Ζωντανή Προσευχή
Η προσευχή είναι βαθιά ριζωμένη στο πνεύμα του Ευαγγελίου και δεν είναι χωρίς νόημα το ότι οι μεγάλοι δάσκαλοι της Ορθοδοξίας πάντοτε επέμειναν στο γεγονός ότι η «Προσευχή του Ιησού» συνοψίζει ολόκληρο το Ευαγγέλιο. Να γιατί μόνο ένας πού η ζωή του έχει καλά ριζώσει πάνω στην Καινή Διαθήκη, πού είναι δηλαδή ζωντανό μέλος της Εκκλησίας του Χριστού, μπορεί να χρησιμοποιεί με όλο της το νόημα την προσευχή του Ιησού.
Και όχι μόνο η διδασκαλία, αλλά ολόκληρη η θεανδρική πραγματικότητα που αποκαλύπτεται στην Καινή Διαθήκη, βρίσκεται μέσα στο Όνομα, στο πρόσωπο του Ιησού. Αν πάρουμε το πρώτο μισό μέρος της προσευχής, θα δούμε ότι εκφράζει την πίστη μας στον Κύριο· «Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ». Στη μέση αυτής της ευχής βρίσκουμε το όνομα του Ιησού. Είναι το όνομα πού μπροστά του «θα λυγίσει κάθε γόνατο» (Ησ. 45, 23) και όταν το προφέρουμε επιβεβαιώνουμε το ιστορικό γεγονός της σαρκώσεως του Θεού Λόγου. Επιβεβαιώνουμε ότι ο Θεός, ο Λόγος του Θεού, ο “συναΐδιος” με τον Πατέρα, έγινε άνθρωπος. Και ολόκληρο αυτό το πλήρωμα της θεότητας κατοικεί ανάμεσά μας σωματικά στο πρόσωπο του Χριστού (Κολ. 2, 9).
Ζ΄ Έκδοση
Ζώσα Φωνή Ζωοποιού Λόγου
Απάνθισμα ομιλιών του μακαριστού Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρού Κοσμά
Ἕνας συνειδητός ἀγώνας ἀσκήσεως γιά μιά πνευματική ζωή θά ἀναληφθῆ καί θά διεξάγεται μέ ἐπιτυχία, ὅταν συνειδητοποιήσουμε καί ξεκαθαρίσουμε ὅτι μέσα μας κρύβουμε θησαυρό, πολύτιμο μαργαρίτη, τήν ψυχή μας τήν ἀθάνατη, ἐνώπιον τῆς ὁποίας ὁ κόσμος ὅλος εἶναι μηδαμινός.
Η “μωρία” του Θεού και η “σοφία” του ανθρώπου
Διαδρομές μεταξύ Θεολογίας και πνεύματος της εποχής
Γιατί αυτοί διδάχθηκαν, και με το δίκιο τους, ότι η παρούσα ζωή δεν ήταν εκείνη που είχε χαρίσει από την αρχή ο Θεός στους ανθρώπους, αλλά διδάχθηκαν μυστικά πως ήταν άλλη, θεία και πάντοτε ίδια, και έκριναν ότι κυρίως εκείνη θα πρέπει να είχε ετοιμασθεί αρχικά γι’ αυτούς από τον Θεό που είναι αγαθός. Στρέφοντας προς αυτή τα μάτια της ψυχής δια της σοφίας κατά την χάρη του Πνεύματος, όσο ήταν δυνατόν να γίνει στους θνητούς ανθρώπους, και δεχόμενοι στην καρδιά τους τον θείο πόθο, πίστεψαν δικαιολογημένα ότι έπρεπε να εγκαταλείψουν αυτή την παρούσα ζωή, αν θέλουν να επιδοθούν αγνά στην άλλη, κατά τον σωστό τρόπο. Κι επειδή εγκατάλειψη της ζωής δεν γίνεται χωρίς θάνατο, σαν θάνατο της ζωής επινόησαν την αποβολή κάθε σαρκικής στοργής, από την οποία έγινε η είσοδος του θανάτου στην ζωή, ώστε επινοώντας τον θάνατο με τον θάνατο, να σταματήσουν να ζουν μέσω του θανάτου, πεθαίνοντας τον τίμιον θάνατο ενώπιον του Κυρίου, τον αληθινό θάνατο του θανάτου, αυτόν που μπορεί να φθείρει την φθορά και που παρέχει στους αξίους την είσοδό τους στην μακαρία ζωή και αφθαρσία. Γιατί το τέλος αυτής της παρούσας ζωής δεν είναι, νομίζω, δίκαιο ούτε να το ονομάζουμε θάνατο, αλλά απαλλαγή από τον θάνατο και χωρισμό από την φθορά, κι ελευθερία από την δουλεία, και λήξη της ταραχής, και κατασίγαση των πολέμων, και τελείωμα της σύγχυσης, και υποχώρηση του σκότους, και ανάπαυση από τους κόπους, και σιγή του ακατανόητου βουητού, και γαλήνεμα του αναβρασμού, και συγκάλυψη της ντροπής, και αποφυγή των παθών, και αφανισμό της αμαρτίας, και, για να το πω μ’ ένα λόγο, περιορισμό όλων των παθών. Οι άγιοι, κατορθώνοντας όλα αυτά με εθελούσια νέκρωση, έδειξαν πως είναι ξένοι και παρεπίδημοι στην παρούσα ζωή. (Μάξιμος Ομολογητής, Περί διαφόρων αποριών)
Πρόλογος: Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 304
Α΄ Έκδοση: 09/2017
Η αγάπη του Θεού
Όλο το ύψος και το βάθος, το πλάτος και το μήκος της θεϊκής ευσπλαχνίας εστιάζεται στον ματωμένο και φωτισμένο σταυρό. Είναι ματωμένος με το αίμα του Θεανθρώπου. Είναι φωτισμένος με το έκπαγλο φως της Αναστάσεώς του. Αυτός ο σταυρός ασίγαστα θα διακηρύττει και “εις αιώνας αιώνων” θα διαλαλεί το απεριόριστο θείον έλεος… Ο Χριστός δεν ντράπηκε να σταυρωθεί για σένα, και συ ντρέπεσαι να τον έχεις κηδεμόνα και πατέρα σου;
Η Αγία Γνώση “Τα ωραία των ένδον”
Σήμερα παρατηρείται κρίση στον θεολογικό λόγο. Ναι μεν υπάρχει πλούσιος προφορικός και γραπτός λόγος, μέσω της πληθώρας κηρυγμάτων, ομιλιών, εκδηλώσεων, συνεδρίων -τώρα και διαδικτυακών- και ποικιλίας εκδόσεων όμως είναι αμφιλεγόμενο κατά πόσο ο λόγος αυτός επιτελεί τον σκοπό του, ανταποκρίνεται στον λόγο του Ευαγγελίου, ώστε να είναι «ζων και ενεργής», «άλατι ηρτυμένος».
Μπορούμε να πούμε ότι επικρατούν δύο τάσεις θεολογικού λόγου, οι οποίες είναι ακραίες και εκφράζονται από αντίστοιχες ομάδες ανθρώπων. Στην μία άκρη βρίσκονται αυτοί που θέλουν η Εκκλησία να εκσυγχρονισθεί και να ταυτιστεί πλήρως με την σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, δηλαδή να «συσχηματισθή τω αιώνι τούτω». Στην άλλη άκρη βρίσκονται αυτοί που κινούνται με το γράμμα του Νόμου και όχι με το πνεύμα του. Αυτοί που έχουν «αυτοχειροτονηθεί» κριτές της οικουμένης, οι υπέρ Ορθόδοξοι, παραδοσιαρχικοί και όχι παραδοσιακοί, φανατικοί και όντως φονταμενταλιστές.
Σπάνιοι είναι αυτοί που αρθρώνουν σήμερα λόγο που δεν κινείται σε αυτά τα άκρα, αλλά αποτελεί την μεσότητα. Ο λόγος αυτός είναι λόγος νηφάλιος, που μπορεί να αντλήσει και από τις δύο αναφερθείσες ακραίες τάσεις τα καλά στοιχεία και τον προβληματισμό· είναι ο λόγος ο αυθεντικός, ο διακριτικός, ο θεραπευτικός, ο βιβλικός, ο Πατερικός, ο λόγος του Θεού. Ανάμεσα σε αυτούς τους σπάνιους βρίσκεται και ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος.
Εμείς εκτιμούμε πολύ την θεολογία και το βίωμα του αγίου Ναυπάκτου, που λίγοι αρχιερείς και θεολόγοι τα έχουν. Γι’ αυτό τον προσκαλέσαμε πολλές φορές να έλθει στην Μονή μας, για να μιλήσει σε συνάξεις της Αδελφότητάς μας για διάφορα πνευματικά και θεολογικά θέματα και τώρα βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να προβούμε στην έκδοση όλων αυτών των διαλέξεων-ομιλιών και συζητήσεων.
Το βιβλίο είναι εντυπωσιακό από πλευράς περιεχομένου, έχει πολύ ευρεία θεματολογία, καλύπτοντας όλα τα ζητήματα τα οποία απασχολούν έναν συνειδητό Χριστιανό που αγωνίζεται στην εσωτερική εν Χριστώ ζωή.
Αρχιμ. Εφραίμ Βατοπαιδινός
Ψυχωφελή Βατοπαιδινά 26
Η Αγία Ζώνη – αγιογραφία
Εικόνα χειροποίητη-αγιογραφία της “Αγίας Ζώνης”. Η εικόνα είναι ξυλόγλυπτη και ζωγραφισμένη με αυγοτέμπερα. Το στεφάνι είναι από φύλου χρυσού. Το ξύλο είναι οξιά.
Η εικόνα είναι διαθέσιμη κατόπιν παραγγελίας και εκτελείται περίπου σε διάρκεια 30 ημερών.
Η αγία Μαρία των Παρισίων – Μαρία Σκομπτσόβα – η ζωή της
“Ο δρόμος για τον Θεό περνάει μέσα από την αγάπη για τους ανθρώπους. Στην τελική κρίση δεν θα ερωτηθώ εάν εξετέλεσα με επιτυχία τις ασκητικές μου πρακτικές, ή πόσες γονυκλισίες έκανα. Αντίθετα, θα ερωτηθώ αν έδωσα τροφή στους πεινασμένους, αν έντυσα τους γυμνούς, αν επισκέφθηκα τους ασθενείς και τους φυλακισμένους. Μόνο αυτό θα ερωτηθώ. Για κάθε φτωχό, πεινασμένο και φυλακισμένο ο Σωτήρας μας λέει “Εγώ”. “Εγώ πεινούσα και διψούσα, Εγώ ήμουν άρρωστος και στη φυλακή”. Νομίζω ότι βάζει στην ίδια μοίρα τον εαυτό του και κάθε άνθρωπο που βρίσκεται σε ανάγκη… Πάντα το γνώριζα αυτό, αλλά είναι μόνο τώρα που με κάποιο τρόπο η αντίληψη αυτή με διαπέρασε. Είναι κάτι που με πλημμυρίζει με δέος”.
(Μητέρα Μαρία Σκομπτσόβα, η μετέπειτα Αγία Μαρία των Παρισίων)
Η αδικία που πληγώνει
Η αδικία που πληγώνει ανατρέχει στα επώδυνα βιώματα της παιδικής ηλικίας. Αναζητάει τους όρους και τις συνθήκες που την παράγουν στο οικογενειακό περιβάλλον. Καταγράφει τις προσδοκίες για την απάλειψή της, αλλά και τις επώδυνες ματαιώσεις στις συντροφικές σχέσεις. Επεξεργάζεται την εμφάνισή της στο εργασιακό περιβάλλον. Αναδεικνύει όμως την δυνατότητα να μην ταυτιστεί η μοίρα του ανθρώπου με τα τραύματά του, γιατί κάτι τέτοιο θα οριζόταν ως μοιραία παράδοση στην κατάθλιψη.
Η αδικία που πληγώνει είναι μία κίνηση απεγκλωβισμού από τις μονοδιάστατες κατανοήσεις των κλινικών διαγνώσεων. Είναι μία αισιόδοξη θέαση, απόρροια μακρόχρονης κλινικής εργασίας με ανθρώπους που με αγωνία εμπιστεύτηκαν τα μυστικά της ψυχής τους στον θεραπευτή και την ίδια στιγμή που τους κυριαρχούσε ο φόβος για την κλινική ματιά του, εκείνη ακριβώς τη θαυμαστή στιγμή προκαλούσαν την απεριόριστη εκτίμησή του.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 280
Έκδοση: 20η
Η αλήθεια για την καταστροφή των αρχαίων μνημείων
Το θέμα της σχέσης ανάμεσα στον Χριστιανισμό και τα μνημεία της αρχαιότητας, αλλά και γενικότερα της στάσης της Εκκλησίας απέναντι στον Ελληνισμό, έχει γίνει αντικείμενο μελέτης από αρκετούς αξιόλογους ιστορικούς και αρχαιολόγους. Το παρόν βιβλίο αντιμετωπίζει το θέμα με διαφοροποιημένο τρόπο, καθώς ο συγγραφέας επιχειρεί να ρίξει φως σε τομείς λιγότερο γνωστούς, όπως η εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής θρησκείας από την εποχή του Χαλκού ως τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, με την οποία συνδέεται άρρηκτα και η ζωή των μνημείων. Επιπλέον συνδέει το παρελθόν με το παρόν, καθώς η καταστροφή του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού συνεχίζεται ακόμη και στη σημερινή Ελλάδα, με άλλους τρόπους, αλλά με πολύ χειρότερα αποτελέσματα. Μια σύντομη μελέτη από τον Διόδωρο Ράμμο, που καταρρίπτει τα ψευδή επιχειρήματα των συκοφαντών της Ορθόδοξης Εκκλησίας, σε μια εποχή που πανταχόθεν επιχειρείται η ισοπέδωση της υπέροχης και άρρηκτης σχέσης Χριστιανισμού και Ελληνισμού.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 46
Α΄ έκδοση: 12/2016
Η αλήθεια που θα ήθελες ν΄ ακούσεις για καθημερινά θέματα
Στις 30 Νοεμβρίου του 1999 ο διευθυντής του τμήματος ίντερνετ της Εκκλησίας της Ελλάδος παρακάλεσε ένα συνεργάτη ένα συνεργάτη του να τον βοηθήσει στην διατύπωση απαντήσεων σε ερωτήσεις που υπέβαλαν στην Εκκλησία για ποικίλα θέματα διάφοροι χριστιανοί. Ο συνεργάτης απεδέχθη και μέχρι το 2002 που έληξε η επιστράτευσή του σε αυτή την απασχόληση συνέταξε εκατοντάδες απαντήσεις. Πρόσφατα τις βρήκε σε ένα συρτάρι του γραφείου του και αφού τις ερεύνησε διαπίστωσε ότι πολλές εξακολουθούν να έχουν και σήμερα ενδιαφέρον. Ξεχώρισε τις πιο ενδιαφέρουσες και σκέφτηκε ότι θα ήταν χρήσιμο να δημοσιευθούν προς εξυπηρέτηση των ενδιαφερομένων χριστιανών. (από τον πρόλογο)
Η Ανάληψη του Κυρίου
Γεγονός ιστορικό, αληθινό, γεμάτο νόημα, χάρη και ζωή ἡ Ανάληψη του Κυρίου. Στις ιστορικές συντεταγμένες και στο πνευματικό του νόημα ξεναγούν τα άρθρα του βιβλίου.
Αν πεις στον άνθρωπο της εποχής μας ότι η Ανάληψη του Χριστού έχει ένα πολύ προσωπικό μήνυμα γι΄ αυτόν, το λιγότερο, θα σε κοιτάξει με δυσπιστία. Στέκεται τόσο απρόσιτη η Ανάληψη πάνω στο θεολογικό της βάθρο και πως μπορεί να ανταποκριθεί στις ανησυχίες των καιρών μας; Κι όμως, πέρα από το θεολογικό της νόημα ή μάλλον μέσα απ΄ αυτό, εκπέμπει ένα πολύ επίκαιρο κοινωνικό και ανθρώπινο μήνυμα…
Η αναπνοή της ψυχής – Λόγοι περί προσευχής
Η προσευχή είναι η αναπνοή της ψυχής. Είναι η ζωή της ψυχής. Είναι η ζωή του κόσμου. Μέσα από τους υπέροχους λόγους περί προσευχής κορυφαίων ορθόδοξων συγγραφέων που περιέχει το βιβλίο αυτό, θα βοηθηθεί καθένας που θα εγκύψει σ̓ αυτούς, να αναθερμάνει μέσα του το πνεύμα της ζωντανής προσευχής, και να αναπέμψει ύμνους δοξολογίας και λόγους ικεσίας στον δωρεοδότη Θεό.
Η Ανάσταση των νεκρών
Η Ανάσταση του Χριστού και η ανάσταση των νεκρών, όπως είναι γνωστό, είναι τα δύο μεγάλα δόγματα πάνω στα οποία θεμελιώνεται ο Χριστιανισμός.
Εάν λείψουν αυτά, η χριστιανική διδασκαλία και η πίστη των Χριστιανών είναι κενή, είναι χωρίς νόημα, όπως μας βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος στην Α’ Προς Κορινθίους, 15, 13-14: “Ει δε ανάστασις νεκρών ουκ έστιν, ουδέ Χριστός εγήγερται· ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις υμών”.
Ομιλίες απομαγνητοφωνημένες
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 200
Α΄ Έκδοση: 05/2012
Η ανθρώπινη ζωή μεταξύ επιστήμης και ηθικής
Η επιστήμη της Βιοτεχνολογίας και Βιοϊατρικής θέτει καίρια ζητήματα ηθικής φύσεως που άπτονται της αξίας του ανθρωπίνου προσώπου. Στο παρόν επιστημονικό πόνημα χριστιανικής Βιοηθικής υπογραμμίζεται η αρχή της Ορθόδοξης Θεολογίας ότι η ζωή είναι κτήμα και δωρεά του Θεού, γι’ αυτό οι επιστήμονες θα πρέπει να την προσεγγίζουν με την οφειλόμενη σεμνότητα, σεβασμό και ευθύνη. Μία επικαιροποιημένη προσέγγιση ζητημάτων που απασχολούν τις σύγχρονες κοινωνίες, όπως οι διαφυλικές σχέσεις, η ταυτότητα των φύλων και τα δικαιώματα εμβρύων και παιδιών, υπό το πρίσμα της Ορθόδοξης ανθρωπολογίας. Ένα έργο που δίδει εύληπτες και εύλογες απαντήσεις στα ηθικά διλήμματα που προκύπτουν από την εφαρμογή των νέων αυτών επιστημονικών μεθόδων.
Η ανοικτή ιστορία και οι εχθροί της
Η άνοδος του Βελούδινου Ολοκληρωτισμού
Ποιές εγγενείς αδυναμίες και αντιφάσεις ταλανίζουν την μετα-Διαφωτιστική νεωτερικότητα; Ούτε η φιλοσοφία του υποκειμένου, ούτε η ψυχολογία του ασυνειδήτου, ούτε η Μαρξιστική ή φιλελεύθερη οικονομία, ούτε η κοινωνιολογία των θεσμών, μαζί και μια θεολογία που έχει χάσει το χάρισμα της προφητείας, μπόρεσαν να προβλέψουν αυτό που παραταύτα εγκαθιδρύεται, θριαμβευτικά σχεδόν και αδιερώτητα, ως μετα-ανθρώπινη εποχή, στον Ελληνο-δυτικό κόσμο. Δεν μπόρεσαν δηλαδή να προβλέψουν πως δεν υπάρχουν όροι και όρια στην ανθρώπινη αποσυνδεμένη από την φύση και τον Θεό αυτο-επέκταση. Πως το άνοιγμα στις τρομερές δυνατότητες μπορεί να είναι κλείσιμο. Πως ο σκληρότερος Ολοκληρωτισμός είναι βελούδινος…