Γνωριμία πριν από το γάμο
Γνωριμία πριν από το γάμο. Προϋποθέσεις για την επιτυχία του ή πως δύο νέοι θα γνωριστούν σωστότερα πριν αποφασίσουν το γάμο. Ο συγγραφέας επιχειρεί να βοηθήσει τους νέους ανθρώπους στην προσπάθεια τους να βρουν το σύντροφο της ζωής τους (διότι αυτό κανείς δεν το διδάσκει), στον κατάλληλο χρόνο και με τον καταλληλότερο τρόπο, ώστε να αποφευχθούν τα ποικίλης φύσεως προβλήματα ιδιαιτέρως οι ερωτικές απογοητεύσεις και οι… εκτρώσεις!
Ε΄ Έκδοση: 2018
Η Ιστορία της Συνόδου Φερράρας – Φλωρεντίας
Η Ιστορία της Συνόδου Φερράρας – Φλωρεντίας
Εισαγωγή: Αδαμάντιου Διαμαντοπούλου
Εκδότης ο Ροδοστόλου Χρυσόστομος
Λατρευτικό εγχειρίδιο
Στοιχεία Αγωγής για την τάξη και τη Λατρεία της Εκκλησίας.
Η λατρεία του Θεού, η δοξολόγηση του Ονόματός Του, δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του ανθρώπου. “Πάσα κτίσις, λογική τε και νοερά” παρά του Αγίου Πνεύματος, κατά το Μέγα Βασίλειο, “δυναμουμένη” “λατρεύει” τον Θεό και σ’ Αυτόν “την αΐδιον αναπέμπει δοξολογίαν”, διότι στον Πανάγαθο Θεό “τα σύμπαντα” είναι “δούλα”.
Ο άνθρωπος όμως, ο εκπρόσωπος ή καλύτερα ο μέτοχος “της ορατής και αοράτου κτίσεως”, έχει τη χαρισματική ικανότητα και την τιμητική υποχρέωση να λειτουργεί και να αναπέμπει την ακατάπαυστη και αέναη δοξολογία του Τριαδικού εν Μονάδι Θεού, “του Πατρός των φώτων” (Ιακ.α΄,17) και “Θεού πάσης παρακλήσεως” (Β΄ Κορ.α΄,3). Ο Χριστιανός, εν τω Χριστώ, στην Εκκλησία του Χριστού, ικανούται από το Άγιο Πνεύμα να λατρεύει τον Θεό “εν πνεύματι και αλήθεια” και γι’ αυτό η λατρεία του είναι λογική και αναίμακτη.
Κάθε άνθρωπος, σε όποιο πνευματικό επίπεδο και αν βρίσκεται, λειτουργεί την ύπαρξή του και λατρευτικά. Αναπόφευκτα λατρεύει κάποιον ή κάτι. Γι’ αυτό και έχουμε σαρκολάτρες, αυτολάτρες, ειδωλολάτρες, πυρολάτρες, προγονολάτρες, ζωολάτρες, δαιμονολάτρες, τυπολάτρες κ.λπ. (όποιος δε λατρεύει τον Θεό, θεοποιεί τα κτίσματα). Η λατρευτική αυτή επιλογή του ανθρώπου φανερώνει, εκ των πραγμάτων (de facto) την πραγματική ποιότητα και στάθμη της πνευματικότητάς του και της πίστεώς του.
Η λατρεία λοιπόν είναι ένα παγκόσμιο και πανανθρώπινο φαινόμενο, η διαχρονικότητα του οποίου είναι αναντίρρητη. Το φαινόμενο της λατρείας του Θεού ο Ορθόδοξος Χριστιανός το βιώνει “εν Χριστώ” και “εν Αγίω Πνεύματι”, διότι “Πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας Αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν” (Ιω.δ΄, 24). Όπως ακριβώς το λέγει και ο Μέγας Βασίλειος στην ευχή της Αγίας Αναφοράς: (…άξιον ως αληθώς, και δίκαιον και πρέπον τη μεγαλοπρεπεία της αγιωσύνης σου, σε αινείν, σε υμνείν, σε ευλογείν, σε προσκυνείν, σοι ευχαριστείν, σε δοξάζειν τον μόνον όντως όντα Θεόν· και σοι προσφέρειν εν καρδία συντετριμμένη και πνεύματι ταπεινώσεως την λογικήν ταύτην λατρείαν ημών…”. (Λειτουργία Μεγ. Βασιλείου).
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 440
Στ΄ Έκδοση: 2014
Ο βίος της Υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας
Αρχαίος και κατά πλάτος βίος της Υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας μεταφρασθείς στην γεωργιανήν γλώσσα τον 10ον αιώνα από τον άγιον Ευθύμιον τον Ιβηρίτην. Μετάφρασις από τα Γαλλικά-επιμέλεια : Ιερόν κελλίον Αγίου Νικολαόυ Μπουραζέρη.
Η πρόνοια του Τριαδικού Θεού για τους πιστούς της εποχής μας αλλά και για την δόξα της Αειπαρθένου Μαρίας οδήγησε στη γνωστοποίηση του αρχαιότερου και θεολογικότερου γραπτού βίου της υπεραγίας Θεοτόκου, της μοναδικής Παρθένου μεταξύ των μητέρων. Ο γνώστης των κειμένων αλλά και της θεολογικής σκέψεως του αγίου Μαξίμου δεν έχει καμία δυσκολία ν’ αναγνωρίσει στην όντως επιτυχημένη νεοελληνική απόδοση του Βίου της Θεομήτορος τον κορυφαίο χαρισματικό θεολόγο του Ζ’ αιώνα, άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή.
Το κείμενο του Βίου αποτυπώνει πλήρως την παραδοσιακή δογματική διδασκαλία για το πρόσωπο της Μητέρας του Θεανθρώπου. Δια του Βίου μας παραδίδεται ένα λαμπρό μνημείο πολιτισμού της Εκκλησίας με έντονο νηπτικό και φιλοκαλικό περιεχόμενο. Η χαρισματικώς εμπλουτισμένη Θεοτοκολογία του εκφερόμενη συχνά σε υμνητική και ποιητική γλώσσα πανηγυρικού θεολογικού λόγου συμπλέκεται ευφυώς με τη Χριστολογία, όπως υπαγορεύεται άλλωστε από την Παράδοση της Εκκλησίας.