Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας
Ο Άγιος των πτωχών και των πονεμένων (Όσιος Γεώργιος ο Καρσλίδης, 1901-1959)
Η ζωή του οσίου Γεωργίου επιβεβαιώνει την αλήθεια των σωστικών δογμάτων της ορθοδόξου πίστεώς μας. Μαρτυρεί την χάρη, την αγάπη, την φοβερά προστασία, την σωστική δύναμη της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία πλουσιοπάροχα προσφέρει την βοήθειά της στους φίλους του Υιού της. Προσφέρει στους πιστούς ακλόνητες αποδείξεις της δυνάμεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, ως αήττητου όπλου με το οποίο μπορούν να κατατροπώνουν τους ορατούς και αοράτους εχθρούς.
Η ζωή του οσίου Γεωργίου διδάσκει τους ευσεβείς χριστιανούς πως με την κάθαρση από τα πάθη φωτίζεται ο άνθρωπος και από δούλος γίνεται φίλος του Θεού, υιός κατά χάριν δια του Ιησού Χριστού, και αυξάνεται “εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού” (Εφεσ. 4,13), με την εργασία των θείων εντολών, την έμπονη εξάσκηση των αρετών και τον αγιασμό διά των αγίων Μυστηρίων μέσα στην Εκκλησία.
Με φωτογραφικό παράρτημα
Ο πάνσοφος όσιος Πορφύριος – Μαρτυρίες Τόμος Α΄
«Όταν μέσα σου ξεσηκώνεται πόλεμος με πολύ άσχημους λογισμοὺς καί μετά σέ πιάνει στεναχώρια ἤρεμα να μεταφέρεσαι νοερά κάτω ἀπὸ τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Νὰ γονατίζεις καὶ νὰ ἀγκαλιάζεις τὰ πόδια του λέγοντας τὴν εὐχή. Ἐὰν αἰσθανθεῖς νὰ σὲ πλησιάζει τὸ κακὸ πνεῦμα, προσπάθησε νὰ μὴν πιάσεις κουβέντα μαζί του. Πρὶν σὲ πιάσει, γύρισε τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά σου στον Χριστό. Όπως τὸ παιδάκι, ποὺ θὰ δεῖ ξαφνικά μπροστά του τὰ δόντια ἀπὸ ἕνα ἄγριο σκυλὶ καὶ ἀμέσως θὰ γυρίσει στὸν μπαμπά του καὶ θὰ πέσει στὴν ἀγκαλιά του γιὰ νὰ γλιτώσει. Καὶ ὅταν εἶσαι ἄρρωστος, κι ὅταν πονάει τὸ σῶμα σου, κι ὅταν ἔχεις στεναχώρια… τὸ ἴδιο νὰ κάνεις. Ὅσο μποροῦμε περισσότερο να προσευχόμαστε μὲ ἀγάπη. Νὰ λέμε μία-μία τις λέξεις: «Κύριε, Ἰησοῦ, Χριστέ, ἐλέησόν με…!», καὶ νὰ τὶς προσέχουμε. Όχι μηχανικὰ καὶ βιαστικά. Ἐὰν συγκεντρώνουμε τὸ νοῦ μας καὶ τὶς λέμε μὲ λατρεία, τότε προσευχόμαστε μὲ τὴν καρδιά μας.
Ἅγιος Πορφύριος
Ο πατήρ Παΐσιος μου είπε…
“… Όσο περισσότερο ζει κανείς την κοσμική ζωή, τόσο περισσότερο άγχος κερδίζει. Μόνο κοντά στο Χριστό κανείς ξεκουράζεται, γιατί ο άνθρωπος είναι πλασμένος για το Θεό! Εκεί είναι το φυσικό του, να βρίσκεται με το Θεό…”
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες:200
29η Έκδοση: 11/2016
Ο Πατριάρχης Φώτιος υμνεί τη Θεοτόκο
Εισαγωγή – Κριτική Έκδοση – Σχόλια
Στο βιβλίο αυτό εκδίδονται εννέα θεομητορικοί κανόνες και δύο στην αγία Τριάδα και τη Θεοτόκο που αποδίδονται στον πατριάρχη Φώτιο. Με τη νέα έκδοση το κείμενο τριών κανόνων παρουσιάζεται για πρώτη φορά, η χειρόγραφη παράδοση των υπόλοιπων κειμένων πλουτίζεται και μια σειρά έργων προσφέρεται με κείμενο πιο κοντά στη γραφίδα του συντάκτη τους. Επιπλέον αναδεικνύεται, πέραν της σιναϊτικής, και η αγιορειτικὴ παράδοση των υπό έκδοση κειμένων. Μέσω αυτής εξηγείται και η συμπερίληψη κάποιων από τους κανόνες στο Θεοτοκάριο του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη. Μία ακόμη ομάδα χειρογράφων έρχεται στο φως, «μακεδονική» θα λέγαμε, η οποία εκπροσωπείται από χειρόγραφα που βρίσκονταν στο παρελθόν στις Μονές Προδρόμου Σερρών και Εἰκοσιφοίνισσας Παγγαίου. Πολύ σημαντικό είναι ότι με τη μελέτη αυτή παρουσιάζεται και η παράδοση των κανόνων του Φωτίου από χειρόγραφα που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «της Ξάνθης», καθώς ανήκαν παλαιότερα στις μονές της Αρχαγγελιώτισσας και της Καλαμούς και σήμερα βρίσκονται στη Σόφια.
Ο πληγωμένος αετός. Γρηγόριος ο Θεολόγος
Το πρωί πέσανε οι πρώτες ακτίνες στο καλυβάκι του Γρηγορίου. Κουράστηκαν ζητώντας να τρυπώσουνε μέχρι μέσα. Το είχανε τάμα, να μπαίνουνε το πρωί νωρίς, ν’ ακουμπάνε απαλά στην ιερή κεφαλή του γέροντα, έτσι για να πάρουνε την ευλογία του. Το ‘χαν καλύτερο, να βλέπουνε το ιερό καλυβάκι από το να φωτίζουνε ανίερα παλάτια. Και σήμερα, μόλις είδανε το μικρό φεγγίτη, μπήκανε διακριτικά στο ιερό βήμα της προσευχής. Βρήκανε το γέροντα γονατιστό. Ακούμπαγε το κεφάλι σε οριζόντιο ξύλο, καρφωμένο σε κάθετο κοντόξυλο. Ο γέροντας τώρα δεν έκλαιγε γοερά. Τα δάκρυα μόνο κύλαγαν ήρεμα. Κύλαγαν απαλά και τα μάζευε ο Θεός, τα ‘βαζε προσεχτικά στη ζυγαριά. Μ’ αυτά μέτραγε τη χάρη του. Πολλά δάκρυα, πολλή χάρη. Και είχανε τόσο πολύ βάρος αυτά τα δάκρυα, που δεν πρόφταινε ο Θεός να δίνει χάρη. Έδινε, έδινε… λευτερωνόταν ο Γρηγόριος από το παράπονό του, γέμιζε μέσα του με παρουσία του Θεού… Μέχρι που ένιωσε στο πλευρό, στο κεφάλι, τη θωπεία της ακτίνας του ήλιου… κουνήθηκε να σηκωθεί, να βγει στην πορτούλα, να δει το Θεό στο πρόσωπο του ήλιου.
Να σηκωθεί… μία κουβέντα ήταν… Πως να σηκωθεί; Τ’ άρρωστα μέλη του είχανε ξυλιάσει σε κείνη τη στάση. Είδε κι έπαθε, προσπάθησε πολλή ώρα, κάποτε σύρθηκε στο κατώφλι να πει καλημέρα του ήλιου. Άπλωσε τα χέρια του να χαϊδέψει το αεράκι, έφερε γύρω τα μάτια να συνεννοηθεί με τα δέντρα, το χώμα… Κούνησε τα χείλη να πει δύο κουβέντες και στα μικρά πουλάκια.
…Ξημέρωσε αλλιώτικη, χαριτωμένη, εποχή για το Γρηγόριο. Ζούσε για να προσεύχεται, να κλαίει, ν’ αγαπάει, να περιαυγάζεται από το θείο φως, ν’ αναπαύεται στην αγκάλη της αγίας Τριάδας, να…
1οη έκδοση
Ο ποδηλάτης του Θεού – Γέρων Χατζηφλουρέντζος
Διένυσε χιλιόμετρα με το παλιό του ποδήλατο μέσα σε βροχές και άνεμο, μέσα στο λιοπύρι και την υγρασία. Περνούσε από ρουμάνια και διάσελα, ανέβαινε ανηφοριές, διέσχιζε πεδιάδες και μεγάλες πολιτείες καταπονημένος και ακατάβλητος, να προειδοποιήσει, να κηρύξει μετάνοια. Με την προφητική του διόραση έβλεπε τη σκοτεινή νεφέλη να έρχεται απειλητική και έτρεχε να προλάβει, μήπως θα μπορούσε να αποτραπεί το κακό. Έβλεπε τις βόρειες ακτές να μαυρίζουν από τα εχθρικά πλοία, τους Τούρκους να προχωρούν ακάθεκτοι σκορπίζοντας όλεθρο και φρίκη… κι ακόμα μακρύτερα, τα πέτρινα χρόνια της προσφυγιάς, της ευμάρειας και της κρίσης, μέχρι την ώρα της απελευθέρωσης της Κύπρου, ως και την επανάκτηση της Πόλης. Αυτός, ο αφανής κοσμοκαλόγερος της Αυγασίδας, το θρηνητικό πτηνό του Θεού, ο ολιγογράμματος κι όμως διδάχος, μια αγιασμένη μορφή της Κύπρου.
«Ζήτησα από έναν γνήσιο άνθρωπο του Θεού,
που αξιώθηκε να φθάσει σε υψηλά μέτρα αρετής,
να προσευχηθεί για τον Χατζηφλουρέντζο, για να λάβει
“πληροφορία” εκ Θεού για την κατάστασή του.
Και μου στέλνει το εξής μήνυμα:“Έκαμα προσευχή.
Μα, είναι πολύ ψηλά στον ουρανό αυτός ο άνθρωπος!
Και όσο πιο γνωστόν τον κάνετε, τόσο πιο γρήγορα
θα αρχίσει να θαυματουργεί.
Να πείτε στους ανθρώπους σας
να τον επικαλούνται στις προσευχές τους”».
Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος
Ο προορισμός του ανθρώπου
Ο σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να γνωρίσει ο Χριστιανός, αφ’ ενός μεν τις αλήθειες της ορθόδοξης πίστεώς μας και αφ’ ετέρου να μάθει τι είναι υποχρεωμένος να κάνει, για να καταρτισθεί, να αναδειχθεί δόκιμος, ευάρεστος και αγαπητός στον Θεό.
Γι’ αυτό περιέχει περιληπτικά όλα όσα είναι χρήσιμα και αναγκαία να γνωρίζει ο Χριστιανός για τον καταρτισμό, τη μόρφωση και την ηθική τελειοποίησή του.
Περιέχει Δογματική, διότι διατυπώνονται σ’ αυτό τα κυριότερα δόγματα της πίστεως. Εξηγείται δηλαδή από πού πηγάζει και πώς χορηγείται στον Χριστιανό η άφεση των αμαρτιών του, η σωτηρία και η αιώνια ζωή. Ποια δύναμη και χάρη του δίνεται με τα άγια Μυστήρια.
Περιλαμβάνει ακόμη και Απολογητική, διότι αναφέρονται οι σπουδαιότεροι λόγοι που αποδεικνύουν τη θεότητα του Χριστού.
Περιλαμβάνει και Ηθική, διότι αναφέρονται τι είναι γενικά η αρετή και τι η κακία και αμαρτία. Αναφέρονται οι νόμοι και οι εντολές, που πρέπει να τηρεί ο Χριστιανός, καθώς και οι αρετές που οφείλει να εφαρμόζει. Αναφέρεται το πώς μπορεί ο άνθρωπος να γνωρίσει την ηθική και πνευματική του κατάσταση, καθώς και τα μέσα, με τα οποία θα αποφεύγει την αμαρτία και θα εργάζεται την αρετή.
26η Έκδοση: 2015
Ο Στάρετς Σεραφείμ της Βύριτσα
Ο Στάρετς Σεραφείμ της Βύριτσα (1866-1949)
Όπου κι αν κρυφτείς ο Θεός θα σε βρει. Ξανά και ξανά θα χτυπάει η πόρτα της καρδιάς σου και συ κάποτε, δεν μπορεί, θα θελήσεις να του ανοίξεις. Ίσως τότε καταλάβεις πόσο άργησες , πόσο γρήγορα περνάει η ζωή. Μα πάλι δεν πειράζει, η θεία Χάρη αναπληρώνει τα ελλείποντα. Και κει, στη δύση του βίου, πιο ώριμος από ποτέ, καταλαβαίνεις πως ο χρόνος, ο τόσο λίγος για να προφτάσει ο άνθρωπος να πραγματοποιήσει όσα άπειρα ονειρεύεται από τα νεανικά του χρόνια, παίρνει κάτι από την άνεση της αιωνιότητας, χωράει πράξεις κι ενέργειες κι αγάπη που δεν χωρούν με τίποτα στο ανθρώπινό μας σύμπαν. Είναι τότε που αφέθηκες, τότε που έπαψες να λογαριάζεις και κόπο και χρόνο και ιστορικά συμβάντα, για χάρη του Θεού και των εν Χριστώ αδελφών σου. Είναι τότε που έρχεται ο Θεός να σταματήσει τα ρολόγια και να χωρέσει σ’ ένα εικοσιτετράωρο αμέτρητες ζωές ανθρώπων, που ζητούν θαλπωρή, στήριγμα κι ελπίδα…
Ο στάρετς Σεραφείμ έζησε με δυο «πόδια»: με το ένα βάδισε χρόνια πολλά, δεκαετίες, ως έμπορος γουναρικών, απλώνοντας τις δραστηριότητές του και έξω από τα ρωσικά σύνορα με το άλλο του «πόδι» πορεύθηκε το υπόλοιπο της ζωής του ως μοναχός και ιερέας δοσμένος ολοκληρωτικά σε Θεό και ανθρώπους, προικισμένος με το χάρισμα του πνευματικού οδηγού (στάρετς). Έζησε «δυο ζωές» και, τι σύμπτωση, σε δύο σημαδιακές για τη Ρωσία εποχές: στην τσαρική στις τελευταίες της αναλαμπές και στα σκληρά χρόνια που η πατρίδα του αναζητούσε νέους δρόμους μέσα από την Οκτωβριανή επανάσταση. Ο στάρετς Σεραφείμ συμπυκνώνει με το βίο του σύνολη την ανθρώπινη περιπέτεια: όλα όσα ο άνθρωπος καταστρέφει, όλα όσα ο άνθρωπος της πίστης ανορθώνει, όλα όσα ο Θεός από τις στάχτες ανασταίνει…
Έκδοση Ε΄
Ο Τεχνοπίθηκος και η αλήθεια
Ερμηνευτική της Θρησκείας στον καιρό της τεχνητής νοημοσύνης
Το βιβλίο αυτό δεν ενδιαφέρεται για κανενός είδους Απολογητική της Θρησκείας απέναντι στην σύγχρονη Επιστήμη ή την Τεχνολογία. Θεωρεί μάλιστα ότι ο καιρός για ένα τέτοιο εγχείρημα παρήλθε ανεπιστρεπτί. Από την άλλη ωστόσο θεωρεί τις παραπάνω, εκ των οποίων, εάν πιστέψουμε τον όψιμο Heidegger (στη διάλεξή του για την «τεχνική γλώσσα», του 1962) είναι η πρώτη που προέρχεται από την δεύτερη και όχι, όπως οι περισσότεροι πιστεύουν, το αντίθετο, ως προνομιακούς, γόνιμους και απαραίτητους συνομιλητές της Θρησκείας (στην οποία ο συγγραφέας συμπεριλαμβάνει, κατά την ρητή υπόδειξη του Αριστοτέλη, και την φιλοσοφική Μεταφυσική). Τούτο σημαίνει μια αμφίδρομη νοηματοδοτούσα σχέση: η (πάντοτε, ούτως ή άλλως) θεολογική μεταφυσική και γλώσσα, προμηθεύει προνομιακά την πνευματική εμπλαισίωση των επιστημονικοτεχνικών εγχειρημάτων και της γλώσσας τους, αφενός, και αφετέρου χειρίζεται εννοιολογικά τις ανακαλύψεις και εφαρμογές τους, προκειμένου να βαθύνει και να εκσυγχρονίσει τις ενοράσεις της. Εάν λοιπόν, όπως πολλοί παραδεχόμαστε, η διϋποκειμενικότητα υπήρξε η μεγαλύτερη ανακάλυψη του περασμένου αιώνα, τόσο για την Φιλοσοφία, όσο και για τις Επιστήμες του Ανθρώπου ταυτόχρονα, τότε το πλαίσιο παραγωγής και ανάπτυξης της διϋποκειμενικότητας δεν είναι ακριβώς η ανθρώπινη κοινότητα; Και είναι δυνατόν να νοηθεί ανθρώπινη κοινότητα, όπως έλεγε ήδη ο Ηρόδοτος, «ανίερος», χωρίς δηλαδή πείρα Θεού; Ούτε η επιστημονική, ούτε η φιλοσοφική, ούτε η καλλιτεχνική, ούτε καν η πολιτική ή εθνική κοινότητα φαίνεται ιστορικά πως αφορούν τόσο μαζικά την ανθρωπότητα, όσο η θρησκευτική κοινότητα – γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο πως η Ιουδαιοχριστιανική σκέψη συνέβαλε ιδιαζόντως στην μεγάλη αυτή ανακάλυψη της διϋποκειμενικότητας, από μέρους της Φιλοσοφίας και των παραπάνω επιστημών. Και είναι ακριβώς στον χώρο της ανθρώπινης διϋποκειμενικότητας που αυτή η Ερμηνευτική της Θρησκείας που εγκαινιάζεται με τον τόμο αυτόν, επιχειρεί να τοποθετήσει την επιστημονικο-τεχνική συνείδηση.
Ο Τίμιος Σταυρός
-Ποια είναι η σημασία και η θέση του Τίμιου Σταυρού στην Εκκλησία μας και στη ζωή κάθε Χριστιανού;
-Πώς θα φέρει και σ᾿ εμάς θαυμαστά αποτελέσματα;
-Πώς πρέπει να τιμούμε τον Τίμιο Σταυρό;
Σε αυτά και άλλα παρόμοια ερωτήματα έρχεται να απαντήσει το μικρό αυτό βιβλίο.
Ο τρελό-Γιάννης (τόμος Α΄)
Η δια Χριστόν σαλότητα αποτελούσε, ως γνωστόν, πάντοτε ένα από τα πιο όμορφα κεφάλαια στο πολυάριθμο Συναξάρι των Αγίων μας στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Ένα λίαν διδακτικό κεφάλαιο σωτηρίας, το οποίο έδειχνε στην ουσία πως η δικαιοσύνη και η κρίση του Θεού διαφέρει κατά πολύ απ’ αυτήν των ανθρώπων.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 136
Ο τρελό-Γιάννης (τόμος Β΄)
Είναι αλήθεια ότι ο αξιοζήλευτος θεολογικός λόγος του δια Χριστόν σαλού Ιωάννη δεικνύει την επιτακτική ανάγκη αναθεωρήσεως της εν Χριστώ κατηχήσεως και την επαναφορά της στις δοκιμασμένες οδούς των πρώτων αιώνων.
Ὁ λόγος του μας μεταφέρει σε εποχές που η σχέση ανθρώπου και Τριαδικού Θεού αποτελούσε το κυρίαρχο στοιχείο στην καθημερινότητα των Χριστιανών. Καθόριζε δε τη ζωή τους κατά τις προσταγές του Ευαγγελικού λόγου. Μετέστρεφε ριζικά την πορεία της κοινωνίας προσδίδοντας τη δυναμική εκείνη, που καθιστά το θαύμα απλή καθημερινότητα…
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 152
Ο φυγάς του Θεού, όσιος Σάββας ο δια Χριστόν σαλός
Όπου και αν βρεθείτε, σε όποια πολυσύχναστη πόλη, πάντοτε τα χείλη σας και οι καρδιές σας να διψούν για την ζωή που σας πρέπει. Πάντοτε να θυμάστε πως είστε κόκκοι άμμου που λαμπυρίζουν σπαρμένοι κάτω από το φως.
Πολύ μικροί για να πιστέψετε πως είστε βράχοι αλώβητοι και παντοδύναμοι. Πολύ μεγάλοι για να αφήνεστε στον πρώτο άνεμο….
Η ιστορία του Σάββα και η πορεία του στις εσχατιές μου ίσως να μην είχε τίποτα να σας πει, αν δεν έμοιαζε καταπληκτικά με την καθημερινή πορεία των δικών σας ψυχών…
Άνθρωποι και τόποι διηγούνται…
Φωτίζονται στην ανάμνηση μιας συνάντησης και καταθέτουν μέσα από τους αιώνες την εμπειρία τους από τον Όσιο Σάββα τον Βατοπαιδινό τον δια Χριστόν Σαλό.
Ένας ιδιαίτερο “φυγά του Θεού”, ξένο της λογικής του κόσμου μας, αλλά και τόσο οικείο, εξαιτίας του βαθύτερου πόθου μας να “φεύγουμε” προς τον τόπο που όντως η καρδία μας επιθυμεί.
Εξώφυλλο: Μαλακό πλαστικοποιημένο
Σελίδες: 96
Α΄ Έκδοση: 06/2018
Ο Χριστός είναι το Παν
Ο άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ο διορατικός, ο σεμνός, ο ταπεινός, ο απλός αγάπησε τον Χριστό και τον συνάνθρωπο με δυνατή, αποκλειστική αγάπη και έζησε βαθιά αυτό που έλεγε σε όλη του τη ζωή, ότι «ο Χριστός είναι το πάν». Με την φωτισμένη παρουσία του, τον θεόπνευστο, διορατικό λόγο του, την διάπυρη προσευχή και τις θαυματουργικές του ενέργειες, έκανε οικεία στους ανθρώπους που τον πλησίαζαν την χάρη της εν Χριστώ ζωής και μετέδιδε πίστη, χαρά, δύναμη, ελπίδα και νόημα ζωής. Η παρούσα έκδοση είναι ένα απάνθισμα λόγων που έχουν σταχυολογηθεί από το βιβλίο «Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος και Λόγοι». Στόχος της νέας έκδοσης είναι ο σωτήριος λόγος του αγίου Πορφυρίου να γίνει αχώριστος σύντροφος, οδηγός και εμψυχωτής για όποιον τον διαβάζει, σε κάθε στιγμή, τόπο και περίσταση.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 140
Α΄ Έκδοση: 03/2015
Ο Χριστός οδηγός μας
Άλλαξε ο κόσμος μα δεν άλλαξε η καρδία μου! Αυτόν τον κόσμο τώρα πια τον έχω μάθει. Βλέπεις, δεν είμαι όπως κάποτε παιδί, που ονειρευόμουν πως όλα του τα λάθη εγώ μπορούσα να τα διορθώσω και να τον φτιάξω απ΄ την αρχή.
Όμως αυτόν τον κόσμο τώρα πια τον έχω νιώσει, είναι γεμάτος απονιά και μοναξιά και περιμένεις μήπως κάποτε σου δώσει λίγη αγάπη και μια στάλα ανθρωπιά.Μα κάνεις λάθος, αδελφέ μου, ο κόσμος είναι ξένος, και δεν γεννιέται, όπως βλέπεις, με καρδιά κι αν δεν πιστέψεις, πάλι εσύ θα βγεις χαμένος, τέτοιες ελπίδες είναι μόνο για παιδιά.
Άλλαξε ο κόσμος, μα δεν άλλαξε η καρδία μου, εγώ θα μείνω ένα παιδί ρομαντικό κι όλο θα χτίζω έναν κόσμο στα όνειρα μου, ένα κόσμο γεμάτο από αγάπη και Χριστό και πάντα θα ελπίζει η ψυχή μου, ότι θα ‘ρθεις και Εσύ να τον ζήσουμε μαζί.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 280
Α΄ Έκδοση: 10/2018