Δόξα τω Θεώ και περί προσευχής
Ένα “Δόξα Σοι, ο Θεός”, είναι καλλίτερο από χίλια “Κύριε, ελέησον”..Με το δόξα Σοι ο Θεός αναγνωρίζεις την ύπαρξη του Θεού, την ευεργετική παρουσία Του στη γη, κοντά μας. Με το δόξα Σοι ο Θεός τον δοξάζουμε για όλα όσα μας δώρισε, για την ανοχή που δείχνει στην αμαρτία και την αποστασία μας, για την πίστη που μας χάρισε, για όλα τ’ αγαθά, τα υλικά και τα πνευματικά, που απολαμβάνουμε. Λέγοντας δόξα Σοι ο Θεός δείχνουμε και την ευχαριστία μας επειδή ευδόκησε να γεννηθούμε και να γνωρίσουμε τον κόσμο, ν’ απολαύσουμε τη δημιουργία Του. Όλ’ αυτά δεν είναι αυτονόητα, δεν υπάρχουμε επειδή εμείς το θελήσαμε ή τ’ αποφασίσαμε, στο έλεός Του το οφείλουμε. Λέγοντας το δόξα Σοι ο Θεός, ταπεινωνόμαστε κιόλας, επειδή στη μεγαλοσύνη Του αναγνωρίζουμε ότι οφείλουμε τα πάντα στη ζωή μας, όλα όσα μας έδωσε αλλά κι εκείνα από τα οποία μας προφύλαξε. Όπως έλεγε με απλότητα κι ένας ασκητής στο Άγιο “Ορος, «Το “Κύριε ελέησον” έχει εκατό δραχμές, το “δόξα σοι ο Θεός” έχει χίλιες δραχμές, είναι δηλαδή πολύ πιο ακριβό, έχει μεγαλύτερη τιμή. Γι’ αυτό και στην άλλη ζωή πρέπει να ευχόμαστε να είμαστε μαζί με τους αγγέλους, που δοξολογούν διαρκώς το Θεό.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 120
Α΄ Έκδοση: 09/2017
Δρόμοι της αγιότητας
Ο Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος και ο πνευματικός κόσμος της “Κεχαριτωμένης”
Τὸ βιβλίο αὐτὸ ἀφορᾶ ἕνα προσκύνημα τοῦ συγγραφέα, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς τελευταίας δεκαπενταετίας, στὴν «Κεχαριτωμένη», τὸ μοναστήρι τοῦ Γέροντα Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου στὴν Τροιζήνα. Δύσκολα βρίσκεις Ἕλληνα Χριστιανὸ ποὺ νὰ μήν τὸν γνωρίζει ὡς προικισμένο θεολόγο μὲ ὀξύνοια καὶ βαθειὰ γνώση τῶν ἱερῶν κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἄριστο πνευματικὸ καὶ συγγραφέα.
Ὑπῆρξε ἕνας ἄνθρωπος χαριτωμένος μὲ χαρίσματα ἀπὸ τὸν Θεὸ ποὺ κοσμοῦν Ἅγιους τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως τοὺς φίλους του νεοφανεῖς ὁσίους Γεροντάδες τοῦ 20οῦ αἰῶνα (Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, Παΐσιος Ἁγιορείτης, Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης, Καλλίνικος Ἐδέσσης, Φιλόθεος Ζερβάκος, Ἀμφιλόχιος τῆς Πάτμου). Καὶ αὐτὸ γιατὶ εἶχε παράλληλα ζωὴ μυστική, ἀσκητική, νηστείας, ἀγρυπνίας, προσευχῆς.
Ἕνα πνευματικό ὁδοιπορικὸ στὴν Ἱ. Μονὴ Κεχαριτωμένης Τροιζήνας
καὶ στὸν οὐράνιο, πνευματικὸ κόσμο τοῦ μακαριστοῦ
γέροντα Ἐπιφάνιου Θεοδωρόπουλου
Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…
“Έτσι σου γράφω όχι για να σε προσελκύσω στην μοναχική ζωή αλλά περισσότερο για να σε αποτρέψω απ’ αυτήν. Επειδή εάν με ταλαντευμένο πνεύμα απομακρυνθείς από τον κόσμο, η λαχτάρα για τον κόσμο θα δυναμώσει μέσα σου και, φοβάμαι, θα σε καταβάλει. Και θα είσαι με το σώμα στο μοναστήρι και με την ψυχή στον κόσμο. Και ο κόσμος περισσότερο βασανίζει στον καθρέφτη της ψυχής παρά στην πραγματικότητα.
Να ευχαριστείς τον Θεό, που εκτός από τον στενό δρόμο των μοναχών έδειξε και ένα λίγο πλατύτερο δρόμο προς τη σωτηρία και την αιώνια ζωή. Ξεκίνα, κόρη, αυτόν τον πλατύτερο δρόμο, που αρμόζει περισσότερο στην κλίση του. Ξεκίνα αυτόν τον δρόμο, αλλά και πάλι με φόβο Θεού και εξ ολοκλήρου με εμπιστοσύνη στον Θεό. Αφού, να ξέρεις, και αυτός ο ευκολότερος δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…”
Ιεραποστολικές Επιστολές Α΄
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 328
Θ΄ έκδοση: 01/2019
Δυνάμωσε την ψυχή σου
Αξίζεις. Αξίζεις, επειδή είσαι πλάσμα του Θεού, δημιούργημά Του. Επειδή ο Θεός σ’ αγαπάει και όλος ο ουρανός ασχολείται μαζί σου, σε φροντίζει και σου δίνει σημασία. Ακόμα και αν δε σε πάρει κανένας τηλέφωνο για μια μέρα, ακόμα και αν δε σου μιλήσει κανείς, έχεις μια φοβερή δυναμική μέσα σου. Είσαι ένα πλάσμα που όμοιό του δεν υπάρχει σ’ όλη τη γη. Κανείς δεν είναι σαν κι εσένα, δεν έχει τα γνωρίσματά σου, τα χαρίσματά σου μα και τα προβλήματά σου. O Χριστός σ’ αγαπάει και σου δίνει σημασία. Θέλει να σε δυναμώσει.
Πως θα γίνει αυτό; Με τα σκαμπανεβάσματα. Τη μια στιγμή νιώθεις πως έχεις τον Χριστό και την άλλη Τον χάνεις. Τη μια έρχεται και την άλλη φεύγει. Όπως ακριβώς ένιωσαν και οι μαθητές Του μετά την Ανάσταση, όταν περπάταγαν περίλυποι και χαμένοι στις σκέψεις τους προς Εμμαούς. Μόλις άρχισαν να νιώθουν την καρδιά τους να φλέγεται κι άρχισαν να καταλαβαίνουν τον Κύριο, Εκείνος έφυγε πάλι μακριά τους. Γιατί; Για να τους κάνει πιο δυνατούς. Τους άφησε μόνο τη γλυκιά γεύση στην ψυχή τους, τη θερμότητα, την πίστη και τη δύναμη. Να πιστεύουν, ν’ αγγίζουν και να νιώθουν παρόντα τον αόρατο. Να νιώθουν ότι κρατούν Αυτόν που όλο τους φεύγει, αφήνοντας όμως πίσω Του την ευωδία Του, τη γλυκύτητά Του, το ζήλο και τον πόθο.
O Χριστός θέλει να Τον αγαπάμε, χωρίς όμως να νιώθουμε τη βεβαιότητα ότι Τον κρατούμε. Δε θέλει να μας δώσει σιγουριά, αλλά να μας αφήσει σ’ ένα μετέωρο κενό, στο οποίο μπορούμε να κάνουμε τις ωραιότερες πτήσεις, τα ομορφότερα σχέδια στον ουρανό της αγάπης Του, στο πέλαγος της ζωής, αφημένοι στους κυματισμούς Του. Μπορεί να νομίζεις ότι δεν ξέρεις που πας μέσα στο πέλαγος. Τότε, Εκείνος σου λέει: “Άσε τον άνεμο, θα σε πάει αυτός”, “Μα δεν έχω πυξίδα. Νιώθω ότι δεν ξέρω τίποτα”, “Αφέσου και θα βγει κάτι καλό”.
Δύο γιατροί ευεργέτες της ανθρωπότητας
Μαρίνος Γερουλάνος 1867-1960 – Γεώργιος Ν. Παπανικολάου 1883-1962
ε δύο ακόμη μεγάλες μορφές της ιατρικής διεθνούς εμβέλειας και αναγνώρισης, συνεχίζουμε την εκδοτική σειρά “Πίστη και επιστήμη”. Πρόκειται πρώτον για τον εξαίρετο καθηγητή της χειρουργικής και ακαδημαϊκό Μαρίνο Γερουλάνο, ο οποίος άφησε εποχή και δημιούργησε “σχολή” με πλήθος μαθητών που εξελίχθηκαν σε διαπρεπείς γιατρούς. Ο Γερουλάνος ήταν ένας χαρισματικός γιατρός, ήταν ο δημιουργός της σύγχρονης χειρουργικής στην Ελλάδα και η φήμη του στον ιατρικό κόσμο, αλλά και στον απλό λαό υπήρξε μεγάλη. Φλογερός δάσκαλος, με οργανωτικές ικανότητες, με έντονη φιλανθρωπική δράση που πήγαζε από την βαθιά πίστη του στον Θεό και την αγάπη του για τον πάσχοντα άνθρωπο.
Κατά δεύτερον παρουσιάζουμε τη ζωή και τη δράση του παγκοσμίως γνωστού καθηγητή Γεώργιου Παπανικολάου, που διέπρεψε ως γιατρός και ερευνητής κι έγινε από τους πρωτοπόρους στον αντικαρκινικό αγώνα. Με τη γνωστή μέθοδο του “pap smear” και “pap test” σώθηκαν αμέτρητες γυναίκες σ’ όλο τον κόσμο. Ο Παπανικολάου έγινε ευεργέτης της ανθρωπότητας. Από νέος αφιερώθηκε στην επιστήμη, για λόγους καθαρά ανθρωπιστικούς. Όπως έλεγε: « Το ιδανικό μου μέσο δεν είναι να πλουτίσω, ούτε να ζήσω άνετος και ευτυχής, αλλά να δράσω, να δημιουργήσω, να κάνω κάτι αντάξιο ενός ανθρώπου ηθικού και δυνατού».
Πίστη και Επιστήμη Δ΄
Δύο φιλάνθρωποι γιατροί
Φιοντόρ Πέτροβιτς Χάας, Δημήτριος Χαροκόπος
Με το βιβλίο αυτό, προσεγγίζουμε δύο ακόμη μεγάλες μορφές της ιατρικής, που όχι μόνον άφησαν σπουδαίο επιστημονικό έργο, αλλά διακρίθηκαν και στον τομέα της “ενεργούς αγάπης”, όπως θα έγραφε και ο μεγάλος Ντοστογιέφσκι. Πρόκειται για τον Γερμανό Φιοντόρ Πέτροβιτς Χάας που έζησε και εργάστηκε στη Ρωσία και για τον Έλληνα Δημήτριο Χαροκόπο, που από νέος βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του αντιφυματικού αγώνα.
Κινητήρια δύναμη και των δύο ήταν η βαθιά πίστη στον Χριστό. Έμπνευσή τους το Ευαγγέλιο και ιδιαιτέρως η παραβολή του καλού Σαμαρείτη. Ως σύγχρονοι Σαμαρείτες στάθηκαν δίπλα στον πάσχοντα άνθρωπο, έγιναν οι ίδιοι “πλησίον” για κάθε πονεμένο άνθρωπο, με απίστευτη αυταπάρνηση και θυσιαστική αγάπη. Ο αναγνώστης του βίου τους μένει έκπληκτος πολλές φορές, από την “εφευρετικότητα” της αγάπης τους, απέναντι στον φτωχό, τον πονεμένο, τον κατατρεγμένο και πάσχοντα ποικιλοτρόπως άνθρωπο.
Σειρά: Πίστη και Επιστήμη Γ΄
Ε΄ Κυριακή των Νηστειών
Η κοσμική κενοδοξία και τα κριτήρια για την εξασφάλιση της Ουρανίου Βασιλείας.
Ερμηνεία κειμένων των ιερών Πατέρων.
Μετάφραση: Αντωνίου Καπώνη
Επιμέλεια-Σχόλια: Αλεξάνδρου Σ. Κορακίδη
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 70
Α΄ Έκδοση: 02/2017
Εγκόλπιο Ορθοδόξου Κατηχήσεως
Είναι μια απλή προσπάθεια, ως πρώτο βήμα για τους ανθρώπους, που για πρώτη φορά θέλουν να ενημερωθούν για την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Χρησιμοποιήθηκε ως βοήθημα το βιβλίο του Αγίου Νεκταρίου “Ορθόδοξος ιερά κατήχησις”.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 64
Εγνώρισα άνθρωπον εν Χριστώ
Μαρτυρίες για τις συμβουλές και τα θαύματα του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου
Στη ζωή σου, παιδί μου, να κάνεις καλοσύνες. Ό, τι καλό σου περνάει από το χέρι να το κάνεις. Ανάγκες έχουμε όλοι. Είδες, όταν σε εξυπηρετεί κάποιος, πως ξεκουράζεσαι. Έτσι κι εσύ να προσεύχεσαι και να βοηθάς όλο τον κόσμο. Να βοηθάς περισσότερο τους φτωχούς, τους ανήμπορους, τους βασανισμένους, εκείνους που δεν θα μπορέσουν να σου ανταποδώσουν ποτέ το καλό που τους έκαμες και να είσαι σίγουρη ότι θα σου το ξεπληρώσει ο μεγαλοδύναμος Θεός.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 368
Α΄ έκδοση: 12/2018
Εγρήγορση, Χρέος των Ορθοδόξων
Η Ορθόδοξη συνείδηση δεν είναι δυνατόν να παραμείνει απαθής στο κοινωνικό γίγνεσθαι, σε πνευματικές ζυμώσεις που επηρεάζουν το ανθρώπινο γένος. Όσοι έχουν υπεύθυνες θέσεις στην Εκκλησία, αλλά και γενικότερα τα συνειδητά μέλη της, καλούνται να αγρυπνούν. Η προτροπή του Χριστού “γρηγορείτε” παραμένει πολλαπλά επίκαιρη.
Τα κείμενα που περιλαμβάνονται στην παρούσα συλλογή επιδιώκουν να εκφράσουν μία Ορθόδοξη άποψη σε κρίσιμα σύγχρονα θέματα:
– Η Ορθοδοξία στην τρίτη χιλιετία
– Σχέσεις Ορθοδοξίας με τις θετικές επιστήμες
– Ορθόδοξη Ενότητα και Ιεραποστολή
– Ορθόδοξη συμβολή σε παγκόσμια θέματα
– Συμβολή του Χριστιανισμού στον ευρωπαϊκό πολιτισμό
– Βαλκανική συμβίωση
– Μεταμόρφωση του κόσμου
– Πολυθρησκευτική Ευρώπη και Ορθοδοξία
– Τολμούμε να ελπίζουμε
– Οικονομική κρίση
– Διωγμοί και μαρτύριο των Χριστιανών
– Παγκόσμια ειρήνη
– Αναζήτηση βασικών αξιών ζωής
– Σχετικά με την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο των “Ορθοδόξων” Εκκλησιών
Επιχειρούν να επισημάνουν ορισμένες πλευρές της ευθύνης των Ορθοδόξων στον σύγχρονο κόσμο. Αποτελούν μια έκφραση Ορθοδόξου εγρηγόρσεως.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 280
Α΄ Έκδοση: 05/2017
Εγχειρίδιον Μεθοδικόν
Ὠφέλιμον κατὰ πολλὰ καὶ ἀναγκαῖον, περὶ τοῦ Μυστηρίου τῆς Μετανοίας καὶ ἐξετάσεως τῆς συνειδήσεως ἐκεινῶν ὁποὺ ἐπιθυμοῦσι νὰ ἐξομολογηθοῦν ὀρθὰ καὶ πιστά. [Βενετία 1622]
«Καὶ τώρα, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ εἰς τούτους τοὺς καιροὺς τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ὁποὺ φθάνει ἡ σωτηρία τοῦ χριστωνύμου λαοῦ καὶ τῶν ἁμαρτημάτων του ἡ ὠφέλιμος κάθαρσις, ἠθέλησα καὶ τὰ ὅσα ἐσυνάθροισα εἰς τοῦτο τὸ βιβλιόπουλον νὰ τὰ δώσω εἰς τὴν στάμπα διὰ εὐκολότητα τοῦ μετανοοῦντος, καὶ τοῦ πνευματικοῦ πατρὸς ἄνεσιν. Ἀνίσως καὶ ἀγοράζοντάς το ὁ καθείς σας, θέλετε τὸ ἔχει εἰς τὸν κόλπον σας ὡς πράγμα ἀναγκαιότατον, διαβάζοντάς το καὶ ξαναδιαβάζοντάς το κὰν ὡσὰν κάμνετε εἰς τὰ βιβλία τὰ μυθώδη καὶ ζημιωτικὰ τῆς ψυχῆς σας, θέλετε ὠφεληθεῖ πολλότατα, εἰ δὲ καὶ δὲν θέλετε τὸ χρειασθεῖ, δὲν θέλετε ἔχει πλέον πρόφασιν πὼς δὲν ἠξεύρετε τίποτες».
Με τούτα τα λόγια ο ιερέας του Αγίου Γεωργίου της Βενετίας Νικηφόρος Πασχαλέας προλογίζει το 1622 την πρώτη έκδοση του βιβλίου του Ἐγχειρίδιον Μεθοδικόν. Το «βιβλιόπουλον» αυτό υπήρξε ο πρώτος συστηματικός οδηγός για το Μυστήριο της Εξομολογήσεως που κυκλοφόρησε στα Ελληνικά από μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και εκδίδεται εδώ για πρώτη φορά στα νεότερα χρόνια. Η έκδοση του κειμένου συνοδεύεται από εισαγωγή για τον συγγραφέα και το έργο του, και από σχόλια που υπομνηματίζουν θεολογικά το κείμενο.
Εισαγωγή, Κείμενο, Σχόλια, Γλωσσάρι: Γεώργιος Ι. Βλαχάκης
Εγώ φταίω… Εσύ;
Με την σοφή απλότητα αλλά όχι απλοϊκότητα, του λόγου του, σαγηνεύει και αγγίζει κάθε ψυχή, όπως ακριβώς και ο λόγος των Αγίων μας. Τα κείμενά του λειτουργούν αφυπνιστικά, με την συχνή χρήση εύστοχων και πολύ διδακτικών παραδειγμάτων από την καθημερινότητά μας. Η σαφήνεια και η πρακτικότητα είναι η δύναμη και αυτού του βιβλίου.
Πρόλογος: Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Εδώ θα πας, στο στενό μονοπάτι
«Κάποιες φορές αισθάνθηκα μόνος. Όμως, δεν παρέμεινα εδώ ούτε καταναγκαστικά, ούτε τυχαία. Προσπάθησα λίγο να εμβαθύνω κι εγώ, μέχρι και τώρα στα γεράματά μου, στο νόημα της αφιέρωσης και της κατά Χριστόν ζωής, που δεν έχω νιώσει κι εκτιμήσει ακόμα πόσο μεγάλο δώρο είναι…»
Στο βιβλίο αυτό ο π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος αφηγείται την πολυκύμαντη ζωή του, υπό τον όρο το υλικό αυτό να δημοσιοποιηθεί μετά τον θάνατό του. Μέσα από τις σελίδες του παρακολουθούμε τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, μετά τη μικρασιατική καταστροφή, την προσπάθεια ανασυγκρότησης του Έθνους και το έργο που επιτέλεσε η Aδελφότητα θεολόγων «Η ΖΩΗ».
Μπροστά μας παρελαύνουν μεγάλα πνευματικά αναστήματα, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του νέου Ελληνισμού ενώ περιγράφονται γλαφυρά και οι προσωπικές εμπειρίες του μακαριστού π. Ηλία από την κατοχή, τα συσσίτια, τη χριστιανική διανόηση, το παλάτι, τη διοικούσα Εκκλησία, το Άγιο Όρος, τα κατηχητικά και τις Χριστιανικές Μαθητικές Ομάδες. Δεν λείπουν οι αναφορές στην κρίση του χωρισμού και της διάσπασης της Αδελφότητας αλλά και κρίσεις και εκτιμήσεις για τους πνευματικούς επιγόνους αυτού του κινήματος, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στις μετέπειτα δεκαετίες. Περιγράφεται γλαφυρά η άνθηση της λεγόμενης «θεολογίας του ᾽60» και της στροφής στα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας, όπως και το διορθόδοξο άνοιγμα σε όλο τον κόσμο.
Μια κατάθεση ψυχής με δημιουργική αλλά και αυτοκριτική διάθεση. Ο λόγιος και διανοούμενος εργάτης του Ευαγγελίου μέσα από την αποκάλυψη της προσωπικής του ιστορίας αφήνει να αποκαλυφθεί ο πραγματικός και βαθύτερος εαυτός του: εκείνος του ταπεινού λευίτη με την ανοιχτή αγκαλιά για όλους που ποιμαίνει και καθοδηγεί χωρίς ακρότητες αλλά με σύνεση και διάκριση.
Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος
Το βιβλίο αυτό χαρακτηρίζεται ως “εγχειρίδιο”, γιατί γράφτηκε με το σκοπό να το πάρει στα χέρια του κάθε Χριστιανός, για να γνωρίσει καλύτερα την πίστη του, να συμπληρώσει τα κενά, να μάθει ότι δεν γνωρίζει, να θυμηθεί ότι ξέχασε. Γι’ αυτό, άλλωστε, το βιβλίο αυτό, αφενός είναι γραμμένο με έναν απλό και κατανοητό τρόπο και αφετέρου παρουσιάζει περιληπτικά όλες τις πλευρές του βίου και της πολιτείας του Ορθοδόξου Χριστιανού.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 210
Β΄ έκδοση: 2012
Είναι δυνατόν ο Θεός να σε ξεχάσει;
Βίος, διδαχές και επιστολές του Οσίου Ιωάννη της Μονής Βαλαάμ
«Μου γράφεις πως ο φόβος κυριαρχεί στο μυαλό σου και πως είσαι πεσμένη. Δεν είσαι η μόνη που βρίσκεσαι σε θλίψη. όλοι οι άνθρωποι θρηνούν και ανησυχούν, ο καθένας σε διαφορετικό βαθμό. Σε κάθε περίπτωση, να πιστεύεις στη Θεία Πρόνοια. Η αρρώστια και οι ταλαιπωρίες σου δεν είναι κάτι το τυχαίο. τις επιτρέπει ο Θεός που η θεία Του Πρόνοια σ’ εμάς τους ανάξιους και αμαρτωλούς ξεπερνά τη λογική μας. Αν ο Κύριος φροντίζει τα πετεινά του ουρανού πώς είναι δυνατόν ποτέ να ξεχάσει εσένα, που δημιουργήθηκες κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του;»
Ο όσιος Ιωάννης (κατά κόσμον Ivan Aleksejevitj Aleksejev) υπήρξε η ψυχή της Ι. Μονής του Νέο Βάλαμο. Απέκτησε πολλά πνευματικά παιδιά εκτός Μονής, κυρίως ανάμεσα στους Ρώσους εμιγκρέδες. Ο ίδιος υπήρξε ένας επιμελής και συνεπής επιστολογράφος, και τα γράμματά του προς τα πνευματικά παιδιά του εκδόθηκαν στα ρωσικά όσο ακόμη ζούσε. Μετά τον θάνατό του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες, και μέσα απ’ αυτά ο π. Ιωάννης φανερώνεται ως μία σημαντική πηγή της Ορθόδοξης ευσέβειας.
Ο όσιος Ιωάννης κοιμήθηκε στις 5 Ιουνίου 1958, και ετάφη στο κοιμητήριο της Μονής του Νέου Βάλαμο. Ο τάφος του έχει γίνει τόπος προσκυνήματος ανθρώπων που προέρχονται κυρίως από τη Φινλανδία και τη Ρωσία.