Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιµάµαι, παιδιά! Τους συγχωρώ έναν-έναν όλους και τους ευλογώ. Και τότε, ξέρετε, κοιµάµαι σαν πουλάκι… Άλλοτε πάλι θέλω να σώσω την ανθρωπότητα, κι όλοι µου λένε: “Μα µόνη µπορείς;”».

Η Γερόντισσα Γαβριηλία, κατά κόσμον Αυρηλία Παπαγιάννη (1897-1992), ήταν ένας άγγελος με ένα άσπρο μαντήλι και ένα πλατύ χαμόγελο. Ένας φύλακας των ψυχών και των σωμάτων, μια απέραντη αγκαλιά για τους πονεμένους και περιφρονημένους όλης της γης. Μια ζωή σαν παραμύθι, μια δυνατή γυναίκα που αγάπησε με πάθος τον Χριστό και στο όνομά Του έκανε τις μεγαλύτερες τρέλες. Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο χωρίς καθόλου χρήματα, φροντίζοντας τους πονεμένους και άρρωστους αδελφούς μας, κάνοντας πράξη την αγάπη του Χριστού.

«Κάποτε, όταν κάποιος πολύ καλός της φίλος την είχε ρωτήσει γιατί ασχολείτο με τη φυσιοθεραπεία–η Γαβριηλία ήταν σπουδαία φυσιοθεραπεύτρια και χειροπράκτωρ, του είχε απαντήσει με την περίφημη φράση: “Through the feet to the heart”, δηλαδή “Από τα πόδια, στην καρδιά”. Κι όταν τον συνάντησε αρκετά χρόνια αργότερα, όταν είχε πάψει πια να εργάζεται ως φυσιοθεραπεύτρια, του είπε με χαρά: “Πάνε αυτά που ήξερες, τώρα πάω κατευθείαν στην καρδιά!” Ήταν πια τα χρόνια που εργαζόταν για την Αγάπη, δηλαδή για το θέλημα του Χριστού».

Η μικρή Aυρηλία, μεγαλωμένη σε μια πλούσια οικογένεια της Κωνσταντινούπολης, θαρραλέα και πιστή χριστιανή, πουλά τα υπάρχοντά της και παίρνει τη μεγάλη απόφαση να αφιερώσει τη ζωή της στην προσφορά προς τον διπλανό. Με επιμονή, υπομονή και πίστη ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο μεταφέροντας το μήνυμα της θυσιαστικής αγάπης. Οι σταθμοί του ταξιδιού της σε Ευρώπη και Ασία, όμως ο τόπος που τη στιγμάτισε ήταν η Ινδία. Στους λεπρούς και εξαθλιωμένους Ινδούς βρήκε νόημα όλη της η ζωή. Με τα χέρια της θεραπεύει το σώμα τους, με τα λόγια της παρηγορεί την ψυχή τους και, γνωρίζοντάς τους τον Χριστό, γίνεται γι΄ αυτούς μία λαμπάδα προσευχής κι αγάπης. Το έργο της αναγνωρίζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία, παίρνει την ευλογία να γίνει μοναχή και συνεχίζει συμμετέχοντας σε αποστολές της Εξωτερικής Ιεραποστολής όπου διδάσκει με παρρησία την ορθόδοξη ασκητική, βοηθώντας το ποιμαντικό έργο πολλών Μητροπόλεων του Εξωτερικού. Η ζωή της τελειώνει απλά και ταπεινά σε βαθιά γεράματα στη Λέρο, αφού πρώτα βάζει τον θεμέλιο λίθο για την ίδρυση της Ιεράς Μονής της Κυράς των Αγγέλων.

Αν αναρωτηθούμε γιατί οι νέοι πρέπει να γνωρίσουν τη ζωή και το έργο της γυναίκας αυτής, η απάντηση βγαίνει αβίαστα μέσα από τις σελίδες του βιβλίου: «Μόνον όταν ο άνθρωπος ξεγυμνώνεται από τα περιττά βρίσκει το πραγματικό νόημα της ζωής του».

Ας το τολμήσουμε, λοιπόν!

Εικονογράφηση: Δημήτρης Κόκορης