Τι να ‘ναι προσευχή
ΠΡΟΣEYXH: κάτι πιο κοντινό, πιο χειροπιαστό από παρακάλια, αγωνία ή βιαστικές ευχαριστίες.
Ίσως να ναι στάση ζωής γεμάτη ευγένεια, λεπτότητα. Ένα βλέμμα με κατανόηση και νοιάξιμο.
Η γιαγιά που, με περισσή χαρά, ετοιμάζει λουκουμάδες για τα εγγόνια, με την παλιά συνταγή της μάνας της…
Η ήσυχη ώρα που αγναντεύεις το πέλαγος.
Όταν χάνεσαι μες στη μορφή και το άρωμα τού λουλουδιού και μπαίνεις στο θαύμα με το κελάηδημα του αηδονιού.
Η μικρή στιγμή που αναγνωρίζεις πως τα πάντα “ορατά και αόρατα” συνδέονται μεταξύ τους.
Σαν μέσα από κανάτα την πίνεις και ξεδιψάς. Γλυκιά, θεραπευτική φτερώνει την ψυχή.
Και παραμένει δροσερή, τρυφερή, αθώα κι απαλή ανάσα μικρού παιδιού.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 118
Β΄ έκδοση: 2015
Τι να κάνω; Όλο γκρινιάζει!
Ρώτησα τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη…
Ο Άγιος Πορφύριος έχει κάτι να μας πει… Συζητάμε μαζί του και βρίσκουμε λύση!
Γκρίνια για τα πάντα! Ακατάπαυστη, διαρκής, ανεξάντλητη… Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Γκρινιάζει ο σύζυγος, η σύζυγος, το παιδί… Φταίει ο καιρός, το φαγητό… Φταίνε οι συνθήκες εργασίας, τα πεθερικά… Μας φταίνε όλοι, όλα! Η γκρίνια μάς φορτίζει ψυχικά, μας αποδιοργανώνει! Μπορεί να διαλύσει γάμους, να απομακρύνει φίλους, συγγενείς, συνεργάτες… Τι κάνουμε;
Σειρά: Ρώτησα… 1ο τεύχος
Τι ξέρεις εσύ για τις εικόνες;
Αισθητική – ιστορική – θεολογική προσέγγιση υπό την μορφή ερωταποκρίσεων.
Είπαν ότι «η ορθόδοξη εικονογραφία είναι ένας μυστικός θεολογικός τρόπος προσεγγίσεως της αλήθειας της Εκκλησίας, ένας αυθεντικός εικονισμός του θαύματος που εξακολουθεί να παραμένει μυστήριο· της κενώσεως του Θεού και της θεώσεως του ανθρώπου». Οι πιο πολλοί άνθρωποι όμως, όταν ατενίζουν τις ορθόδοξες εικόνες που είναι ιστορημένες με τη Βυζαντινή τεχνοτροπία, δεν καταλαβαίνουν τα μηνύματά τους και αισθάνονται κατά κάποιο τρόπο αποκομμένοι απ’ αυτές. Έχουν δε αυτά τα βιώματα διότι δεν γνωρίζουν τη “σημαντική” τους, την ιστορία τους, τη θεία τέχνη τους. Δεν έχουν μάθει, θα λέγαμε, να τις “διαβάζουν”, αφού για να αναγνώσεις μια εικόνα πρέπει να γνωρίζεις μια ιδιαίτερη γλώσσα, την εικονολογική γλώσσα. Πρόκειται για ένα “γλωσσικό κώδικα” ιδιότυπο, που για να τον αποκωδικοποιήσεις, χρειάζεται να μάθεις τα σύμβολά του, τα μυστικά κλειδιά του. Για να αναγνώσεις την εικαστική γλώσσα της εικόνας χρειάζεται να ξέρεις τι σημαίνουν τα χρώματα, και τα σχήματά της. Τί σημαίνουν οι αλλοιώσεις και οι αισθητικές υπερβολές της, η “παράλογη” προοπτική της, ο κεντρομόλος φωτισμός της. Πρέπει δηλαδή να μάθεις να “διαβάζεις” την παράδοξή της γλώσσα που είναι θεολογική γλώσσα και εφάμιλλη με την αγία Γραφή. Γιατί η εικονουργία είναι θεολογία, αφού εικονουργώ σημαίνει θεολογώ δια ποικίλων χρωμάτων τα άρρητα μυστήρια της θείας Οικονομίας”.
Οι εικόνες λοιπόν ομιλούν μια γλώσσα “καινή”, την τελειότερη γλώσσα, που είναι η γλώσσα των Ευαγγελίων και της λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας.
Αυτή τη γλώσσα είναι ανάγκη να τη μάθουμε όλοι, για να μπορούμε να εισέλθουμε στην εξωκοσμική περιοχή του Πνεύματος, στο χώρο της Αγιότητας, της Υπερλάμπουσας Δόξας, στο μεταμορφωμένο κόσμο του Θεού που μας οδηγεί η εικόνα. Και με τη Χάρη και τη συνέργεια του Θεού να γίνουμε “θεομύητοι”, να διαβούμε, να περάσουμε προς το αόρατο πρωτότυπο, μεταμορφωμένοι πλέον και εμείς, ενδεδειμένοι την αγιότητα, “πάσχοντες τα θεία”.
Σειρά: “Δομικά της πίστης”
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 208
Β΄ έκδοση: 2006
Τι σημαίνει να πιστεύεις σήμερα
Να πιστεύεις σημαίνει να νοηματοδοτείς κάθε πτυχή της ζωής υπό το πρίσμα της χριστιανικής πίστης: να κοινωνείς την αγάπη του Θεού και να μεριμνάς για τον συνάνθρωπο· να θεωρείς τη συζυγία ως ψυχοσωματική μέθεξη και την τέχνη ως δημιουργική ανάταση· να εκλαμβάνεις την πολιτική ως τέχνη συνένωσης των ανθρώπων και την οικονομία ως προσφορά του ενός προς τον άλλο.
Να πιστεύεις σήμερα σημαίνει να αντιστέκεσαι στον ατομικισμό και τη μαζοποίηση, να απορρίπτεις την ιδιωτική ευδαιμονία και την αδιαφορία για τον άλλο, να συγκρούεσαι με ό, τι εξαθλιώνει τον άνθρωπο και ευτελίζει την κοινωνία.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 110
Α΄ Έκδοση: 06/2018
Το 1821 σήμερα. Τα μηνύματα που στέλνει το 1821 για τα σύγχρονα εθνικά θέματα
Τα μηνύματα που στέλνει το 1821 για τα σύγχρονα εθνικά θέματα
Γιατί είναι ανάγκη να μελετήσουμε την Τουρκοκρατία και το 1821; Τι μπορεί να σημαίνει για τους νέους μας σήμερα η Ελληνική Επανάσταση;
• Το 1821 μας ενδιαφέρει για να διδαχθούμε από το αντιστασιακό χαρακτήρα του Έλληνα και από τις δυνάμεις που τον κράτησαν όρθιο υπό συνθήκες δουλείας: Την Ορθόδοξη Πίστη και την πεποίθηση της συνέχειας του Ελληνικού Έθνους.
• Τα μηνύματα του 1821 αφορούν και την αντιμετώπιση των συγχρόνων εθνικών θεμάτων. Να μην βασιζόμαστε στους ξένους, αλλά να βασιζόμαστε κυρίως στις δικές μας δυνάμεις. Αν δεν αποδείξεις ότι έχεις θέληση για νίκη, κανείς ξένος δεν σε υπολογίζει.
• Για να αποφύγουμε τα λάθη του παρελθόντος, όπως είναι η διχόνοια.
• Για να θυμόμαστε και να τιμούμε αυτούς που έδωσαν μάχες ειρηνικές και πολεμικές, για να διαφυλάξουν την εθνική ταυτότητα, για να διαδώσουν την ελληνορθόδοξη παιδεία, για να φέρουν την ελευθερία.
• Για να μην απελπιζόμαστε στα δύσκολα. Να αντλούμε ελπίδα και αισιοδοξία από τα ιδανικά και από τη μαχητικότητα των προγόνων μας.
Το Mεγάλο Mυαλό: π. Ανανίας Κουστένης
Ένα χειμαρώδες βιβλίο για έναν χειμαρώδη και πολυαγαπημένο, σύγχρονο πνευματικό πατέρα.
Το βιβλίο περιλαμβάνει στο πρώτο μέρος του μια περιγραφή βίου, περιστατικών και μαρτυριών για τον «Ασκητή των Εξαρχείων», με έγκυρα και πολύτιμα στοιχεία συναθροισμένα από όσα έζησαν κοντά του είτε ο ίδιος ο συγγραφέας, είτε άλλα πνευματικά τέκνα του μακαριστού πατρός Ανανία, είτε ο αρχιμανδρίτης πατήρ Σιλουανός Ιωάννου, υποτακτικός του επί τριάντα έτη.
Στο δεύτερο μέρος συλλέγεται ένα απάνθισμα 350 λόγων του μελίρρυτου «ποταμού με μισάνοιχτα μάτια», πατρός Ανανία Κουστένη.
Στο τέλος του βιβλίου επισυνάπτεται κι ένα έγχρωμο παράρτημα φωτογραφιών του πατρός.
Το άγγιγμα του Αρχάγγελου
Υπάρχουν όμως κάποιες στιγμές που το μυστήριο φωτίζεται. Είναι οι στιγμές που συναντιούνται και σμίγουν οι διαδρομές των ανθρώπων.
Το φως για λίγο φανερώνει τα πρόσωπα και το μυστήριο ξεδιψά της ψυχής τα ανοίγματα. Και τότε σβήνονται όλες οι απορίες και τα ερωτηματικά.
Κι έστω για λίγο ανοίγει η θύρα του παραδείσου και η ζωή γίνεται αληθινή γιορτή.
“Το άγγιγμα του Αρχαγγέλου”, μας ανοίγει για μια στιγμή αυτή την θύρα και μας κάνει όλους μύστες της αθανασίας.
Β΄ έκδοση: 03/2018
Το Άγιο Δωδεκαήμερο
Η Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος με την παρούσα έκδοση θέλει να προσφέρει στον Ορθόδοξο λαό μια μικρή συμπαράσταση στην προσπάθειά του για βαθύτερη κατανόηση, στοχασμό και “λογική λατρεία” της εορτής των Χριστουγέννων, αλλά και των άλλων μεγάλων εορτών του αγίου Δωδεκαημέρου.
Περιέχονται οι ιερές ακολουθίες από την Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως έως την εορτή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και η εορτή της Υπαπαντής του Χριστού.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 400
Δ΄ Έκδοση: 11/2018
Το Άγιο Όρος
Ένα μοναδικό βιβλίο για το ιερό βουνό της ορθοδοξίας, της τέχνης, της πνευματικότητας και του πολιτισμού. Το έργο ξεκινάει με την ανάλυση της πολιτιστικής και πνευματικής ιστορίας του Αγίου όρους, εξηγώντας την ύπαρξη του στο παρελθόν και στο παρόν. Ακολουθεί η ιστορία της μοναστικής κοινωνίας, της τέχνης και της αρχιτεκτονικής της. Τέλος, στο μεγαλύτερο μέρος του, παρουσιάζει με πολλές έγχρωμες φωτογραφίες και χάρτες, όλα τα μοναστήρια του Αγίου Όρους, αναλύει την ιστορία του καθενός και περιγράφει την αρχιτεκτονική και τους ανεκτίμητους θησαυρούς τους.
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 248
Το αγόρι με το ποδήλατο, το κορίτσι με τα πατίνια
Tο αγόρι είχε ένα ποδήλατο. Όχι πολύ ιδιαίτερο. Ο πατέρας του ήταν ένας από εκείνους τους λιμενεργάτες. Του είχε διηγηθεί ιστορίες φοβερές που άκουσε από ναύτες και καπετάνιους. Ιστορίες απίστευτες. Μύθους αληθινούς. Για φουρτούνες και κύματα πελώρια, που σαν δράκοι άνοιγαν τα γιγάντια στόματά τους να καταπιούνε τα καράβια. Για λιμάνια που άνοιγαν την αγκαλιά στους ναυτικούς και πρόσφεραν στον καθένα ό,τι ποθούσε. Για σπάνια αντικείμενα που θα συμπλήρωναν κάποια ιδιόρρυθμη συλλογή. Για φαγητά και αρώματα των λιμανιών του κόσμου. Για κορίτσια που ονειρεύτηκαν ότι μια μέρα ένας ναύτης θα τ’ αγαπήσει αληθινά και θα τα πάρει μαζί του σε χώρα μακρινή. Για εκκλησίες κάθε θρησκείας, για καφενεία, για γέφυρες μεγάλες κρεμαστές και δρόμους εμπορικούς. Για τη μάνα εκείνη που γύρευε τον δικό της γιο, ο οποίος είχε μπαρκάρει πριν χρόνια πολλά και δεν ήξερε αν ζει ή αν πέθανε. Για δέντρα φορτωμένα με λογής καρπούς, που σε προκαλούσαν να τα γευτείς ακόμα κι αν έχανες για πάντα τον Παράδεισο…
Είδε ένα κορίτσι να τρέχει φορώντας στα πόδια της φανταστικά πατίνια…
Το Αϊβαλί η πατρίδα μου
Θρηνώντας την απώλειά της, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και τον ερχομό του στην Ελλάδα, μας μιλάει νοσταλγικά για τους «αρχαίους ανθρώπους» της, μας διηγείται με αυθόρμητη ειλικρίνεια τις προσωπικές ιστορίες τους, πότε για αγίους, πότε για απλοϊκούς ξωμάχους, μα κάποτε και για κακούργους και ληστές.
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Σελίδες: 420
Ε΄ έκδοση: 04/2015
Το αίνιγμα του πόνου
Ψάχνοντας το γιατί…
Πώς ένας Θεός αγάπης είτε θα προκαλούσε είτε θα επέτρεπε τον συνεχή πόνο των αθώων;
Τολμώ να πω ότι αν οι αθώοι πάσχουν, αυτό συμβαίνει επειδή ένας από μας –εσύ, εγώ, κάποιος άλλος παλιάνθρωπος–, τώρα ή στο παρελθόν, έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα για τα βάσανά τους.
Και αν οι αθώοι εξακολουθούν να υποφέρουν, αυτό συμβαίνει επειδή απομένει σ’ εμάς να αναλάβουμε την ευθύνη για όσα περνούν· χρωστάμε ακόμη αρκετή προκειμένου να ανακουφιστούν.
«Τι μπορώ να κάνω;» ψιθυρίζουμε και –αν δεν είμαστε ακόμη εντελώς νεκροί– μπορεί να νιώσουμε και λίγο ένοχοι για τον πόνο γύρω μας. Η ελάχιστη αυτή συναίσθηση της δικής μας ενοχής αποτελεί ανεπαίσθητη ένδειξη ότι ίσως υπάρχει ελπίδα για μας ακόμη.
Ο Ζωσιμάς του Ντοστογιέφσκυ έχει οξύτατη αίσθηση αυτής της ενοχής. «Μια σωτηρία υπάρχει για σένα», λέει στη συγκεντρωμένη αδελφότητα. «Πάρε τον εαυτό σου και κάνε τον υπεύθυνο για τα κρίματα των ανθρώπων…».
Όταν πάσχει ένα μέλος, όλα τα μέλη πάσχουν…
Το αλητόπαιδο του Θεού
Ο άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι στις μέρες μας, έζησαν πολλοί Άγιοι. Κάθε Άγιος έχει τα χαρίσματα του. Και αυτά τα χαρίσματα δεν τα καταχράστηκαν, ούτε τα οικειοποιήθηκαν, αλλά τα πρόσφεραν στους ανθρώπους. Αυτή η προσφορά τους είναι ανεκτίμητη.
Η μορφή του αγίου Πορφυρίου ήταν ξεχωριστή. Ο άγιος Παΐσιος δεν δίστασε να πει:
«Σαν τον γέροντα Πορφύριο, κάθε διακόσια χρόνια στέλνει ο Θεός τέτοιον άνθρωπο στον κόσμο».
Το βιβλίο αυτό που απευθύνεται στα νέα παιδιά και όχι μόνο, επιχειρεί μία σκιαγράφηση της θαυμαστής ζωής και πολιτείας του Αγίου, που παραμένει μία ζωντανή μαρτυρία στον σύγχρονο κόσμο.
Το αλφαβητάρι της Κυριακής
“Το αλφαβητάρι της Κυριακής” δεν έχει σαν στόχο του να διδάξει. Ούτε βεβαίως να μυήσει το νεαρό αναγνώστη στα μυστικά της ορθόδοξης πίστης. Αλλά να του δείξει τον εσωτερικό του κόσμο. Το φως και το σκοτάδι που κουβαλά. Από τον ίδιο τον αναγνώστη θα εξαρτηθεί αν θα μπει στον αγώνα ή όχι, για να μεταμορφώσει το σκοτάδι σε φως. Από την ελευθερία του. Αν θα το κάνει, το κέρδος του θα είναι διπλό. Από τη μία θα γνωρίσει τι σημαίνει ν΄ αγωνίζεται κανείς για κάτι και τη χαρά που δίνει στον άνθρωπο ο αγώνας. Κι από την άλλη θα ζει στιγμή τη στιγμή την προσωπική του μεταμόρφωση μέσα στη χάρη του Θεού.
Εικονογράφηση: Χρήστος Δήμος
Εξώφυλλο: Μαλακό πλαστικοποιημένο
Σελίδες: 184
Γ΄ έκδοση: 2015
Το Απήχημα του ουρανού
Αφηγηματική βιογραφία του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου.
Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης “άγγιξε” τα ουράνια κράσπεδα. Έγραψε τις θεωνυμίες, τα ονόματα του Θεού. Είδε τον Χριστό. Ακούμπησε την Παναγία μας ζώσα και νεκρή. Είδε, άκουσε, συναναστράφηκε τον απόστολο Παύλο. Γνώρισε όλους τους αποστόλους στην κοίμηση της Παρθένου. Έγραψε επιστολές σε αποστόλους και αποστολικούς Πατέρες. Αφηγήθηκε στην ουράνια ιεραρχία την διακονία των αγγέλων. Περιέγραψε στην εκκλησιαστική ιεραρχία την διακόσμηση των αρχιερέων, των ιερέων, των πιστών. Ανέβηκε μυστικά στον ουρανό. Κατέβηκε θεωμένος στην γη.