Το βιβλίο «Περιμένοντας τον Μαέστρο» είναι μια συλλογή δοκιμίων με σκέψεις και στοχασμούς του συγγραφέα, με αφορμή κείμενα από γνωστά και διαχρονικά βιβλία. Αποτελεί μία ξεχωριστή εμπειρία ανάγνωσης και σκέψης: λόγια μεστά, συχνά κλασικά, γίνονται δίοδοι επικοινωνίας ανάμεσα στη σκέψη του καθενός συγγραφέα τους, τη σκέψη του Μάριου Μιχαηλίδη και τη σκέψη τη δική μας. Σελίδα τη σελίδα το βιβλίο αυτό διατρανώνει το κάθε ανάγνωσμα ως γεγονός κοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, χωρίς τον παραμικρό περιορισμό σε χρόνο ή σε τόπο.

Πρόκειται για 23 ιστορίες που γράφτηκαν σε μια μακρά χρονική περίοδο και αφηγούνται ότι ο άνθρωπος, όπου και αν πάει, συναντά κάποιο κατώφλι. Ορισμένα κατώφλια είναι γεμάτα χαρά, ενώ κάποια άλλα είναι φοβερά και ανυπόφορα. Από εμάς εξαρτάται το πώς θα διαβούμε το κατώφλι που θα συναντήσουμε κάθε φορά.

Ιστορικό μυθιστόρημα για την ζωή της Οσίας Παρασκευής της Επιβατηνής.

“Πρώτη φορά που πλησίασα στην όαση και ήρθε κατευθείαν στη σκηνή μου, σαν να είχε έρθει σε μας αμέτρητες φορές. Κουβαλούσε ένα βιβλίο, δυο εικόνες, με τη μορφή του Κυρίου της και της Μητέρας Του, κι ένα μικρό ασκί με νερό. Της πρόσφερα ψωμί. Και καινούργιο φόρεμα.
Μεγαλώσαμε φίλες. Ανταλλάξαμε λίγα λόγια. Εγώ περιτριγυρισμένη από τα εγγόνια των γιων μου, που εκείνη τα ονόμασε με τα ονόματα των τριών μάγων από την ανατολή. Εκείνη μόνη. Και οι δυό μας κλαίγαμε. Εγώ για εκείνη. Εκείνη για την έρημο και ίσως λίγο για μένα.
“Μικρή μου κουκουβάγια!”, μου είπε όταν αποχωριζόμασταν. Ούτε σήμερα γνωρίζω γιατί.
Την συνόδευσαν οι γιοι μου. Και οι γιοι των γιων μου. Μέχρι τον Ιορδάνη.
“Παρακάτω θα πάω μόνη”, τους είπε. Και σταμάτησαν τις καμήλες. Κατέβηκε. Κοίταξε τον καθένα τους ξεχωριστά. “Ας σας ευλογεί ο Κύριος”, τους είπε. Κι έφυγε. Χωρίς να κοιτάξει πίσω.
Την είδαν να σημειώνει στην όχθη τον ποταμού το σημείο του σταυρού και να διασχίζει το νερό με ήρεμα βήματα, όπως λένε ότι έκανε ο Κύριός της.
Αυτό είναι το τελευταίο που ξέρουμε γι αυτή. Και ότι την αγαπούσα πολύ. Την αγαπούσα πάρα πολύ. Την Πετκάνα μου.”

Η διακεκριμένη Σερβίδα συγγραφέας μάς ταξιδεύει στα χρόνια του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου και μας παρουσιάζει την Πετκάνα, μια όμορφη νεαρή γυναίκα που από το παλάτι και το πλευρό τού αυτοκράτορα προτιμάει την άσκηση στην έρημο της Παλαιστίνης με απίστευτα παλαίσματα σε ένα κόσμο απόμακρο και διαφορετικό, σε ένα κόσμο πνευματικό.
Από τους δρόμους της Βασιλεύουσας, στην έρημο των πειρασμών γινόμαστε μάρτυρες μιας άνισης πάλης που ωστόσο έχει νικηφόρο αποτέλεσμα. Η νεαρή καλλονή Πέτκα, η Παρασκευή από το λιμάνι της Ανατολικής Θράκης, τους Επιβάτες, η Αγία Παρασκευή από την Καλλικράτεια, όχι πολύ γνωστή ακόμη στην Ελλάδα, αλλά λατρεμένη προστάτης και συμπαραστάτης Σέρβων, Βουλγάρων και Ρουμάνων μάς προσκαλεί σε ένα ταξίδι νοσταλγίας μιας άλλης πατρίδας… Αιώνιας και θεϊκής.

Η προσδοκία του γέροντα Μωυσή του Αγιορείτη

Την κορυφή του κόσμου δεν την έχω γνωρίσει ποτέ. Την κοιτάζω ωστόσο απ’ τους πρόποδες, βέβαιος ότι με γνώρισε εκείνη∙ με κατέκτησε, δηλαδή, με την τελευταία ματιά της. Εδώ ιστορώ όσα βλέπουν τα μάτια της. Ήμουν μέσα σ’ ένα σύννεφο / Την ώρα εκείνη αυτοκτονούσα / Τώρα πια δεν μπορώ να κάνω πίσω / Τώρα είμαι πεθαμένος / Τρεις φορές έδωσα το μαχαίρι με τα χέρια μου, τρεις / Και φίλησα το χέρι του τρεις / Τι θέλω τώρα και γράφω ο πεθαμένος; / Τώρα πια δεν μπορώ να κάνω πίσω / Γιατί θέλω να ξαναζήσω; / Γέροντά μου φονιά μου. Το ποίημα απ’ όπου αντιγράφω έχει τίτλο «Η κουρά». Τον ποιητή, τον γέροντα Μωυσή τον Αγιορείτη, τον συνάντησα πριν από χρόνια στον Άθωνα. Ήταν ένας αυτόχειρας και φονιάς, ένας καταπληκτικός άνθρωπος. Του δίνω λοιπόν το μαχαίρι, ασπάζομαι το χέρι του τρις, του ζητώ να σκοτώσει κι εμένα – κι εσάς. Και περιμένω, περιμένω. Τα ύψη στα χαμηλά.

Γνωρίστε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου:

τη νεαρή κοπέλα που, κρατώντας σφιχτά την εικόνα της Παναγίας, τρέχει στον ποταμό Λύκο για να ξεφύγει από τους Τούρκους που την έχουν περικυκλώσει,
τους Πόντιους αντάρτες Αλέξανδρο και τον Νικήτα, που αποφασίζουν, όχι μόνο να δραπετεύσουν από τα αμελέ ταμπουρού, μα και να απελευθερώσουν πάνω από εκατό γυναικόπαιδα από το στρατόπεδο των Τούρκων με τη βοήθεια του Μητροπολίτη Τραπεζούντος Χρύσανθου,
τη συγκλονιστική μονομαχία του Πόντιου αντάρτη με τον γιγαντόσωμο Τούρκο παλαιστή Τζαναβάρ,
τη μυστηριώδη γυναίκα από την Άρδασσα πάνω στο πλοίο στο ταξίδι της προσφυγιάς και τη θαυμαστή κατάπαυση της τρικυμίας,
…και άλλες, άγνωστες ή λιγότερο γνωστές ιστορίες από τη ζωή των προπατόρων μας στον μαρτυρικό Πόντο, αυτών που, αντί του συμβιβασμού, της υποταγής και της προσκύνησης, επέλεξαν τον πυρρίχιο δρόμο του καθήκοντος και της θυσίας.