Κρυμμένη ψυχική ομορφιά
Η ψυχική ομορφιά ανοίγει νέους ορίζοντες. Φωτίζει και δεν αποκρύπτει. Εμπνέει και δεν ενοχοποιεί. Αναδεικνύει και δεν καταπιέζει. Σε καλεί να την ανακαλύπτεις.
Το πέρασμα. Μέσα από τον σκοτεινό εαυτό.
Πώς να βρει κάποιος το κουράγιο να τον διασχίσει;
Πώς δεν θα χαθεί μέσα στην απογοήτευση;
Πού θα βρει τη δύναμη να αντικρίσει εκείνα που αρνιόταν την ύπαρξή τους;
Πώς να αξιοποιήσει τη συνειδητοποίηση ότι έχει ακραία αρνητικά συναισθήματα ακόμη και για τον εαυτό του;
Ακόμη και για αγαπημένους ανθρώπους;
Ο άνθρωπος δικαιούται να αντιμετωπίζει τα σκοτάδια του δίχως να χάνει την αγάπη για τον εαυτό του. Όχι μια αγάπη γλυκερή που οδηγεί στη δημιουργία ενός ψευδούς εαυτού. Αλλά μια αγάπη αποφασιστική. Μια αγάπη όχι για τις αστοχίες, αλλά για τον ίδιο τον στόχο. Η ψυχική ομορφιά ανοίγει νέους ορίζοντες. Φωτίζει και δεν αποκρύπτει. Εμπνέει και δεν ενοχοποιεί. Αναδεικνύει και δεν καταπιέζει. Σε καλεί να την ανακαλύπτεις.
Κρυπτοχριστιανισμός και κρυπτοχριστιανοί στα Νότια Βαλκάνια, στην Μικρά Ασία και την Κύπρο
Μπροστὰ στὸ φαινόμενο τοῦ Κρυπτοχριστιανισμοῦ πρέπει νὰ σταθοῦμε μὲ δέος. Δὲν γνωρίζουμε ἀκριβῶς τὶς συνθῆκες κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες μία ψυχὴ πῆρε τὴν πιὸ κρίσιμη ἀπόφαση κατὰ τὴν ἐπίγεια ζωή της. Κυρίως δὲν μποροῦμε νὰ κατηγορήσουμε ἐκείνους ποὺ μπορεῖ νὰ ἔγιναν κρυπτοχριστιανοί, ἀλλὰ συγχρόνως μετατράπηκαν σὲ τραγικὰ καὶ ἀξιολύπητα πρόσωπα, ὅταν μάλιστα ἐμεῖς στὴν καθημερινή μας ζωή, ἔστω καὶ στιγμιαία, γινόμαστε ἐθελουσίως «κρυπτοχριστιανοί», χωρὶς νὰ κινδυνεύει ἡ ζωή μας ἢ ἡ σταδιοδρομία μας ἢ νὰ μᾶς περιμένουν στρατόπεδα συγκεντρώσεως, βασανιστήρια καὶ θάνατος. Ἄλλωστε, ἡ ἀρχαία ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία μᾶς ἔχει διδάξει ὅτι συγχωρέθηκαν ἐδῶ στὴ γῆ καὶ οἱ δυὸ κατηγορίες τῶν «ἐκπεσόντων», καὶ αὐτοὶ ποὺ «θυσίασαν» στοὺς αὐτοκράτορες καὶ οἱ «λιβελλοφόροι», (ὅσοι ἔκαναν λίβελλο κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ), ἀρκεῖ ποὺ μετανόησαν εἰλικρινά».
Κυριακοδρόμια και εορτοδρόμια (Πακέτο Προσφοράς)
Έξι (6) βιβλία του Αρχιμανδρίτου Δανιήλ Αεράκη, με ομιλίες στα Ευαγγελία, στους Απόστολους, στις Δεσποτικές εορτές και σε λοιπές γιορτές.
Κυριακοδρόμιο
Γραπτά κηρύγματα βιβλικών θεολόγων στα ευαγγελικά αναγνώσματα.
Το κήρυγμα είναι κλήση για μετάνοια και δέσμευση στο σταυρό του Χριστού, με την οποία η Εκκλησία συγκροτεί ανέκαθεν και επανασυγκροτεί τις κοινότητες της. Τούτη η συστατική στιγμή της ευχαριστιακής σύναξης και της ζωής εν γένει της Εκκλησίας έχει περιπέσει σήμερα στην Ελλάδα σε πλήρη απαξίωση, όπως μαρτυρεί και η ίδια η χρήση της λέξης στον καθημερινό λόγο. Το κήρυγμα στην ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, ως πράξη και θεωρία, βρίσκεται ξανά σε μηδενικό σχεδόν σημείο. Το κενό είναι πράγματι τεράστιο και η παρούσα έκδοση δεν έχει βεβαίως σκοπό να το καλύψει, αλλά έχει μάλλον την αντίθετη φιλοδοξία, να το καταστήσει εντονότερο και δραματικότερο. Το ανά χείρας Κυριακοδρόμιο απαρτίζεται από γραπτά κηρύγματα (κηρύγματα δηλαδή που δεν έχουν εκφωνηθεί ενώπιον συγκεκριμένης κοινότητας) καθηγητών της Ιστορίας και Ερμηνείας της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, σχεδόν στο σύνολο τους, στις Θεολογικές Σχολές μας. Τούτο το εγχείρημα του Άρτου Ζωής να εκδώσει, για πρώτη φορά στον τόπο μας, ένα Κυριακοδρόμιο βιβλικών καθηγητών θα βρει τη δικαίωση του, αν καταφέρει απλώς να συμβάλει σε μια συζήτηση για τη σημασία, τη μορφή και το περιεχόμενο του κηρύγματος στη σημερινή κοινωνία.
Γράφουν οι: Σάββας Αγουρίδης, Χαράλαμπος Ατματζίδης, Σωτήριος Δεσπότης, Θωμάς Ιωαννίδης, Ιωάννης Καραβιδόπουλος, Χρήστος Καρακόλης, Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, Κωνσταντίνος Μπελέζος, Στέλιος Λ. Παπαλεξανδρόπουλος, Γεώργιος Πατρώνος, Αικατερίνη Τσαλαμπούνη, Σταμάτης Χατζησταματίου
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 510
Α΄ Έκδοση: 05/2011
Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον Με
Ένας πρακτικός οδηγός στην προσευχή του Ιησού Χριστού
Ο Κύριος μας, ο Υιός και Λόγος του Πατρός Ιησούς Χριστός, παρότρυνε τους Μαθητές Του να επικαλούνται το Άγιο Όνομά Του ζητώντας ό,τι χρειάζονται στην επιτέλεση του έργου τους επί της Γης. Τη συνεχή προσευχή συνιστούσε θερμά και ο Απόστολος Παύλος με το «αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε», δηλαδή συνέχεια να προσεύχεστε και να ευχαριστείτε τον Θεό για όλα.
Και το ερώτημα είναι: «Εμείς γιατί να μην πράττουμε ομοίως»; Γιατί να αφήνουμε ανεκμετάλλευτη την παρακαταθήκη και το οπλοστάσιο που η Εκκλησία μας, η Ορθόδοξη, έχει θέσει στη διάθεσή μας για να αξιωνόμαστε να προσευχόμαστε συνεχώς και αδιαλείπτως;
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 256
Β΄ Έκδοση: 01/2016
Κύριε και δέσποτα της ζωής μου…
Κείμενα πνευματικής εγρήγορσης.
Η αποδοχή του Χριστού ως “Κυρίου και Δεσπότου της ζωής μας” έχει ιδιαίτερη σημασία για όλους μας, κυρίως, όμως, γι’ αυτούς οι οποίοι, έχοντας την τάση της αυτονομίας και αυτοειδωλοποιήσεως, πολλές φορές χωρίζουν την ζωή τους από τον Θεό, απομονώνονται και απομακρύνονται από Αυτόν, γεγονός που δηλώνει ότι, κατ’ ουσίαν, δεν αναγνωρίζουν τον Χριστό ως “Κύριο και Δεσπότη της ζωής τους”. Είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος, έχοντας τη ροπή του προπατορικού αμαρτήματος, τολμά με θράσος, μέσα στην καθημερινότητά του, να αυτοανακηρύσσεται Θεός, για να έχει έτσι τη δυνατότητα να γνωρίσει τα πάντα και να γευτεί όλους τους καρπούς, δίχως αναστολές και ηθικούς ενδοιασμούς, αφού “χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται”. Έτσι, απορρίπτει τον Θεό από τη ζωή του, για να ζήσει ελεύθερα, για να απολαύσει ηδονές, για να χαρεί τις ανέσεις του κόσμου και να βιώσει τον παράδεισο των αισθήσεων, που όμως είναι ψεύτικος, πλασματικός και ουτοπικός. Γιατί, πολύ απλά, δεν μπορεί να υπάρξει παράδεισος δίχως Χριστό, δίχως να Τον θέσουμε ως “Κύριο και Δεσπότη της ζωής μας”.
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο μαλακό
Σελίδες: 160
Α΄ έκδοση: 03/2016
Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου…
Το προσευχητάριο αυτό περιέχει: Ακολουθίες της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, επιλογή εωθινών (πρωινών) και βραδινών προσευχών, καθώς επίσης και ειδικές προσευχές για διάφορες περιστάσεις, των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας και άλλων ιερών συγγραφέων, επιλεγμένες με επιμέλεια. Οι περισσότερες από τις προσευχές αυτές είναι προσαρμοσμένες στη γλώσσα της εποχής μας.
Σκοπός του προσευχηταρίου είναι να μας διδάξει το πνεύμα και το ήθος της θεάρεστης προσευχής, για να γευθούμε την ανέκφραστη χαρά που πηγάζει από την εμπειρία της ουσιαστικής αυτής επικοινωνίας και ενώσεώς σου με τον πανάγιο Τριαδικό Θεό!
Νεανικό Προσευχητάριο
Έκδοση Δέκατη Έκτη: 2020
Κωνσταντής, ο γενίτσαρος που δεν ξέχασε
Ο Κωνσταντής, ένα δωδεκάχρονο ελληνόπουλο, αρπάζεται από τους Τούρκους στο παιδομάζωμα και γίνεται γενίτσαρος. Θα μπορέσει μέσα στο ασφυκτικά μουσουλμανικό περιβάλλον να κρατήσει την πιστή του. Να μην ξεχάσει την καταγωγή του. Να κρατήσει την ελευθερία του.
Ο Κωνσταντής θα περάσει πολλές και δύσκολες στιγμές μέχρι τη λύτρωση, αλλά η περιπετειώδης ζωή του και οι αγώνες του, διδάσκουν και εμάς για κάποιες αξίες που σήμερα μοιάζουν ξεθωριασμένες, όπως την πίστη στο Χριστό που μας δίνει ελπίδα, θάρρος και δύναμη, την ανάγκη του κάθε ανθρώπου για ελευθερία και ειρήνη, την μητρική αγάπη, τη φιλία που μπορεί να γεννηθεί μέσα στις χειρότερες συνθήκες.
Εικονογράφηση: Σταμάτης Μπονάτσος
Κωνσταντίνος Παλαιολόγος
Ο Κωνσταντίνος Δραγάσης Παλαιολόγος, ο τελευταίος Αυτοκράτορας, ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, δε χρειάζεται ιδιαίτερη εισαγωγή και παρουσίαση. Είναι πάντα ο θρύλος της φυλής, που τον φέρει στην ψυχή του από γεννησιμιού του κάθε ΄Ελληνας. Είναι το μεγάλο παραμύθι που παρηγόρησε και μεγάλωσε γενιές και γενιές και που δε θα πάψει να συγκινεί και να συναρπάζει όσο ο χρόνος και η λήθη αδυνατούν να θαμπώσουν την ιστορική μας μνήμη. Και αυτό το βιβλίο, που αγγίζει τον Παλαιολόγο σχεδόν σαν παραμύθι, μέσα όμως από την ιστορική πραγματικότητα, δε φιλοδοξεί να προσθέσει γνώσεις και άγνωστες λεπτομέρειες για το θρύλο. Φιλοδοξεί όμως και προσπαθεί να τον φέρει κοντά στον αναγνώστη, να τον κάνει προσιτό και οικείο. Να τον σιμώσει τόσο, ώστε να του μείνει αλησμόνητος. Και όταν τα χρόνια περάσουν και τα σημερινά παιδιά μεγαλώσουν και γίνουν γονείς, να θυμούνται με αγάπη το παραμύθι του Νικόλα και ότι κάποτε μέσα από αυτό έζησαν και άγγιξαν το μεγάλο μας ήρωα. Και έτσι, σαν παραμύθι, σαν ιστορία, μα πάντα με αγάπη και συγκίνηση, να το μεταφέρουν στα παιδιά και στα εγγόνια τους, κρατώντας άσβεστη και δυνατή την ιστορική μας μνήμη.
Ιστορικό Μυθιστόρημα
Εικονογράφηση: Χρήστος Αποστολάκης
Εξώφυλλο: Μαλακό πλαστικοποιημένο
Σελίδες: 184
10η Έκδοση: 10/2016
Λαϊκή Πίστη και Λατρεία
Άγιοι Θεράποντες με ειδικό χάρισμα ιαμάτων
Προστάτες, Έφοροι και Επόπτες της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας (Θεολογική – Λαογραφική Μελέτη)
Την ανάγκη του ο άνθρωπος για ανακούφιση, παραμυθία, απαλλαγή και θεραπεία από τα δεινά των διαφόρων ασθενειών εναποθέτει στους Θεράποντες Αγίους, ενώ στους Προστάτες την επιθυμία του για επαγγελματική καταξίωση, αναγνώριση και επιβράβευση και στους Εφόρους την ευμενή, φιλική και ευνοϊκή προς αυτόν διάθεση παντός του υλικού και πνευματικού σύμπαντος.
Σε κάθε περίπτωση Αγίου, πέραν της καθαρά θεολογικής και αγιολογικής παρουσίασής του, εστιάζουμε, με κάθε δυνατή λεπτομέρεια, και σε παραδόσεις, τελετές και λοιπές παγανιστικές πράξεις, που απευθύνονται στο πρόσωπό του κατά τη λατρευτική διαδικασία που του απονέμεται από τους απλούς ανθρώπους, από τον λαό μας, και αφορούν και ενδιαφέρουν την επιστήμη, κυρίως, της Λαογραφίας.
Έτσι, με τη μελέτη μας αυτήν, ερχόμαστε σε άμεση επαφή και επικοινωνία με τους απλούς ανθρώπους του λαού μας και παρακολουθούμε τη ζωή τους –που είναι, σε πολλές περιπτώσεις, όμοια με τη δική μας ζωή– στην εναγώνια και ακατάπαυστη μέριμνά τους να αποφύγουν το κακό και να επιτύχουν την ευημερία με τάματα, ευετηρικές τελετές και πράξεις και λατρευτικές προσφορές στους Αγίους. Πολλές, βέβαια, από τις λαϊκές αυτές τελετές (αιματηρές θυσίες, εγκοιμήσεις, καλογερώματα, περισχοινισμοί κ.λπ.)– που την προέλευσή τους έλκουν από την αρχαία, κυρίως, ελληνική θρησκεία– έχουν παύσει προ πολλού να υπάρχουν στο θρησκευτικό τελετουργικό των νεοελλήνων, μαζί με την ερήμωση που υφίσταται τα τελευταία χρόνια ο λαός της υπαίθρου, χωρίς αυτό, βέβαια, να σημαίνει ότι οι περιπτώσεις αυτές έπαυσαν ποτέ να ενδιαφέρουν την επιστήμη της Λαογραφίας και της φιλολογικής μελέτης του βίου και πολιτισμού των αρχαίων Ελλήνων, αφού, ως γνωστόν, με την έρευνα και γνώση της θρησκευτικής ζωής των Νεοελλήνων αγόμεθα και κατανοούμε καλύτερα και τον εθνικό και θρησκευτικό βίο των αρχαίων Ελλήνων.
Γιατί η αρχαία ελληνική πίστη διαφαίνεται πάντοτε καθαρά κάτω από το χριστιανικό περικάλυμμά της στην πίστη του απλού ελληνικού λαού. Γι’ αυτό, σε κάθε περίπτωση, με την παρούσα μελέτη μας, προσπαθούμε να δώσουμε και την ορθή θεολογική ερμηνεία και διάσταση σε πολλές από τις εκδηλώσεις της σύγχρονης λαϊκής πίστης και λατρείας και να προσανατολίσουμε σωστά την ορθόδοξη συνείδηση του πιστού, κάτι που δεν παρατηρείται στη λαογραφική και φιλολογική επιστήμη, που δρα, συνήθως, μονομερώς.
Α΄ Έπαινος της Ακαδημίας Αθηνών
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 474
Α΄ Έκδοση:02/2018
Λακτίσματα σε καρφιά
Τά Λακτίσματα σέ Καρφιά ἀποτελοῦν μιά συγκομιδή ἔντονης μοναστικῆς καί ἀσκητικῆς βιωτῆς, μεγάλης ἱεραποστολικῆς ἐμπειρίας, ἔμπονης ποιμαντικῆς ἐργασίας καί ἔμφλογης ἐνσυναίσθησης, στή διάρκεια μιᾶς μακρᾶς περιόδου πλέον τῶν ἑξήντα χρόνων.
Μέ ἀμετακίνητο κέντρο τους τόν Ζωηφόρο Σταυρό τοῦ Κυρίου, στρέφονται μέ ὁλόψυχο ἐνδιαφέρον πρός τό πληγωμένο ἀνθρώπινο πρόσωπο ἐν κοινωνίᾳ, ἐν χρόνῳ καί κυρίως στήν αἰώνια προοπτική του.
Ἡ κρίσιμη τροπή τῆς ζωῆς τοῦ Σαούλ σέ Σταυροαναστάσιμη ζωή τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν ἁγίου Παύλου, φαίνεται πώς σφράγισε ὡς πυρακτωμένη σφραγίς δωρεᾶς τήν πορεία τοῦ Γέροντος Ἀντωνίου, προσδίδοντας στόν στοχασμό του τήν αἴσθηση τοῦ κατεπείγοντος ἀναφορικά μέ τόν (ἐπαν)εὐαγγελισμό τοῦ κόσμου – τόν ἐπανευαγγελισμό τοῦ «χριστιανικοῦ» βίου.
Με το βιβλίο αυτό, ο Γέροντας Αντώνιος
αντιπροσφέρει στο σώμα της Εκκλησίας
διακριτικές, θεολογικές και εκκλησιολογικές
αλήθειες, τις οποίες βίωσε ο ίδιος κατά την
πολύχρονη πνευματική πορεία του,
με βάση το Λειτουργικό
“Τα Σα εκ των Σων σοί προσφέρομεν”
Λατρευτικό εγχειρίδιο
Στοιχεία Αγωγής για την τάξη και τη Λατρεία της Εκκλησίας.
Η λατρεία του Θεού, η δοξολόγηση του Ονόματός Του, δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του ανθρώπου. “Πάσα κτίσις, λογική τε και νοερά” παρά του Αγίου Πνεύματος, κατά το Μέγα Βασίλειο, “δυναμουμένη” “λατρεύει” τον Θεό και σ’ Αυτόν “την αΐδιον αναπέμπει δοξολογίαν”, διότι στον Πανάγαθο Θεό “τα σύμπαντα” είναι “δούλα”.
Ο άνθρωπος όμως, ο εκπρόσωπος ή καλύτερα ο μέτοχος “της ορατής και αοράτου κτίσεως”, έχει τη χαρισματική ικανότητα και την τιμητική υποχρέωση να λειτουργεί και να αναπέμπει την ακατάπαυστη και αέναη δοξολογία του Τριαδικού εν Μονάδι Θεού, “του Πατρός των φώτων” (Ιακ.α΄,17) και “Θεού πάσης παρακλήσεως” (Β΄ Κορ.α΄,3). Ο Χριστιανός, εν τω Χριστώ, στην Εκκλησία του Χριστού, ικανούται από το Άγιο Πνεύμα να λατρεύει τον Θεό “εν πνεύματι και αλήθεια” και γι’ αυτό η λατρεία του είναι λογική και αναίμακτη.
Κάθε άνθρωπος, σε όποιο πνευματικό επίπεδο και αν βρίσκεται, λειτουργεί την ύπαρξή του και λατρευτικά. Αναπόφευκτα λατρεύει κάποιον ή κάτι. Γι’ αυτό και έχουμε σαρκολάτρες, αυτολάτρες, ειδωλολάτρες, πυρολάτρες, προγονολάτρες, ζωολάτρες, δαιμονολάτρες, τυπολάτρες κ.λπ. (όποιος δε λατρεύει τον Θεό, θεοποιεί τα κτίσματα). Η λατρευτική αυτή επιλογή του ανθρώπου φανερώνει, εκ των πραγμάτων (de facto) την πραγματική ποιότητα και στάθμη της πνευματικότητάς του και της πίστεώς του.
Η λατρεία λοιπόν είναι ένα παγκόσμιο και πανανθρώπινο φαινόμενο, η διαχρονικότητα του οποίου είναι αναντίρρητη. Το φαινόμενο της λατρείας του Θεού ο Ορθόδοξος Χριστιανός το βιώνει “εν Χριστώ” και “εν Αγίω Πνεύματι”, διότι “Πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας Αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν” (Ιω.δ΄, 24). Όπως ακριβώς το λέγει και ο Μέγας Βασίλειος στην ευχή της Αγίας Αναφοράς: (…άξιον ως αληθώς, και δίκαιον και πρέπον τη μεγαλοπρεπεία της αγιωσύνης σου, σε αινείν, σε υμνείν, σε ευλογείν, σε προσκυνείν, σοι ευχαριστείν, σε δοξάζειν τον μόνον όντως όντα Θεόν· και σοι προσφέρειν εν καρδία συντετριμμένη και πνεύματι ταπεινώσεως την λογικήν ταύτην λατρείαν ημών…”. (Λειτουργία Μεγ. Βασιλείου).
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 440
Στ΄ Έκδοση: 2014
Λαυσαϊκόν
Εις το ιερώτατο αυτό βιβλίον ιστορείται και περιγράφεται η ενάρετη άσκησις, η θαυμαστή ζωή και οι αγώνες των αγίων και οσιοτάτων Πατέρων, που αγωνίστηκαν γενναίως στις ερήμους, για να βοηθήσωμε τον ζήλον προς μίμησιν εκείνων, που θέλουν να επιτύχουν πολιτεία θεάρεστη και να βαδίσουν εκείνον τον δρόμο, που φέρει τον άνθρωπο στη βασιλεία των Ουρανών. Εδώ γράφονται ακόμη η ζωή και η πολιτεία εκείνων των αγίων Γυναικών, που έζησαν βίον ασκητικόν, με ανδρική γενναιότητα και με μεγαλοψυχία, ενάντια προς τις πονηρίες των δαιμόνων, ως υπόδειγμα και παράδειγμα για εκείνους, που θέλουν να λάβουν τον λαμπρότατον στέφανον της εγκρατείας και καθαρότητος.
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 234
Λέξεις στο Φως
Από τις επώδυνες ματαιώσεις στη βεβαιότητα της ελπίδας
Ωδή στο μεγαλείο της Ζωής!
Ας φύγουν όλα.
Εγώ θα περπατήσω στις άδειες ακρογιαλιές, θα μαζέψω κοχύλια, θα αφήσω το γαλάζιο της θάλασσας να με συνεπάρει. Θα κοιτάξω τους μακρινούς μου ορίζοντες με της ελπίδας τα μάτια κι ας δακρύσω. Θα ανοίξω το βιβλίο μου σε νέες σελίδες χωρίς να κοιτάξω πίσω· ο σελιδοδείκτης μου δείχνει πάντα το παρόν. Θα ανοίξω τα χέρια για να αγκαλιάσω τη μέρα.
Ας φύγουν όλα.
Εγώ θα πάρω άλλο μονοπάτι αδιάβατο να περπατήσω. Κι ας χαθώ. Τι κέρδισα περπατώντας σε λεωφόρους ανοιχτές ψεμάτων;
Ας φύγουν όλα.
Τον ήλιο μου θα αντικρίσω κατάματα. Με αμέθυστο και τοπάζι, θα ζωγραφίσω τελείες και παύλες στο γκρίζο. Από μακριά η ελευθερία μού γνέφει… ακολουθώ παίρνοντας ανάσες μικρές, ζωογόνες… και χαμογελώ!
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 150
Α΄ έκδοση: 12/2018
Λεξικό Συνωνύμων Αντωνύμων της Νέας Ελληνικής Γλώσσας
Το παρόν λεξικό φιλοδοξεί να προσφέρει στον αναγνώστη τον λεξιλογικό θησαυρό των συνωνύμων, αντωνύμων και συναφών λέξεων της ελληνικής γλώσσας οργανωμένο, ταξινομημένο και κατάλληλα επεξεργασμένο για πρακτική εφαρμογή. Το εντυπωσιακό αυτό λεξιλογικό υλικό, που ανέρχεται συνολικά σε 250.000 καταχωρίσεις (συνωνύμων, αντωνύμων και συναφών λέξεων), προσφέρεται σε αυτοτελή λήμματα, χωρίς να περιπλανάται ο αναγνώστης από το ένα λήμμα στο άλλο για να επιτύχει συνολική πληροφόρηση για τη λέξη που αναζητεί. Αυτό που αξίζει να τονισθεί ιδιαίτερα και που αποτελεί αντικείμενο σκληρής πνευματικής εργασίας είναι η παράθεση των συνωνύμων, όχι κατά απλή αλφαβητική τάξη, αλλά με κριτήριο τη σημασιολογική εγγύτητα των συνωνύμων σε κάθε λήμμα του λεξικού. Ότι μια τέτοια σημασιολογική κατάταξη διευκολύνει σημαντικά τον αναγνώστη στην αναζήτησή του είναι αυταπόδεικτο, όπως είναι σαφές ότι είναι συνάμα αναπόφευκτη η υποκειμενική μέχρι ενός σημείου εκτίμηση της σημασιολογικής εγγύτητας, ιδίως των πιο απομακρυσμένων συνωνύμων. Ένα τεράστιο πλήθος παραδειγμάτων φωτίζει και διακρίνει τη συνωνυμική σχέση των λέξεων, ενώ ένα επίσης μεγάλο πλήθος Σχολίων (φθάνουν τα 500) περιγράφει τη σημασιολογική διαφοροποίηση και χρήση συνωνύμων ή ολόκληρων σημασιολογικών και εννοιολογικών ενίοτε πεδίων.
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 1250
Α΄ Έκδοση: 09/2011