεφάνου, διαπιστώνει πως η αγιότητα του Αγίου εδράζεται στις βιβλικές απαρχές οι οποίες τον καθιστούν ένα διαχρονικό και οικουμενικό αγιολογικό πρότυπο, που σφραγίζει σύνολη την αγιολογική συνείδηση της χριστιανικής Εκκλησίας.
Στο «στεφάνι» που ονομάζεται Στέφανος συμπλέχτηκαν όλοι οι πολύτιμοι λίθοι της Εκκλησίας, οι κήρυκες των Ευαγγελίων, οι ομολογητές, οι μάρτυρες, όσοι διέλαμψαν με την αρετή τους, καθώς και οι Απόστολοι, ως στέφανοι της εκκλησιαστικής ευδοξίας.
«Πρῶτος ἐν Διακόνοις, πρῶτος καὶ ἐν Μάρτυσιν ἐδείχθης, πανάγιε Στέφανε· ὁδός γὰρ ἐγένου τοῖς ἁγίοις, καὶ πολλοὺς τῷ Κυρίῳ προσήγαγες Μάρτυρας· διὸ οὐρανός σοι ἠνοίγη, καὶ Θεὸς σοι ἐφάνη· Αὐτὸν ἱκέτευε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν».