Των θλιβομένων η Χαρά
Η Δέσποινα της Δοξολογίας και της Παράκλησης
Άπειρα βιβλία έχουν γραφεί, γράφονται και διαρκώς θα γράφονται για το πάνσεπτο πρόσωπο της Παναγίας· σαν να μην μπορεί να χορτάσει ο πιστός μ’ όλες τις υπάρχουσες αναφορές. Όχι γιατί πιστεύουμε ότι προσφέρουμε κάτι το ιδιαίτερο και ξεχωριστό το οποίο δεν έχει ήδη ειπωθεί, αλλά γιατί με τον τρόπο αυτόν σβήνουμε τη δίψα της ψυχής μας για Εκείνην, με επιλογή αυτήν τη φορά κειμένων από τα πιο γνωστά και αγαπητά της υμνολογίας· τούς Χαιρετισμούς και τις Παρακλήσεις, τη Μικρή και τη Μεγάλη. Τίτλος: «Τῶν θλιβομένων ἡ Χαρά», και υπότιτλος: «Ἡ Δέσποινα τῆς Δοξολογίας καί τῆς Παράκλησης».
Των ορατών και των αοράτων
Ένα βιβλίο πού ρίχνει γέφυρα ανάμεσα στον αναγνώστη και τον κόσμο των αοράτων. Τον κόσμο των αγαπημένων που “έφυγαν”, τον κόσμο των αγγέλων, τον κόσμο των αγίων.
Ένα βιβλίο βεβαιότητας πως δεν είμαστε μόνοι και πως αόρατες παρουσίες μάς συντροφεύουν και μας παρηγορούν. Η ζωή δεν τελειώνει ποτέ και η συνέχειά της, μετά το τέλος, έχει τις ρίζες της σ᾽ αυτή τη ζωή. Η ζωή είναι μία.
Ένα βιβλίο ελπίδας για την αγάπη που δεν τελειώνει…
Ένα βιβλίο χαράς για το νικημένο θάνατο…
Πρόλογος: Μάρω Βαμβουνάκη
Υπακοή και ελευθερία
Αναζητώντας τη σύνδεση των δύο εννοιών στην πνευματική ζωή.
–Μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία όταν υπάρχει μονόδρομος;
–Η βίωση της ελευθερίας είναι άσπρο η μαύρο;
–Δεν κατανοώ το Ευαγγέλιο ως «τέλειο νόμο της ελευθερίας». Υφίσταται ελευθερία με νόμο;
–Όταν (…) συνεχώς αναπαύομαι περισσότερο στις δικές μου απαντήσεις (…) πρέπει να υπακούσω στη δική μου σκέψη – θέληση η στον πνευματικό και
γιατί;
Υπακοή και ελευθερία: δύο έννοιες που αλληλοαποκλείονται στην κοινή ανθρώπινη λογική, στην ορθόδοξη όμως πνευματικότητα προϋποθέτουν η μία την άλλη, συγκροτούν παράδοξη αδιαίρετη σύνθεση και συνιστούν την πεμπτουσία της πνευματικής ζωής…
Στις σελίδες αυτού του βιβλίου ο αναγνώστης θα βρει συγκεντρωμένο και συστηματοποιημένο υλικό σχετικά με το θέμα, απόσταγμα της θεολογικής κατάρτισης των κ. Αποστόλου Νικολαΐδη και Δημητρίου Τσελεγγίδη, Καθηγητών της Θεολογικής Σχολής ΕΚΠΑ και ΑΠΘ αντίστοιχα, και της μακράς ποιμαντικής εμπειρίας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, αλλά και απαντήσεις σε σχετικές βασικές νεανικές απορίες και προβληματισμούς.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 160
Α΄ Έκδοση: 06/2017
Υπάρχεις; Αληθινά και Θαυμαστά
Δεκαεπτά αληθινά και θαυμαστά περιστατικά. Ένα ελάχιστο δείγμα από τις αναρίθμητες επισκέψεις του Θεού στη ζωή μας, από την αθέατη και μυστική ιστορία του κόσμου, που εκτυλίσσεται στα βάθη των ανθρώπινων καρδιών. Εκεί όπου ο Ουρανός συναντά και μεταμορφώνει τη γη χαρίζοντας συνάμα βέβαιη την πρόγευσης της μακαριότητας της Βασιλείας των Ουρανών.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 104
Β΄ Έκδοση: 02/2019
Υπό την σκιάν της Θείας Χάριτος και την Σκέπην της Θεομήτορος
Στιγμές από τον βίο και την πολιτεία του στη Σοβιετική Ένωση
«Με απασχολούσε ο λόγος τoυ πατέρα μου, δηλαδή, τι να κάνω και πως να μπορέσω να ελέγξω τη σταθερότητα της πίστης μέσα στην καρδιά μου, τη νεανική καρδιά ενός ανώριμου παιδιού. Ήμουν ακόμα 17 χρονών· δεν ήξερα πως να σκεφτώ και τι να αποφασίσω. Από τη φύση μου ήμουν ζωηρός, χαρούμενος και εντυπωσιαζόμουν εύκολα. Από τις πρώτες ήμερες σα σχολικά θρανία με επέλεξαν στην εκκλησιαστική χορωδία όπου έπαιζα φλάουτο. Η μουσική με συνέπαιρνε και περισσότερο μου άρεσαν τα ψαλτοτράγουδα, όπως επίσης και τα χαρούμενα κοσμικά τραγούδια, τα σεμνά, όμως, όχι τα αισχρά. Χαιρόμουν να διασκεδάζω ατελείωτα και να ψυχαγωγούμαι σεμνά.»
▶ Ποιος ήταν ο, ελληνικής καταγωγής, Αρχιεπίσκοπος Νικόλαος;
▶ Πως βρέθηκαν στην Ουκρανία οι πρόγονοί του;
▶ Τί προσέφερε στη νέα πατρίδα της οικογένειάς του;
▶ Πως διέσωσε τα πιστεύω του;
▶ Πως στήριξε το ποίμνιό του σε δύσκολους και σκοτεινούς χρόνους;
▶ Ποιο αποτύπωμα άφησε η πίστη στη ζωή του;
Τις απαντήσεις μας τις δίνει ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Νικόλαος με το Ημερολόγιό του.
Φάγαμε ήττα
Κείμενα για τον αυτοεγκλωβισμό της Εκκλησίας
Η εικόνα που σήμερα διαμορφώνεται στη δημόσια πλατεία για την Εκκλησία δεν είναι η καλύτερη δυνατή. Μια εικόνα, για την οποία δεν ευθύνονται πάντα οι εκτός των τειχών· αυτοί που συχνά και με απίστευτη ευκολία ονομάζονται «εχθροί» της Εκκλησίας. Αυτό, βέβαια, δεν αφαιρεί τις ευθύνες από τους πονηρούς της ιστορίας, οι οποίοι παραμονεύουν πάντα την Εκκλησία. Ξέρουμε, όμως, πως τα κάστρα πέφτουν από μέσα, από τους αλλοτριωμένους φρουρούς τους, από τους υπερασπιστές μιας τσαλακωμένης ή και ανύπαρκτης ιδεολογίας, τους μαχητές μιας χυδαίας ιδιοτέλειας, που μάχεται μετά μανίας την προφητεία. Εκείνη δηλαδή τη φλόγα η οποία με οδηγό την κριτική της διάθεση δεν διστάζει να κάψει βεβαιότητες και ασφάλειες που οδηγούν σε καθεστωτική νοοτροπία και στάση.
Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών – τόμος Α΄
Οι “Φιλοκαλικοί” πατέρες, τους οποίους ανθολόγησε ο μέγας άγιος των νεώτερων χρόνων, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ασχολούνται λιγότερο με θέματα πίστεως και περισσότερο και κυρίως με θέματα πνευματικής “θεωρίας”, ασκητικά, ησυχαστικά, νηπτικά. Και απευθύνονται μεν κυρίως τα θέματα αυτά στους μοναχούς, αφορούν όμως και κάθε πιστό, που θέλει να μορφώσει μέσα του τον Χριστό και να φτάσει στην τελειότητα, “εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού” (Εφεσ. 4,13).
Μετάφραση: Αντώνιος Γ. Γαλίτης
Εισαγωγή-Σχόλια: Θεόκλητος μοναχός Διονυσιάτης
Φιλολογική επιμέλεια: Ιγνάτιος Σακαλής
Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών – τόμος Β΄
Οι “Φιλοκαλικοί” πατέρες, τους οποίους ανθολόγησε ο μέγας άγιος των νεώτερων χρόνων, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ασχολούνται λιγότερο με θέματα πίστεως και περισσότερο και κυρίως με θέματα πνευματικής “θεωρίας”, ασκητικά, ησυχαστικά, νηπτικά. Και απευθύνονται μεν κυρίως τα θέματα αυτά στους μοναχούς, αφορούν όμως και κάθε πιστό, που θέλει να μορφώσει μέσα του τον Χριστό και να φτάσει στην τελειότητα, “εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού” (Εφεσ. 4,13).
Μετάφραση: Αντώνιος Γ. Γαλίτης
Εισαγωγή-Σχόλια: Θεόκλητος μοναχός Διονυσιάτης
Φιλολογική επιμέλεια: Ιγνάτιος Σακαλής
Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών – τόμος Γ΄
Σπουδαιότατα τα σαράντα κεφάλαια του οσίου πατέρα μας Φιλοθέου. Οι ανθολόγοι της Φιλοκαλίας τα είδαν “γεμάτα πνευματική σοφία” και σαν “γνώμονα νήψεως και καθαρότητος της καρδίας”. Και πράγματι, κάθε κεφάλαιο και ένα πνευματικό μαργαριτάρι.
Γνήσιο τέκνο του Όρους Σινά, με τα 40 κεφάλαια συμπυκνώνει όλη την ησυχαστική και πνευματική σιναϊτική παράδοση, όλες τις πατερικές μοναστικές εμπειρίες, όπως τις εκθέτει στην ουρανοδρόμο Κλίμακά του ο μεγάλος δάσκαλος του μοναχισμού, κοινοβιακού και ησυχαστικού, άγιος Ιωάννης. Όπως όλοι οι ησυχαστές, δίνει έμφαση στην εσωτερική εργασία με την αδιάλειπτη νοερά επίκληση του ονόματος του Κυρίου Ιησού, στις πνευματικές θεωρίες και στο χαροποιό πένθος, δηλαδή τη μνήμη του θανάτου. Το 6ο κεφάλαιο είναι ασυγκρίτου πνευματικού κάλλους, όταν ο Όσιος περιγράφει την ομορφιά της μνήμης του θανάτου, την αγάπη του να κρατήσει τη μνήμη αυτή κοντά του, αυτή τη “θυγατέρα του Αδάμ”, να την κάνει σύζυγό του, να κοιμάται μαζί της και να συνομιλεί πάντοτε για τα μετά τον θάνατο. Αλλά, με στεναγμό ομολογεί, ότι δεν τον άφησε να ικανοποιήσει το θείο πόθο του η σκοτεινή του διαβόλου θυγατέρα, η λήθη.
Ο όσιος Φιλόθεος, σαν τους προ αυτού πνευματικούς πατέρες, ακολουθεί τις ασκητικές μεθόδους των, τη σιωπή και την περιεκτική εγκράτεια, τη μελέτη των παθών του Κυρίου, την ταπείνωση και τα δάκρυα σαν μέσα καθάρσεως της ψυχής. Κυρίως θεωρεί την ταπείνωση σαν θεϊκή αρετή, αφού αυτή ντύθηκε σε όλο το βίο Του ο Κύριος Ιησούς, υπογραμμίζοντας την αθλιότητα της υπερηφανείας, από την οποία έπεσαν οι άγγελοι και ο Αδάμ.
Μετάφραση: Αντώνιος Γ. Γαλίτης
Εισαγωγή-Σχόλια: Θεόκλητος μοναχός Διονυσιάτης
Φιλολογική επιμέλεια: Ιγνάτιος Σακαλής
Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών – τόμος Δ΄
Ο αγιότατος πατέρας μας Συμεών, ο οποίος για το θεόσδοτο χάρισμα της θεολογίας που έλαβε, επονομάστηκε Νέος Θεολόγος, έζησε στα χρόνια του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου, γύρω στο 1000 μ.Χ. Υπήρξε μαθητής του Συμεών που επονομαζόταν Ευλαβής, από τον οποίο γυμνάστηκε στους ασκητικούς αγώνες. Και έφτασε σε τόσο ύψος αρετής και απάθειας, και αξιώθηκε να λάβει τόσο πλούσια τη θεία χάρη, ώστε είναι σχεδόν αδύνατο να γράψει κανείς τα σχετικά με αυτόν, όπως εξιστορεί διεξοδικότατα η μακροσκελής βιογραφία του. γιατί αφού δέχθηκε μέσα του όλη, μπορούμε να πούμε, τη δύναμη του Παρακλήτου και έγινε δοχείο των ελλάμψεών Του, αναδείχθηκε πηγή θεολογίας, κατάλυμα θείου φωτισμού, τερπνότατο κατοικητήριο ανέκφραστων μυστηρίων, και γενικά, οίκος πνευματικής σοφίας και θείας γνώσεως. Από αυτήν φωτιζόμενος, συνέθεσε κάθε λογής συγγράμματα, έμμετρα και πεζά, σε μεγάλο αριθμό και γεμάτα πάρα πολύ μεγάλη ωφέλεια.
Από τα έργα που διαλέξαμε και συμπεριλάβαμε μόνο αυτά που ακολουθούν, και αυτά που είναι στο τέλος της Φιλοκαλίας, μεταφρασμένα για την ωφέλεια των πολλών. Γιατί απ’ αυτά ξεχύνεται πολλή και άφθονη ωφέλεια στους αναγνώστες.
Μετάφραση: Αντώνιος Γ. Γαλίτης
Εισαγωγή-Σχόλια: Θεόκλητος μοναχός Διονυσιάτης
Φιλολογική επιμέλεια: Ιγνάτιος Σακαλής
Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών – τόμος Ε΄
Πέραν των βιογραφικών στοιχείων, που μας δίδουν οι ανθολόγοι της Φιλοκαλίας, περί των μακαρίων Ξανθοπούλων, που ήσαν τόσο αγαπημένοι σαν μια ψυχή “εν δυσί σώμασι”- τους οποίους ο άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης ονομάζει “θεηγόρους, θεοφόρους, χριστοφόρους και ενθέους” -, δεν γνωρίζουμε αρκετά από τον υπερφυσικό βίο τους. Αλλά το ύψος της αγιότητός των γίνεται αισθητό μέσα από τα θεία λόγια τους, φορτισμένα ερωτικώς από τις ενέργειες του Αγίου Πνεύματος. Ακριβώς γι’ αυτό δεν γνωρίζουμε ποιός υπερείχε του άλλου, αφού τα εκατό Κεφάλαια παραδίδονται ως κοινοί καρποί, όπου γίνεται πνευματικώς αισθητό το “αλλόμενον ύδωρ” στις αγιασμένες καρδιές τους.
Μετάφραση: Αντώνιος Γ. Γαλίτης
Εισαγωγή-Σχόλια: Θεόκλητος μοναχός Διονυσιάτης
Φιλολογική επιμέλεια: Ιγνάτιος Σακαλής
Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών Επιτομή
Ὅταν ὁ νοῦς ἀρχίζει νὰ κατανοεῖ τὰ νοητὰ ἀγαθὰ ποὺ κρύπτονται στὰ φαινόμενα, κοινωνεῖ κατόπιν τὴν ἁπλότητα καὶ τὴν ἀκαταληψία ποὺ Σὲ περιβάλλουν, Λυτρωτά… Δὲν θέλγεται τόσο ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ μπόρεσε νὰ μάθει γιὰ Σένα, ἀλλὰ φλογίζεται ἀπὸ ἐκεῖνο τοῦ διαφεύγει. Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ γνώση Σου εἶναι ἀνέφικτη, τὸν ὁδηγεῖ σὲ ὑπερβολικὸ θαυμασμό. Μολονότι λοιπὸν εἶναι ἀδύνατο νὰ φθάσει ὁ νοῦς στὸ τέλος αὐτῶν τῶν θείων δωρεῶν, καθὼς εἶναι ἄπειρες, ὡστόσο μπορεῖ νὰ Σὲ πλησιάσει, ἐφ᾿ ὅσον προηγουμένως καθαρθεῖ, καὶ μὲ τὴν ἐνατένιση τοῦ κάλλους Σου νὰ ἀνέρχεται σὲ φωτεινότερες καὶ διαυγέστερες θεωρίες τῶν γύρω Σου νοητῶν, ὥστε νὰ τελειοποιεῖται πρεπόντως. Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν καὶ Σὺ πυρπολεῖς μὲ ἐρωτικὰ βέλη τὸν νοῦ, ποὺ σὲ προσμένει μὲ λαχτάρα, καὶ τὸν λαμπρύνεις ὅλο καὶ περισσότερο, εἰσάγοντάς τον σὲ ἄδυτα θεάματα καὶ μυστικὰ ὑπερουράνια ἀγαθά. (Κάλλιστος Καταφυγιώτης)
Ο π. Χρυσόστομος Τύμπας επιλέγει και μεταφράζει στην νεοελληνική κείμενα από την ανεκτίμητη πνευματική συλλογή της Φιλοκαλίας έχοντας ο ίδιος μαθητεύσει επί μακρόν στην μοναστική πολιτεία του Αγίου Όρους.
Φιλοκαλικό Ταμείο – Τόμος Α΄
Φιλοκαλικό Ταμείο με βάση τις εκδόσεις “Περιβόλι της Παναγίας” (Μετάφραση των Φιλοκαλικών κειμένων).
Επιμέλεια: Βενεδίκτου Ιερομονάχου, Αγιορείτου & Βασιλείου Ισιδ. Λαμπρινού
Αντί Προλόγου
“… Γνωρίζοντας την μεγάλη αξία και ωφελιμότητα των κειμένων της Φιλοκαλίας των Ιερών Νηπτικών, παραδίνουμε στο φιλόχριστο κοινό τον Α΄ Τόμο του “Φιλοκαλικού Ταμείου”, τον οποίον επιμελήθηκε αρχικά μετά πολλού κόπου ο από πεντηκονταεντίας φίλτατος εν Χριστώ αδελφός, Βασίλειος Λαμπρινός. Ο κόπος ουκ ολίγος και ο χρόνος όχι μικρός. Ο υποφαινόμενος επιμελήθηκε την τελειοποίηση των κειμένων, τις διορθώσεις του πολυτονικού κειμένου, και ό,τι άλλο έπρεπε για την αρτιώτερη έκδοση και εμφάνιση. …” (Βενέδικτος Ιερομόναχος)
Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι
Φέτος (2021) γιορτάζονται τα 200 χρόνια από την γέννηση και 140 από την κοίμηση του μεγάλου Ρώσου λογοτέχνη Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι…
…Τιμώντας την μνήμη του Ντοστογιέφσκι με την έκδοση αυτή, επιδιώκουμε να προσφέρουμε στον αναγνώστη μια προσέγγιση στη μορφή και το έργο του, που ήταν και μία μαρτυρία της πίστης του στο πρόσωπο του Χριστού.
Μέσα στα 60 χρόνια της πολυκύμαντης ζωής του ο Ντοστογιέφσκι μας έδωσε ένα τεράστιο έργο, που ξεπέρασε τα όρια της πατρίδας του, αλλά και το χρόνο. Γιατί είναι επίκαιρος και σήμερα. Υπήρξε μάλιστα, όπως θα δούμε, ο προφήτης της εποχής μας.
Σειρά: Πίστη και Λογική Α΄
Φταίει ο Θεός;
Λόγος εις το “ότι ουκ έστιν αίτιος των κακών ο Θεός”
Δεν υπάρχει εποχή που να μην πλήττονται οι άνθρωποι από μεγάλα δεινά, όπως είναι οι σεισμοί, τα ναυάγια, οι ασθένειες, οι πόλεμοι, η πείνα, η ξηρασία, οι επιδημίες, οι θάνατοι. Κάθε δε φορά που παρουσιάζονται τέτοια φαινόμενα, ανακύπτει το ερώτημα με τις ποικίλες διατυπώσεις του: Ποιος φταίει και επέρχονται τέτοια γεγονότα; Γιατί να πονάμε τόσο πολύ και τόσο πολλοί; Που είναι ο Θεός; Μήπως για όλα αυτά τα κακά είναι αίτιος ο Θεός;
Ένας επίκαιρος λόγος του Μεγάλου Βασιλείου, ο οποίος ενισχύει την εμπιστοσύνη μας στην
πρόνοια του Θεού.