Ξεπερνώντας, λοιπόν, αὐτὴν τὴν δυσχέρεια, τονίζω ὅτι τὸ βιβλίο τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἐφραίμ, Ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου, μὲ τίτλο Ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς, ποὺ εἶναι μία ἁγιορειτικὴ μαρτυρία τῆς πορείας τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸ φῶς τοῦ Θεοῦ καὶ προέρχεται ἀπὸ Ἡγούμενο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀποτελεῖται ἀπὸ ὁμιλίες ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, εἰσηγήσεις καὶ προσφωνήσεις σὲ Συνέδρια καὶ ὑπάρχουν ἀπαντήσεις σὲ ἐρωτήματα γιὰ θέματα μοναχικῆς ζωῆς.
Ἔτσι, ἀπὸ τὶς ὁμιλίες αὐτὲς ἀναδύεται ἕνα εὐῶδες ἄρωμα ἁγιορείτικου θυμιάματος καὶ εἶναι ὄντως μαρτυρία προερχόμενη ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας μας. Θὰ μποροῦσα νὰ πῶ ὅτι οἱ λόγοι αὐτοὶ εὐωδιάζουν, ὅπως τὰ λείψανα τοῦ ἁγίου Εὐδοκίμου τοῦ Βατοπαιδινοῦ.
Συγχρόνως, τὸ περιεχόμενο τῶν λόγων του ἐμπλουτίζεται ἀπὸ τὴν ἁγιορειτικὴ πείρα ποὺ κληρονόμησε παραδοσιακὰ ἀπὸ ἁγιορεῖτες Πατέρες καὶ τὸν Γέροντά του, καθὼς ἐπίσης καὶ ἀπὸ τὴν δική του πείρα ὡς Ἡγουμένου ποὺ καθοδηγεῖ μοναχοὺς στὴν κατὰ Χριστὸν ζωή, οἱ ὁποῖοι, λόγῳ τῆς ἀφιερώσεώς τους ἔχουν πολλὲς ἀπαιτήσεις, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν γνώση τῶν ὅσων συμβαίνουν στὸν κόσμο, λόγῳ τῆς ἐπικοινωνίας ποὺ ἔχει μὲ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ζοῦν σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς γῆς.
Θεωρῶ ὅτι οἱ ὁμιλίες αὐτὲς εἶναι ὠφέλιμες, χρήσιμες καὶ γιὰ τοὺς μοναχοὺς καὶ γιὰ τοὺς λαϊκούς, γιατὶ σὰν μιὰ ἁπαλὴ βροχούλα ποτίζουν τὴν καρδιὰ τῶν ἀναγνωστῶν, καί, ὅταν ὑπάρχει ἐκεῖ κάποιος καλὸς σπόρος, θὰ βλαστήσει.
Σὲ κάποια ὁμιλία του λέγει: «Ὁ Ἄθως δὲν παύει νὰ ἐπιτελεῖ τὸ ἔργο του, νὰ δημιουργεῖ Ἁγίους. Ἁγίους οἰκουμενικούς, ποὺ μὲ τὸν φωτεινὸ βίο τους καὶ τὴν κεχαριτωμένη διδασκαλία τους ἐπηρεάζουν ὅλη τὴν Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία μέσῳ αὐτῶν σεμνύνεται, λαμπρύνεται καὶ δοξάζεται».
(Από τον πρόλογο του βιβλίου)