Αιτείται και δοθήσεται ημίν
Αφότου εγερθείτε το πρωΐ και πλύνετε το πρόσωπό σας, προσφέρετε αμέσως ευχαριστία στον Θεό «πάντων ένεκεν»· διαβάστε κάποιες από τις ευχές της Εκκλησίας· προσευχηθείτε αυτοσχέδια από την καρδιά σας και στη συνέχεια προσευχηθείτε λίγο με την ευχή του Ιησού. Τότε η ενέργεια της προσευχής θα σας συνοδεύει όλη την ημέρα και, είμαι βέβαιος, ότι θα σφραγίζει με ευλογία κάθε έργο σας.
Άνθρωπος ο στόχος του Θεού
Η υποστατική αρχή στον Άγιο Σιλουανό και στον Γέροντα Σωφρόνιο
Το θέμα της υποστατικής αρχής είναι κεντρικό στη Θεολογία του γέροντος Σωφρονίου. Ο άνθρωπος πλάσθηκε εξαρχής “κατ’ εικόνα και καθ΄ ομοίωσιν” Θεού και έγινε στόχος της αγαθότητάς Του. Η θαυμαστή αυτή η δωρεά που έλαβε ο άνθρωπος, δηλαδή η δυνατότητά του να αναπτυχθεί και να φτάσει στην πραγμάτωση του μεγαλειώδους προορισμού του, ονομάζεται υποστατική αρχή. Ο άνθρωπος στην τελείωσή του γίνεται “πρόσωπο” ή αλλιώς “υπόσταση”, ομοιάζοντας στο Αρχέτυπό του, τον Χριστό. Σύμφωνα με τη διδασκαλία του γέροντος Σωφρονίου, η υποστατική αρχή στον άνθρωπο μαρτυρείται στα πρόσωπα των Αγίων, οι οποίοι έχουν επιτύχει την ομοίωση με τον Χριστό και είναι φορείς του λόγου Του. Ως εκ τούτου, εξηγούσε την υποστατική αρχή και περιέγραφε τις ιδιότητες του προσώπου αναφερόμενος συχνά στη ζωή και τις γραφές του αγίου Σιλουανού.
Στο βιβλίο αυτό ο Αρχιμανδρίτης Ζαχαρίας, μαθητής του γέροντος Σωφρονίου, πραγματεύεται το θέμα της υποστατικής αρχής μέσα από τον βίο και τη διδασκαλία του αγίου Σιλουανού και του γέροντος Σωφρονίου. Εξετάζει πτυχές του θέματος σε σχέση με το δόγμα και την ορθόδοξη ασκητική, που είχε παρουσιάσει στη διδακτορική διατριβή του, Αναφορά στη θεολογία του Γέροντος Σωφρονίου. Παλαιότερα κείμενά του, καθώς και διαλέξεις στην Αγγλία, στην Ελλάδα και στην Αμερική αποτελούν τη βάση του βιβλίου αυτού.
Δίψα αιωνίας ζωής
Δίψα αιωνίας ζωής (Δεμένο)
Ομιλήματα Πεντηκοσταρίου
Ψιχία από την τράπεζα του Αγίου Σωφρονίου
Ας προσεγγίσουμε αὐτὴ τὴ μεγάλη καὶτελευταία ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς μὲ τὴν πίστη ὅτι καὶ ἐμᾶς ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν θὰ μᾶς λησμονήσει, ἀλλὰ θὰ μᾶς ἐπισκεφθεῖ. Καὶ σὲ ἐμᾶς θὰ ἐξαποστείλει τὰ δόματα τῆς ἀγαθότητάς του.
Ὅπως λέει ὁ Ἴδιος στὸ Εὐαγγέλιό Του: «Εἰ οὖν ὑμεῖς, ὑπάρχουντες πονηροί, οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ Πατὴρ ὁ ἐξ οὐρανοῦ δώσει Πνεῦμα ἀγαθὸν τοῖς αἰτοῦσιν Αὐτόν», ὥστε νὰ τοὺς ὁδηγήσει «ἐν γῇ εὐθεία».
Μὲ τὴν ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου καὶ τὸν ἄψευστο λόγο του ὡς «ἄγκυραν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε
καὶ βεβαίαν», ἂς παραδοθοῦμε στὸν συσσεισμὸ τῆς ἐνέργειας τοῦ Πνεύματός Του καὶ ἂς
ἀποτινάξουμε ἀπὸ ἐπάνω μας τα λέπια τῆς ἁμαρτίας καὶ τὴ φθορὰ τοῦ θανάτου, ὥστε μὲ
ὅλη μας τὴν καρδιὰ στραμμένη πρὸς τὸν Κύριο νὰ δεχθοῦμε καὶ ἐμεῖς τὸ «φλογίζον καὶ
ὑετίζον» χάρισμα τοῦ Μεγάλου Θεοῦ μας, τὸ ὁποῖο θὰ μᾶς μεταβιβάσει ἀπὸ τὰ ἐφήμερα
καὶ ἀπατηλά στα αἰώνια καὶ ἀληθινά. Τότε θὰ γνωρίσουμε ὅτι εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Οὐρα-
νίου Πατρός. Καὶ γιὰ ἐμᾶς ἔχει ἑτοιμάσει μεγάλη κληρονομιά, τη Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Σὲ ἐμᾶς ἡ ἐπαγγελία, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Ἀμήν».
Η Προσευχή ως Ατελεύτητη Δημιουργία
Όσο περισσότερο τρίβεται κάποιος με τη θεία ενέργεια στην πράξη της προσευχής, τόσο εξαλείφεται το κάλυμμα της καρδιάς. Όταν συσσωρευθεί αυτή η ενέργεια, το κάλυμμα αίρεται τελείως, η βαθειά καρδιά ανοίγει και τότε ο νους του ανθρώπου βρίσκει τον τόπο της, όπου τελεσιουργείται το φοβερόν της παραστάσεως. Ο ορατός κόσμος υποχωρεί και ο ανώτερος, ο πνευματικός, γίνεται ψαυστή πραγματικότητα. Ο νους παύει να διαλογίζεται και σιγά με άκρα προσοχή. Η καρδιά πληρούται από ένα ζωοποιό φόβο ευλαβείας. Η αναπνοή συστέλλεται και ο Θεός γίνεται “τα πάντα εν πάσι”.
Μαριάμ
Η πτώση του προπάτορος δεν ματαίωσε τη θεία βουλή για τη δημιουργία του λογικού πλάσματος. Ο Θεός για αιώνες κατόπτευε από τον ουρανό να δεί, αν υπήρχε κάποιος άνθρωπος “εργαζόμενος δικαιοσύνην”, που θα συνεργούσε μαζί Του ως θεράπων Του στο μέγα έργο της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους. Ο Θεός χρειαζόταν κάποιον, του οποίου η πνευματική κατάσταση να αντιστοιχεί όσο το δυνατόν περισσότερο στη θεία κατάσταση, κάτι που συνιστά προϋπόθεση για να ενοικήσει η χάρη στην καρδιά του ανθρώπου. Αυτή ήταν η κατάσταση της Θεοτόκου. Η τέλεια αγνεία και η ανιδιοτελής αγάπη Της για τον Θεό ήταν ανάλογες με το άμετρο. Μέτρο χάριτος που επρόκειτο να ενοικήσει μέσα Της. Όταν ο Θεός διέκρινε τη θεσπέσια ταπείνωση και την καθαρότητα της θεόπαιδος Μαριάμ “έκλινεν ουρανούς και κατέβη”.
Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
Με βάση τη βιογραφία του από τον Γέροντα Σωφρόνιο
Ο Συμεών Ιβάνοβιτς Αντώνωφ γεννήθηκε το 1866 στην επαρχία Ταμπώφ της Ρωσίας. Ήταν ένας φτωχός χωρικός, σχεδόν αγράμματος. Μετά τη στρατιωτική του θητεία, έφυγε το 1892 για το Άγιον Όρος, το Περιβόλι της Παναγίας, και εισήλθε στο ρωσικό Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος, όπου εκείνη την εποχή ζούσαν 2000 μοναχοί. Όταν έγινε μοναχός, έλαβε το όνομα Σιλουανός, και έζησε στο Μοναστήρι ως απλός μοναχός, μέχρι τον θάνατο του, το 1938.
Ο Γέροντας Σιλουανός είναι ένας αυθεντικός μάρτυρας του Χριστού, ένας πνευματικός άνθρωπος της εποχής μας. Η απλή και δυνατή γλώσσα του Γέροντα αγγίζει την καρδιά. Η μαρτυρία του έσωσε πολλούς ανθρώπους από την απόγνωση.
Στις 26 Νοεμβρίου 1987 ο Γέροντας Σιλουανός αναγνωρίστηκε ως άγιος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως. Στην Πράξη της αγιοκατατάξεως, ο νέος άγιος παρουσιάζεται ως “αποστολικός και προφητικός διδάσκαλος της Εκκλησίας και του χριστιανικού πληρώματος”.
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 80
Έκδοση: 2010
Οικοδομώντας τον Ναό του Θεού-Τόμος Α΄
Μέσα μας και στους αδελφούς μας
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 450
Έκδοση: 12/2013
Οικοδομώντας τον Ναό του Θεού-Τόμος Β΄
Μέσα μας και στους αδελφούς μας
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 450
Έκδοση: 12/2013
Οικοδομώντας τον Ναό του Θεού-Τόμος Γ΄
Μέσα μας και στους αδελφούς μας
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 498
Έκδοση: 4/2014
Σκέψεις για τα παιδιά στην Ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα
Απλές και ωφέλιμες συμβουλές για την ανατροφή των παιδιών, από σειρά διαλέξεων χριστιανικής παιδαγωγίας για ορθόδοξους γονείς, που έδωσε η αδελφή Μαγδαληνή της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ της Αγγλίας.
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Σελίδες: 124
Χρονολογία Έκδοσης: 2012
Το μυστήριο του λόγου στον Γέροντα Σωφρόνιο
Το βιβλίο αυτό του αδελφού της Μονής μας Ιερομονάχου π. Πέτρου αποτελεί επαυξημένη έκδοση της διδακτορικής διατριβής που συνέγραψε για το μυστήριο του λόγου του Θεού στον Γέροντα Σωφρόνιο. Όντως ο Γέροντας ήταν κατ’ εξοχήν άνθρωπος στον οποίον ενοικούσε πλούσια ο λόγος του Θεού. Με τη χάρη του λόγου που συνελάμβανε και κυοφορούσε στην καρδιά του επιτελούσε τη δημιουργική διακονία του ως Γέροντας και καθοδηγητής πολλών ψυχών. Έχοντας την εμπειρία της θεωρίας του ακτίστου Φωτός, κατανοούσε τη θεολογία ως την κατάσταση της εν τω Θεώ διαμονής. Η θεολογία ήταν γι’ αυτόν η διήγηση του γεγονότος της συναντήσεώς του με τον Χριστό κατά την αρπαγή και την όραση του Θείου Φωτός. Όπως γράφει ο ίδιος: “η πραγματική θεολογία δεν είναι επινόηση του ανθρωπίνου λογικού ή αποτέλεσμα κριτικών μελετών, αλλά εκμυστήρευση για την ανώτερη εκείνη ύπαρξη, στην οποία εισήλθε ο άνθρωπος με την επενέργεια του Αγίου Πνεύματος”. Η θεολογία τότε είναι χάρισμα του Αγίου Πνεύματος, που αναζωπυρώνει την καρδιά του ανθρώπου. Όποιος το απέκτησε, γίνεται “φωστήρ εν κόσμω” και κατέχει “λόγον ζωής”‘. (Αρχιμανδρίτης Ζαχαρίας).
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 390
Α΄ Έκδοση: 02/2019
Το πρόσωπο του Φωτός
Εικόνες του Χριστού από τον Άγιο Σωφρόνιο
Ο Θεός γίνεται ψηλαφητός μέσα από την εικόνα.
Στο βιβλίο αυτό ο αναγνώστης προσκαλείται σε μια περιήγηση στον πολυχρόνιο αγώνα του Οσίου Σωφρονίου του Αθωνίτου να αποτυπώσει εικονογραφικά το Πρόσωπο του Κυρίου και Δημιουργού μας Ιησού Χριστού.
Σκοπός του παρόντος βιβλίου είναι να παρουσιάσει τις εικόνες που φιλοτεχνήθηκαν από τον άγιο Σωφρόνιο κατά την προσπάθειά του να απεικονίσει το Πρόσωπο του Χριστού. Είχα την ελπίδα πως θα μπορούσα να αφήσω τις εικόνες και τις τοιχογραφίες να μιλήσουν από μόνες τους. Ωστόσο, επειδή ο νους του σύγχρονου ανθρώπου έχει συνηθίσει να εκτίθεται στην ατελείωτη εναλλαγή εικόνων και πληροφοριών, παρέθεσα μικρά αποσπάσματα από τα γραπτά του αγίου Σωφρονίου, προκειμένου να ενθαρρύνω τον αναγνώστη να σταθεί και να βιώσει βαθύτερα την Παρουσία που συνοδεύει τις εικόνες αυτές. Στο παρόν βιβλίο η μόνη εικόνα που δεν ανήκει στα έργα του αγίου Σωφρονίου είναι η Σινδόνη του Τορίνο, που υπήρξε συνεχής πηγή έμπνευσης για αυτόν και η οποία, σύμφωνα με τον Άγιο, ήταν έργο του ίδιου του Θεού.
Οι εικόνες παρατίθενται στη χρονολογική σειρά, κατά την οποία δημιουργήθηκαν. Οι παραπομπές των κειμένων και των εικόνων έχουν προστεθεί στο τέλος του βιβλίου. Για οποιαδήποτε λάθη ή παραλείψεις η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική μου. (Μοναχή Γαβριηλία – Εισαγωγή)